Fotoğraftaki Yansıma

Rol

Bardan çıkalı yaklaşık bir saat oluyordu. Hedefimin buradan çıktığında bir boşluğunu bulmayı umut ediyordum.

Telefonuma mesaj gelince telefonumu açıp yazana baktım.

Babamdı.

"Keyfin yerinde mi güzelim? Ne zaman gelirsin?"

Ona sık sık mesaj yazmama rağmen merak etmiş olmalıydı.

"İyiyim."

"Ne zaman gelirim bilmiyorum. Niye sordun?"

"Akşam yemeğini seninle yemek istiyorum. Ona göre yemek hazırlattıracağım."

"Biraz gecikirim. Sen ye."

"Seninle yemekte bir konuyu konuşmak istiyorum. Seni beklerim."

Ne hakkında konuşacaktı?

Merak ederken "Ben de erken gelmeye çalışırım." yazdım.

"Tamam güzelim. Eğer getirecek biri lazımsa birilerini göndereyim."

"Yok, sağ ol."

Babamla sohbetten çıkmışken telefonum çalmaya başladı.

Arayan numara kayıtlı değildi.

Telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Efendim."

"Esila ben Fatih."

Numaramın onda olması şaşırtmıştı.

"Numaram senin eline nasıl geçti?"

"Patron seni almamı istedi. O sıra numaranı verdi. Hala barda mısın?"

"Barın yan tarafındayım. Bekliyorum."

"Adin Emir'i mi?"

"Evet."

Gülerek "Halledemedin mi daha?" diye sordu.

"Adamın çevresi koruma kaynıyor. İçecek ve yiyeceklerine de ulaşamıyorum."

"Başka bir yol bulamadın mı?"

"Adamı yalnız bir yere çekmeye de çalıştım. İşe yaramadı."

"Geliyorum birazdan. Bekle."

"İyi." dedim ve telefonumu kapattım.

Dediği gibi kısa sürede gelince ona doğru yürüdüm.

"Becerememişsin."

"Şu anlık."

"Fethi Korkusuz'un en güçlü adamı. Onu öldürmek sandığın kadar kolay olsaydı patron daha önceden işini hallederdi." derken Adin Emir Saral ve Miraç bardan çıktı.

Adamları barda olduğu gibi çevresindeydi.

Bu yine de bir fırsat olabilirdi.

Onlar beni görmezken elbisemi hızlıca yırttım ve "Defol git pis herif!" diye bağırdım.

Fatih anlam veremeyerek bana bakarken "Bana ayak uydur." diye fısıldadım.

Fatih, anlamayarak "Ne diyorsun?" diye sordu.

"Anlamıyorsun musun kardeşim? Seninle hiçbir şey yapmak istemiyorum. Rahatsız etme beni!"

Miraç'ın dikkatini çekmeye başarmıştım.

Fatih'in Miraçlara arkası dönüktü. Bu yüzden amacımı anlamamıştı ama bana eşlik etmeye başladı.

Kolumdan sıkıca kavradı ve "Geleceksin diyorsam geleceksin!" diye bağırdı.

"Bırak beni! Seni mahvederim!"

Fatih, "Bu işin sonunda dayak yiyeceğim gibi hissediyorum." diye fısıldarken göz ucuyla Adin Emir Saral'a baktım.

Adamlarından birine bir şeyler diyordu.

Role devam ettim.

"Seninle yatmayacağım! Uzak dur!"

"Hanımefendiyi duymadın mı?"

Gelen korumaya şaşkınlık ile baktım.

Sanki görmedin, Esila.

"Sen karışma kardeşim." diyen Fatih, koruma tarafından birkaç saniyede yere yığılınca gerçek şoku tatmıştım.

Ne yaptığını anlayamamıştım bile.

O kadar hızlıydı ki...

Eğer koruması böyle ise kendisi nasıldır?

Şokumu üstümden atamazken Fatih hızla ayağa kalktı ve fiziksel ciddi bir yara alabileceğini anlayarak kaçarak uzaklaştı.

Miraç'a baktım ve "Teşekkür ederim." dedim.

Bir yandan kıyafetimin yırttığım bölümü olan bacağımı kapatmaya çalışıyordum.

Adin Emir Saral, saatine baktı ve "Bardan çıkalı elli iki dakika olmuş. Niye buradasın?" diye sordu.

Beni köşeye sıkıştırdığını sanıyordu.

"Taksi çağırmıştım. Gelmedi."

"Taksi buralara gelmez. Bilmez misin?"

"Buraya tatile geldim. Amacım taksi sistemini anlamak değil, kafa dağıtmaktı."

"Yardım etmesek dağılan tem kafan olmayacaktı."

"İyilik yaptın iyi ki."

"Tatilde niye teksin?"

Derin bir nefes verdim.

"Bana hesap soramazsınız beyefendi."

"Mani ol."

"Memnuniyetle." dedim ve onu takmadan yürümeye başladım.

Miraç'ın kahkahası duyulurken onlara baktım.

Adin Emir, adamına yanına dönmesini işaret ediyordu.

Bu kadar kolay pes etmesini beklemiyordum.

Miraç, "Buraya taksi gelmez. Gel seni arabayla bırakalım." dediğinde "Bu sorguya devam etmek için geliştirdiğiniz bir çözüm yolu mu?" diye sordum.

"Nasıl anlarsan." dedi Miraç.

"Size niye güveneyim? Tanımadığım birisinin arabasına binmem."

"Tanımadığın bir adama yürüyebiliyordun. Bu neden olmasın?" diye sordu, Adin Emir.

"Peçetem gibi beni de yakmayacağını nereden bileyim?"

"Yanacaksan kundakçı olursun."