Çek tetiği

"

Söylediği şeyin farkına vardığında artık çok geçti.Bu gece ikiside ard arda hata yapmıştı. "Öyle demek istemedim." Aslan kafasıyla Emreyi onaylamıştı.Ne söyleyeceğini bilmediği için gitmek istemişti.Lakin Emrenin ona sıkıca sarılması bunu engellemişti.Bir kez daha anladı,bu hikayede canı yanan tek kendisi değildi. "Özür dilerim." Kafasını Aslanın boynuna gömüp gözlerini kapattı.Bir süre öylece kalmıştı.

"Gerçekten özür dilerim." Kollarını sıkıca sardığı adamdan ayrıldı. "Aslan ben-" Yanağında hissetiği el tüm laflarını ağzına tıkmıştı. "Canın çok yandı mı?" Esmerin yanağını okşamaya devam ediyordu. "Çok.." Akıttığı gözyaşlarını yanağındakı eller silmişti. "Hissedemediğim için özür dilerim.Oysa ben her acını bildiğimi sanıyordum." Aslan burukça gülümseyip Emreye sarıldı. "Bencil olduğum için özür dilerim." Emreden karşılık alınca gözlerini kapatmıştı. "Seni çok özledim."

Bazı bağlar yıllar geçse bile kopmazdı.İşte onların ilişkisi böyleydi.Kıza bilirsin,kırgın ola bilirsin.Ama ona asla kıyamazsın.Eskiden olduğu gibi sevdiği adamın göğsüne yatmış kalp atışlarını dinliyordu.Çektiği tüm acılara değmişti.

"Zor olmuş olmalı." Eli kıvırcık saçlarda gezinmeye başladı. "Yeni bir hayat kurmamı istiyordu.Bu yüzden buraya gelmek zorunda kaldım.Şimdi seni daha iyi anlıyorum." Aslan kaşlarını çatmıştı. "Nasıl yani?" Emre kafasını kaldırıp ona baktı. "Anneni ne kadar özlediğini anlıyorum artık.Annem hayatta iken ona duyduğum özlem canımı bu kadar yakmamıştı.En azından bir yerlerde hayatta olduğunu biliyordum.Şimdi.." Çocuğun gözlerinde gördüğü hüzün yıllardır kalbinde yaşadığı acıydı.Emrenin saçlarına öpücük kondurup yüzüne yaklaştı. "Hepsi geçecek.Sana söz veriyorum."

Büyük Finale adım adım...