Fotoğraftaki Yansıma

Affediyorum

Kucağımızda kediler eve döndüğümüzde "Bahar!" diye seslendim.

"Salonda depresyondayım!" diye cevap geldiğinde güldüm. 

"Depresyondan çıkmalısın bence." derken Adin'in kucağındaki Çibidik bizim bile zor duyacağımız şekilde miyavladı.

"Çibidik!" diye çığlık sesi geldikten birkaç saniye sonra Bahar yanımıza döndüğünde gözleri dolmuştu.

Çibidik'e rahatlayarak bakarken "Çibidik!" dedi.

"Fibidik!"

"İbidik!"

"Şibidik!"

"Tibidik!"

Bahar hepsini tek tek nasıl başardığını anlamadığım bir şekilde kucaklarken diğerleri yanımıza geldi.

Miraç, Bora'yı da yanımızda görerek kaşlarını çatarken Adin, "Açıklayacağız." dedi.

Bahar heyecanla bize baktı ve "Nasıl buldunuz kedilerimi?" diye sordu. 

Ufak bir yalan kimseye zarar vermezdi.

"Fatih buldu. Biz sadece getirdik." 

Bahar, şaşırarak kedileriyle Fatih'e döndü ve "Bulamayacağımızı söylemiştin." dedi.

"Seni ümitlendirmek istememiştim."

"Yavrularım ile sana minnettarız." diyen Bahar, kedilerini yere bıraktıktan sonra Fatih'e sarıldı.

"Rica ederim."

Bahar'ın mutluluktan eli ayağına karışırken Fatih'e baktı ve bir anda Fatih'i dudağından öpmeye başladı.

Aklı başında olan bir Bahar, Fatih ile başbaşayken bile öpemezdi.

Fatih şoktan çıkıp karşılık veremeden Bahar ondan ayrıldı ve kedilerine yöneldi.

"Annem. Sizi çok özledim ben."

Fatih transa geçmiş gibi dururken "İçeri geçebiliriz bence." dedim.

"Bence de." diyen Alara ile salona geçip oturdum.

Bora da arkamızdan usulca gelince Miraç, "Bu adam burada ne yapıyor?" diye sordu.

Bora'ya döndüm ve "Otur." dedim.

Tekli koltuğa oturduğunda "Yolda babamı aradım. Geliyor. O gelince gerekli açıklamayı yapacağım." dedim.

"Adamlarım bana evin resmini atı, orada kedi ölüleri vardı." diyen Miraç ile "İşin aslı farklı." dedim. 

Bora bize kedilerin daha öncesinde de ölü olduğunu kanıtlamayı başarmıştı. 

Zil çaldığında Bahar, "Ben bakarım!" dedi ve kapıyı açtı. 

Kısa bir süre sonra babam içeri Bahar ve Fatih ile gelince Bora ayağa kalktı. 

"Bu şerefsizin burada ne işi var?" diye soran babam, Bora'nın üstüne yürüyordu ki "Baba sakince yerinize oturun." dedim. 

Babam şaşırarak bana dönünce onu başımla onayladım. 

 Babamlar boş yerlere oturduğunda "Bundan sonra Bora isterse benimle çalışacak." dedim. 

Bora da dahil olmak üzere herkes bana şaşkınlıkla dönünce "Bora'nın amacı ve sebebi benim için mantıklı. Onun yerinde olsam daha fazlasını yapardım." dedim. 

"Sebebi neydi ki?" diye sordu, Miraç.

"Babam yıllar önce babasını küçük bir sebepten işten kovdu. Bilirsiniz, bu işlerde kovulduğunda size buradan kimse iş vermez."

"Kimse güvenmez." diye beni onayladı, Adin. 

"Babası işsizlikle, annesi babasıyla uğraşmış yıllarca." dedim. 

Bora, "Küçük yaştan beri evi ben geçindiriyordum. Babama, Kenan Bey tarafından verilen tüm paralar babamın hastalıklarında kullanıldı. Faydası da olmadı. Hem annemi hem babamı kaybettim." dediğinde gözleri dolmuştu. 

"Seyfi'nin oğlu musun?" diye soran babam ile Bora başıyla onu onayladı. 

"Sizi korumak için görev yerinden ayrılmıştı ve siz onu kovdunuz."

Babam ne diyeceğini şaşırırken "Bora'nın yerinde olsam babamı işsiz bırakanı da çocuğunu da öldürürdüm." dedim.

Kimseden ses çıkmayınca devam ettim. 

"Bora'nın elinde bizi öldürmek için çok fırsat geçti ama yapmadı. Ben onu affediyorum ve iş teklif ediyorum. Bizi Mersin'e kadar bulması büyük bir iş. Bunu herkes yapamaz." 

"Eyvallah ama ailemin hayatını karartan aile ile çalışmak istemiyorum." 

Ayağa kalktım ve Bora'ya elimi uzattım. 

"Bir isteğin olursa numaram var."

Ayağa kalkıp elimi sıktı ve "Sen de bana yazabilirsin." dedi.

Elimi çekerken "Gel seni kapıya kadar geçireyim." dedim.

Bora ile odadan çıktığımda "Mesaj yazma konusunda ciddiydim. Her zaman yazabilirsin." dedim.

"Rahatsız olup engellemek yok." dediğinde güldüm ve "Yok." dedim. 

Bir anda bana sarıldığında şaşırarak kollarımı beline doladım. 

"Bu arada bana fazladan tokat attın. Onu da görmezden geliyorum." dediğinde kaşlarımı çatıp ona baktım. 

"Ne zaman?"

"O masadan istediğin sana bakmazsa gel bana tokat at, demiştim." derken arkama bakıyordu.

Baktığı yere döndüğümde Adin'in kapıya yaslanıp bizi izlediğini gördüm. 

Gülümsedim. 

"İyi gözlemciymiş."