Çek tetiği

"

Dışarıda yağmur yağıyordu.Aslan filmlerdeki gibi gün ışığı yüzünden değil,yağmurun sesine oyanmıştı.Gözlerini açtığında Emreyi yanında görememişti. "Emre?" Cevap alamayınca bornozunu giyip aşağı inmişti.Mutfağa baktı ama ordada yoktu.Tekrar odasına çıktığında gözleri masanın üzerindeki kolyeye takıldı.Bu dün Emreye verdiği kolyeydi.Kolye beyaz kağıtın üzerine bırakılmıştı.

 Aslana...

Sabah uyandığında beni aradın değil mi?Özür dilerim,bulamayacaksın beni.Çünkü ben gidiyorum Aslan.Bana yaşattığın tüm güzel duygular için teşekkür ederim.İlk defa aşık oldum.Bu kişi sen olduğun için çok mutluyum.Hani dün dedin ya,artık anneni görmek için izn almana gerek yok...Gerçekler bir anda yüzüme çarptı.Ben yıllardır annemi görmek için izn alıyordum ve sen hep "olmaz" diyordun.Ben artık annem için savaşmak istiyorum.Kolyeni bırakıyorum.Seni boynumda değil,göğsümün üzerinde taşıyıcam.Sana son dokunuşum ve son bakışımdı.Umarım beni bulduğunda o tetiği çekersin.

Emre gitmişti.Geride eskisinden daha acımasız olacak birini bırakarak gitmişti.Telefonuna gelen arama Aslanı sanki uykudan uyandırmıştı.Barışın aradığını görünce anlamıştı artık. "Aslan!Hülya hanım yok!Korumaların hepsi yerde baygın yatıyor!" Annesini alıp gitmişti...