Çek tetiği

"

"Hadi afiyet olsun." Önüne konulan tabağa baktı.Bu çocuk ciddi miydi?Aslan için yemek yapmıştı.Erkeğin kalbine giden yolu bulmaya çalışıyor gibiydi. "Böyle mi devam ediceksin?Yemek yaparak herşey halloluyor mu?" Emre,çıktığın yol çok zor. "Aç kalmaman için yaptım.Endişelendiğimden yani." Aslanın kahkahası sessizliği bozmuştu. "Senin endişeni siksinler.Yedi aydır nerdeydi endişen?!" Cevap alamayınca sinirlenmişti. "Cevap veremiyorsun öyle mi?Artist artist konuşmakla oluyor mu?!" Yine cevap alamamıştı. "Cevap ver lan!" Ayağa kalkıp masayı devirdi.Ona şaşırarak bakan esmerin yakasını kavradı. 

"Gerçekleri konuşmaya cesaretin yok mu?!Annenin öldüğünü söyleyemeyecek kadar korkaksın lan sen!" Emre Aslanı anlık bir sinirle omzundan itti. "Korkağım öyle mi?!On yıldır evinde kalmak korkaklık mı?!Her gün!Ben her gün ölümün yüzüne bakıyordum lan!Tek bir gün bile siktir olup gitmeği düşünmedim.Şimdi sen annemi alıp gittiğim için bana korkak mı diyorsun?!Pişman değilim!Ben annemi alıp götürdüğüm için pişman değilim.Ona özgürlüğü tattırdığım için pişman değilim.!"

Sonunda kartlar masaya bırakılmıştı.Uzun zaman önce yapılmalıydı bu konuşma.

"Seni geride bıraktığım için pişmanım.Ama annemi kurtardığım için asla pişman olmadım.Ben Emre Erdem.Babasını öldürdüğün çocuğa annesinin hesabını soramazsın!"

Bu gün benim doğum günüm!!!İyi ki doğmuşummmm