Çek tetiği

"

Elindeki son dosyayı masaya bırakıp kahvesini yudumladı.Emrenin yokluğu büyük bir boşluk yaratmıştı.Gözleri her yerde onu arıyordu.Kahvesinin bile tadı farklıydı.Öğlen saatinde kapının çalması,Emrenin içeri girmesi gerekirdi. "Yemeğe nereye gitmek istersin?" diye sormalıydı.Derin bir nefes alıp dosyayı kapattı.Kapı çaldığında kalbi hızlanmıştı. "Gel!" 

"Efendim.Beni emretmişsiniz." Musa ellerini önünde birleştirdi. "Emre ilaçlarını içti mi?" Tek derdi Emreydi. "Evet efendim.Barış bey bu gün kontrol için gelicek." Barışın varlığı bile Musayı rahatsız etmeye yetiyordu.Eskiden güzel olan her şey şimdi can yakıyordu. "Onunla iyi ilgilen Musa.O, benim en kıymetlimin canını kurtardı.Eğer canını yakarsan..." Musa yutkunup Aslana baktı. "Bende seni yakarım."

"Çok şanslısın çok.Kurşun biraz daha sağa kaysaydı eğer-" Emre derin bir ah çekti. "Anladım!Kurşun sağa gelseydi şimdi ölmüştüm!Bin kere söyledin Barış." Barış suratını asıp Emrenin üstünü örttü. "Sen beni üzdün ama ben yinede seni seviyorum." Çantasından beyaz zarfı çıkartıp Emreye uzattı.Emre tereddüt etsede zarfı almıştı.Tahmin ettiği şey çıkmasın diye dua etti. "Düğün davetiyem." Tahmin ettiği gibi... "Mutluluklar dilerim.Umarım düğünü Fransa,Roma ve ya başka bir ülkede yapıyorsundur." Barış kaşlarını çatarak sordu. "Ne?O niyeymiş?" Birileri üzülmesin diye. "Musanın haberi olmasın.Üzülür."