Fotoğraftaki Yansıma

Barış

Arabamdan indiğimde bana gülümseyerek bakan Adin'in yanına gittim. 

Bana doğru eğildi ve fısıldayarak "İyi misin?" diye sordu.

Tebessüm ettim.

"İyiyim."

Kızlara, Adin ile tanıştırmak için döndüğümde Alara'nın geride, Bahar'ın daha da geride durduğunu gördüm.

"Sizi Adin ile tanıştırayım. Kendisi benim..."

Düşünerek Adin'e döndüm.

Ne diyeceğimi merakla bekliyordu. 

"Babamın baş düşmanı olur."

Adin öne doğru bir adım atıp Alara'ya elini uzattı. 

Alara, Adin'in elini sıktığında Adin, "Esila'nın erkek arkadaşıyım." dedi.

"Duydum." dedi, Alara. 

Adin elini çekti ve "Daha sık da duyacaksınız." dedi.

Adin, Bahar'a doğru da bir atmıştı ki Bahar korkarak geriye çekildi.

"El sıkışmayı sevmiyorsun sanırım." diyerek kendisinden korktuğunu anlamamış gibi yapan Adin ile Bahar, "Biraz öyle." diye mırıldandı.

Sokağa başka bir araç daha girince silahıma sarılmıştım ki Adin, "Miraç, sakin." dedi.

Miraç arabasından indikten sonra "Adamları depoya gönderdim." dedi.

"Onlarla yarın ilgileneceğim." dedi, Adin.

Miraç yanımıza doğru yürürken Alara'yı görüp durdu. 

"Selam." 

Alara, tepkisizce yüzüne bakınca Miraç, "Bir hata mı yaptım?" diye sordu.

Alara cevap vermeyince "Sanırım yapmışım. Sanırım bazı gerçekler sorun oldu." dedi.

Konuyu değiştirmek için Miraç'a "Mermileri çıkarttığın için teşekkür ederim." dedim. 

"Adin seni öldürmemek için yan çiziyordu. Yapmam lazımdı." dediğinde gülümsedim.

"Bora'ya düşman olmadığımız haberi gitmiştir. Gitmemişse de anlaşılması zor olmayacak. Şimdi ne yapıyoruz, söyle." 

Adin arabama baktı ve "Bu arabayla özel bir bağın yok, değil mi?" diye sordu.

"Hayır, yok. Neden?"

"Arabanı bozacağız."

"Neden?"

"Bora bozup arkana adam gönderdiği için onlardan kaçamadın, eh yanında korunaksız iki kişi olunca çatışmaya da giremedin."

Kaşlarımı kaldırırken gülümsedim ve "Sen de pelerinin ile gelip bizi mi kurtardın?" diye sordum.

"Tabii ki."

"Babam da niye kurtardın, öldürmek istemiyor muydun diye sormaz mı?"

"Ben isterim ama patronum istemiyor."

"Bak sen, hayat dolu patronun ne istiyor?"

"Bu aramızda olanların büyük bir savaş başlatacağının farkında. Bu yüzden barış yapmak istiyor."

"Buna babamlar ne diyecek?"

"Babanın konuşmasına gerek yok. Babanın patronuna mesaj gönderdim. Bu akşam patronu kabul ederse sizin taraftaki önemli adamları yemeğe çıkartacağım."

"Tek başına mı?"

"Bizim taraf da olacak."

Güldüm.

"Ya patronun?"

"Onun şehir dışında işi var. Ben onun vekili olarak yanınızda duracağım."

"Ne kadar ayıp. Bizi yemeğe çağırıp kendisi gelmiyor."

"Birileri bizi polise şikayet ettiği için işleri toparlaması lazım."

"O sıra yemek yemeyi ihmal etmesin. Zaten bir deri bir kemik kalmış."

"Unutmaz o, merak etme."

"Doğru, sen de unutturmazsın."

"Tabii unutturmam. Onun sağlığı ile yakından ilgiliyim."

"Bilirim. Gözlerimle gördüm."

Adin bana gülümserken Bahar, "Şey bölüyorum ama  Fatih yazıyor deminden beri." deyince ona döndüm.

"Ne diyor nişanlım?"

"Yanımıza gelecekmiş de neredesiniz diyor."

"Tüm hünerlerini gösterip ona korkmuş gibi mesajlar yaz."

"Zaten korkuyorum."

"Mükemmel bunu kullan."

"Peki, ne yazacağım?"

"Çok kötü şeyler oldu, biz geliyoruz falan de. Ne oldu diye sorarsa da gelince anlatacağımızı söyle."

Bahar, "Peki." derken Miraç, "Öyleyse siz gidin. Ben de arabayı bozup sonra da tamire götüreyim." dedi.

Arabamın anahtarını ona verdim ve "Sağ ol." dedim.

"Ne demek yenge."

"Sizi de benim arabama alalım." diyen Adin ile kızlar arabasının arka koltuğuna geçti.

Ben de ön tarafa geçecektim ki Adin kolumdan tuttu.

"Sen az dur."

"Niye?"

"Nişanlından ne zaman ayrılmayı düşünüyorsun?"

"Bilmem ki. Düşünmemiştim bile."

"Esila."

"Efendim." dedim, gülümseyerek.

"O adamı öldürmek zorunda bırakma."

"Seni arabada bekliyorum." dedim ve kıskançlıkla dolmuş Adin'i arkamda bırakıp arabaya bindim.