Çek tetiği

"

Diken üstündeydi.Kalbindeki endişe tüm mutluluğunu alıp götürmüştü.Belli etmemeye çalışıyordu,lakin Emre hayatında ilk defa bu kadar korkuyordu. "Çok mu kötü?" Aslanın sesini duyunca kendine gelmişti. "N-ne?" Aslan tabağı işaret edip bir kez daha sordu. "Kahvaltım çok mu kötü?Baksana,hiçbir şey yememişsin." 

"Hayır çok güzel!" Emre büyük lokmaları ağzına atıp yutmaya çalıştı.Salak çocuk şimdi boğuluyordu! "Emre!Hadi su iç." Aslanın ona uzattığı bardağı alıp kafasına dikti. "Sorun ne?" Peçetelye ağzını silip ayağa kalktı. "Aç değilim,kusura bakma." Tabağını alıp mutfağa gitti.Aslan ne olduğunu anlamıştı.Emreye yaklaşıp arkadan sarıldı.Kafasını esmerin omzuna koydu. "Emre.Seni her şeyden korurum ben." Çocuğun boynuna öpücük kondurup burnunu sürttü.

"Senin için korkuyorum.Elimde değil.İçimde adını koyamadığım bir şey var.Korkutuyor beni." Çocuğun titreyen sesi Aslanı üzmüştü. "Sana korkmak yakışmıyor.Aslanın eşi de aslandır.Tamam mı?" Emre kaşlarını çatıp Aslana döndü. "Eşi öyle mi?" Aslan kafasıyla onu onayladığında devam etti. "Hani nerde?" Parmaklarını Aslana gösterip sordu. "Yüzük görüyor musun?Ben göremiyorumda." Haklıydı şimdi çocuk. "Yakında görürsün o zaman."

"Ya anne!Gerçekten İzmire mi gideceksin?" Sultan hanım bu soruyu işitmekten bıkmıştı. "Evet Oğuz!İzmire gidiyorum.Aslan aramalarımı cevap verseydi gitmezdim." Oğuz gözlerini devirip annesine baktı. "Abim senden kaçtı zaten.Neden gidiyorsun anlamıyorum ki!" Musa usulca yemeğini yemeğe devam ediyordu.Alışıyordu artık anne-oğul didişmelerine. "Ne güzel gidiyorum işte.Sevdiceğinle zaman geçirirsin doya doya." Musanın içtiği su boğazına kaçmıştı. "Ya anne!Şöyle şeyler söylemesene,ponçiğim utanıyor."

Musa şaşırarak Oğuza bakmıştı.Daha ne kadar utana bilirdi bilmiyordu.Az önce söyledim ya alışıyordu falan.Alışamıyordu.

Oğuz ponçiğim ne!sjsjjsjs