Fotoğraftaki Yansıma

İzin

Babam eve geldiğinde planımız için anında sokak kapısına gittik ve en masum gülümsemelerimizi babama sergiledik.

Babam bu halimizi anlamlandıramasa da bir şey dememişti.

"Hoş geldin babacığım."

"Hoş bulduk güzel kızım."

"Hoş geldiniz."

Babam, Fatih'e de cevap verirken Fatih bana sokuldu ve "Konuyu kim açacak?" diye fısıldadı.

"Az bekle. Hemen açamayız."

"Siz ne fısıldaşıyorsunuz? Söyleyin bakayım."

"Hiç." dedim, gülümseyerek.

"Siz bir şey isteyeceksiniz ama hayırlısı."

Babam oturma odasına geçerken "En sevdiğin tatlıdan yaptım. İster misin?" diye sordum.

"Getir bakayım."

Fatih ile mutfağa gidecektik ki babam, "Damat sen dur." dedi.

"Bugün işten erken çıkmanın hesabını soracağım sana."

"Fatih'e lütfen kızma baba, onu ben çağırdım. O yüzden işten erken çıkmak zorunda kaldı." diyerek araya girdiğimde babam, "Affedilebilir bir sebep ama öncesinde bana haber verseydin daha iyi olurdu damat." dedi.

"Esila'nın sesi pek iyi gelmiyordu. O yüzden işten nasıl çıktığımı anlayamamışım. Kusura bakmayın efendim."

Yalanımı sürdüren Fatih ile babamın kaşları çatıldı.

"Hayırdır? Bir sorun mu var?"

"Annemin ölümü üzerine neredeyse bir ay olacak. Onu andım bugün. O da duygulanmama neden oldu."

"Ah benim narin kızım. Kıyamam sana."

Hem de nasıl narin...

"Hadi siz geçip oturun. Ben de yaptığım tatlıyı tabaklara koyup geliyorum."

Babamla Fatih oturma odasına gidince mutfağa gidip yaptığım tatlıyı tabakladım ve arkalarından oturma odasına gittim.

Tatlıları dağıttıktan sonra Fatih'in yanına oturdum ve tatlımla yumuşayan babama baktım.

Her ne isteyeceksek şimdi istemeliydik.

"Baba." dedim, nazlı bir ses tonunda.

"Efendim güzelim."

"Fatih ile senden ufak bir isteğimiz var."

"Bir şeyler karıştırdığınız belliydi. Söyleyin bakalım." dediğinde Fatih'i konuşsun dürttüm.

"Eşinizin vefatının birinci ayı dolmak üzere. Esila bu yüzden son günlerde moralsiz. İzniniz olursa onu birkaç haftalık bir tatile götürmek istiyorum."

Babamın düşünürken kaşları çatılınca Fatih tırsarak bana baktı.

"Çok uzaklaşmayacağız zaten. Akdeniz'in turistlik şehirlerini gezebileceğimiz bir plan hazırladık." dedim, ümitle.

Tabii ki hiçbir yere gitmeyecektik.

Sadece Adin Emir ile uğraşırken babamdan uzakta olmalıydım.

"Bana sık sık yazacaksınız. Yoksa bir daha hiçbir yere izin vermem."

"Söz." dedim, gülümseyerek.

"Sık sık yazacağım."

"Bu turunuz esnasında nerelerde kalacaksınız?"

"Fatih ile bir karavan kiralayıp biraz kafamız nereye eserse öyle ilerlemeyi düşünüyoruz. Ama gitmeyi planladığımız birkaç şehir var."

"Niye kiralıyorsunuz? Nasıl bir karavan istiyorsunuz, söyleyin. Ben size hediye edeyim."

Şımararak "Baba." dediğimde babam gülerek "Bir aydır sizi çok sıktım. Bunaldınız, bu tatili hak ettiniz." dedi.

"Teşekkür ederim baba."

Babamın gülümsemesi bir anda silinirken endişeyle ona baktım.

Babam, ürkütücü bakışlarını Fatih'e yollarken "Eğer kızıma benim yokluğumda yaklaşmaya çalışacak olursan seni öldürürüm." dedi.

"Uyarmanıza bile gerek yok efendim. Esila ile evlenmeden yakınlaşmayı düşünmüyorum."

"Ben yine de uyarımı yapayım. Eğer yaklaşacak olursan ölü bedenini kuduz hayvanlara veririm."

"Aklınız kalmasın efendim. Seviyem, sizin önünüzde ne ise o olacak."

"Aferin."

Babam, bana döndüğünde o sert yüzünden eser kalmamıştı.

"Ne zaman gitmeyi istiyorsunuz güzelim? Karavanı hazırlatayım."

"Aslında yarın."

"İyi bakalım. Karavanınız yarın sabah hazır olur."

Ben, "Teşekkür ederim baba." derken Fatih telefonuna bakıyordu.

"Rica ederim."

Fatih, telefonunu bana uzatınca ekrandaki fotoğrafa baktım.

İki adam canice öldürülmüştü.

Muhtemelen laf almak için işkence yapılmıştı.

Uzuv koparmalı bir işkence...

Fatih bana yaklaştı ve kulağıma "Adin'in peşine taktığım adamlar. Alanlarında en iyileriydi." diye fısıldadı.

Derin bir nefes verdim.

Çok dikkatli olmalıydık.

Adin Emir Saral, avını bekleyen bir yırtıcıdan farksızdı.