Fotoğraftaki Yansıma

Elbise

Kapı çalındığında oturduğum yerden kalktım ve kapıya gidip açtım.

Gelen adama ve elindeki poşetlere baktım.

Adin'in adamlarındandı.

"Bunu Adin Bey göndermemi söyledi."

Duşa girmeden önce mi söylemişti acaba?

"Tamam, teşekkürler." dedim ve poşetleri alıp içeriye geçtim.

İlki pahalı bir giyim mağazasının poşetiydi.

Fethi Korkusuz'un markasına aitti.

Diğer poşetler ise ayakkabı markalarına aitti.

Tek ayakkabı neyine yetmemişti acaba?

Merakla poşetleri masaya koyduktan sonra önce ayakkabı poşetlerine baktı.

Farklı ayakkabı numaraları vardı.

Şimdi birden çok ayakkabı olması mantıklıydı.

Ayak numarama uygun olan topukluyu yere koyduktan sonra Fethi Korkusuz'un markası olan elbise poşetinden kutusunu çıkardım.

Kutuyu açtığımda içinden benim tarzıma uygun siyah, uzun bir elbise çıktı.

Elbiseyi elime aldığımda dikkatimi ilk çeken bacağındaki yırtmaç oldu.

Sırt kısmı, bele kadar açıktı ve açıklığın iki yanında da elbisenin içine eklenmiş delikler vardı.

Kutuya baktığımda o deliklerden geçmesi için hazırlanmış ince, altın rengi bir zincir gördüm.

Banyodan kurutma makinesinin sesi geliyordu.

O çıkana kadar üstümü değiştirirdim.

Üzerimdeki kıyafetleri hızlıca çıkardım ve elbiseyi giydim.

Zincirini Adin'e yaptıracaktım.

Topuklu ayakkabıları giydikten sonra banyo kapısına yaklaştım ve "Adin!" diye seslendim.

"Gel!"

Kapıyı açtım ve ona baktım.

Siyah kumaş pantolonun üzerine giydiği siyah gömleğin kolunu kıvırmak ile meşguldü.

"Yakışmış mı?" diye sordum, gülümseyerek.

"Mükemmel olmuş." derken gözleri bedenimde süzülüyordu.

"Zincirini takar mısın diye soracaktım."

"Tabii ki." diyerek banyodan çıkınca peşinden gittim.

Zinciri kutusundan aldıktan sonra "Arkanı dön." dedi.

Dediğini yaptığımda saçlarımı dikkatle sol omzumun üzerine çekti.

"Senin bedenine sahip bir kadının bu elbiseyi taşıyabileceğini çizmeye başlamadan biliyordum."

Bunu beklemiyordum.

"Bu elbisenin tasarımı sana mı ait?"

"Evet. Son kreasyonumdan."

"Senden bu kadar iyisini beklemezdim." dediğimde güldü ve "Oldu." dedi.

Merakla sırtımı yokladığımda zincire dokunamadım.

"Zincir?" dedim, sorarcasına.

"Taktım."

"Çaprazlama değil mi?"

Gülerek elimden tuttu ve beni aynanın önüne sürükledi.

Aynaya sırtımı verdikten sonra zinciri geçirme şeklini inceledim.

En üstteki iki deliğe dışarıdan zincirin iki ucunu geçirdikten sonra zincirleri en sondaki deliğe kadar bir delik boş bırakarak aşağı indirmişti.

Zincirin iki ucu da kendi tarafından hiç ayrılmamıştı.

En sonda ise zincirleri belimin üzerinde birleştirmişti.

"Bağladın mı?"

"Hayır. İki ucunda da mıknatıs var."

Aynaya dönerken "Detaylar üzerinde çok durulmuş bir elbise." dedim.

"Bu yüzden sınırlı sayıda."

"Sınırlı sayıdaki elbiseyi benim için mi aldın?" diye sordum, şaşkınlık ile.

"Bu elbiseyi ben tasarladım. Bende vardı, sahibini bekliyordu."

"Bu elbiseyi hak ettiğimi mi düşünüyorsun?"

Ellerini belime yerleştirirken "Bedenin hak ediyor." diye fısıldadı.

"Teşekkürler." dedim, aynadan ona bakarken.

"Ama bedenimin bu elbiseyi hak edeceğini nasıl anladın? Belki boy, kilo gibi bazı fiziksel özelliklerim uymayacaktı."

"Eyşan..."

"O gün iyi dokundun sanırım."

Adin belimdeki elleriyle bedenimi ona doğru çevirdi ve "O olayı bir kenara atabilir miyiz? Sana onu yaşattığım için vicdan azabı çekiyorum." dedi.

O olayı tekrar gündeme getirip planımı bozmaya gerek yoktu.

"Eğer yemek güzel geçerse neden olmasın?"

Gülümsedi.

Gülümsemesi içten ve çekiciydi.

Ellerini belimden çektikten sonra "Güzel bir restaurant bulabildin mi?" diye sordu.

"Deniz kenarında yeni açılan bir mekan varmış. Oraya gidebiliriz diye düşündüm."

"Öyleyse çıkalım mı?"

"Çıkalım."

Adin bana kapıyı açtığında tebessüm ederek odadan çıktım.

Arkamızdan kapıyı kapattığında adamlarına "Gidiyoruz." dedi.

"Emrederseniz Adin Bey."

Korumalar arkamızdan gelirken Adin dirseğini büküp koluna girmem için bana uzattı.

Gülümseyerek koluna girdim ve planım tıkır tıkır işlediği için Adin'e baktım.

Yakında ölecekti, ne yazık.