Fotoğraftaki Yansıma

Sakın

"Fatih meraktan sürekli yazıyor. Ne yazacağım?" diye soran Bahar'a "Telefonunu ver bana." dedim.

Telefonunu bana uzattığında telefonunu aldım ve ses kaydı başlattım.

"Canım nişanlım sen laftan anlamıyor musun? Eve gelince anlatacağız, diyoruz. Az sabret." derken Adin, "Evin yolu buradan mıydı?" diye sordu.

Sesi attıktan sonra Adin'e "Bunu bilerek yaptın." dedim.

"Neyi?"

"Bilerek konuştun."

"Evet, bilerek yaptım. Sen de şu herife nişanlım demeyi kes."

"Ama o benim nişanlım."

"Nişanlını gebertip seni de kaçırırım. Delirtme beni."

"İstiyorsan delir. Ne nişanlımı öldürebilirsin ne de beni kaçırabilirsin."

Kaşlarını çatarak "Esila." derken Fatih, Bahar'ı aramaya başladı.

Telefonu açıp kulağıma götürdüm ve "Söyle canım nişanlım." dedim.

"Arkadan Adin'in sesi geliyor. O şerefsiz yanınızda ne yapıyor?"

"O şerefsiz bize bir iyilik yaptı, şimdi eve geliyoruz. Merak etme aşkım."

"Aşkım ne lan? Gizli mesaj falan mı vermeye çalışıyorsun?"

"Yok. Gerçekten iyiyiz. Yanımdaki şu şeyden sonra sen gözüme çok çekici geldin."

"Eyvallah, ne diyeyim."

"Öyleyse aşkım..."

Adin elimden telefonu çekince kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Üç arkadaşını da eve getiriyorum. Boş boş yazıp arama."

"Arkadaş mı? İki arkadaş, bir nişanlı." dedim.

Adin muhtemelen Fatih'in yüzüne telefonu kapattıktan sonra telefonu Bahar'a verdi.

"Niye nişanlımın yüzüne telefonu kapatıyorsun?"

Adin bir şey demeden arabayı kenara çekince merakla ona baktım.

"Aşağı in."

"Niye?"

Cevap vermeden arabadan inip kapımı açtığında arabadan indim.

"Ne oluyor?" dememe kalmadan dudaklarıma yapıştığında hızından sırtım arabaya çarpmıştı.

Sağ eli boynumu okşarken sol elini belime indirmişti.

Ellerimi yanaklarına götürdüğümde yüzünün alev alev yandığını hissettim.

Aynı benim içim gibi...

Dudaklarımızı ayırdığında benden uzaklaşmadı ve gözlerime baktı.

"Bir daha sakın..."

"Sakın benden başka adamlara yakın davranma."

"Yoksa? Silahını mı çekersin?"

"O silahı kendimden başkasına yöneltmem."

Anlamayarak ona baktım.

"Neden?"

Elimi usulca tuttu ve kalbinin üzerine yerleştirdi.

"Buradaki acıyı terk edebilmek için."

"Sadece şaka yaptığımı biliyorsun."

"Düşüncesi bile acıtıyor, yapma."

Başımı öne eğip parmağımdaki yüzüğü çıkardım.

Sonrasında tekrar ona baktım ve "Yüzüksüz durmaya alışık değilim." dedim.

"Bu bir mesaj mı?"

"Nasıl anlarsan." dedim ve arkamı döndüm.

Kızlara baktığımda Alara'nın Bahar'ın gözünü kapattığını, Bahar'ın ise aradan bizi izlemeye çalıştığını gördüm.

Onların haline gülerek arabaya bindiğimde Adin de şoför koltuğuna döndü.

Arabayı geri çalıştırırken Bahar öne doğru geldi ve "Çok romantiktin enişte, önceden hazırlık yapıyor musun?" diye sordu.

Bahar ve romantiklik aşkı...

"Eyvallah. İçimden gelenler, hazırlık yapmıyorum."

"Bize de anca yavşak herifler yazar." diye söylenen Alara ile güldüm.

Sanki sadece tek bir kişiyi kast ediyordu.

"Ben hala Esila'yı ilk gördüğünde nasıl şüphelendiğini merak ediyorum. Bizi bir aydır ayakta uyutuyor." diyen Bahar'a "Çok ayıp." dedim.

"Yalan mı?" diyerek omuz silktiğinde güldüm.

"Sanırım değil."

"Ee enişte cevap yok mu?"

"Esila onu ilk gördüğüm bara girdiğinde dikkatimi çekmişti. Kendinden emin, dikkatli ve seksiydi."

"Son dediğine sanki gerek yoktu." dediğimde güldü.

"Eklemesem de olmazdı."

"Öyle diyorsan öyledir."

"Esila o gün arkadaşlar ile çekildiğim bir fotoğrafin kadrajına girdi. O an onda bir şeyler olduğunu anladım."

Bahar, "Nasıl? Fotoğrafa girmesi ile mi?" diye şaşkınlıkla sordu.

"O fotoğrafta Esila öylesine biri değildi. Ona baktığımda sanki kendimi görüyordum. Korkusuz, kararlı ve hedefleri olan bir kadın. Sanki yansımama bakıyordum."

Fotoğrafımdan bunları hissetmesi hoş bir etki bırakmıştı.

"Esila sanki Fotoğraftaki Yansımamdı."