Fotoğraftaki Yansıma

Plan

Fatih evin önünde arabayı durdurunca "Geri gelip alırsın beni buradan." dedim.

"Tamamdır."

Arabadan, evin anahtarını alıp çıktığımda Fatih yola devam etti.

İzlenme hissi tekrar ortaya çıkmıştı.

Çevreye dikkatle baktığımda kimse görünmüyordu.

Eve girdim ve eşyalara baktım.

Her şey bıraktığımız gibiydi.

Mutfak kapısı hariç...

Evde benim haricimde biri, birileri vardı.

Portmantoda saklı olan tabancayı aldım ve fark etmemiş gibi yürüyerek banyoya girdim.

Kapımı kilitledikten sonra uygulamasından ev kameralarına bağlandım.

Mutfakta üç silahlı adam vardı.

Diğer odaları kontrol ettim.

Başka odada kimse yoktu.

Belki zorlanırdım ama bu üç adamı halledebilirdim.

Ama yapmayacaktım.

Onları bir fırsata çevirecektim.

Planımı uygulamadan önce onların kim göndermiş olabilir diye düşündüm.

Adin'in adamları mıydı?

Bana güveniyor sanmıştım.

Yoksa Fatih'e karşı kini olan başkası mıydı?

Hangisi olursa olsun bunu Adin ile yakınlaşmak için kullanacaktım.

Eğer Adin yolladıysa planım ile masumluğumu kanıtlarım.

Adin değilse de bu adamların sebebini kendine bağlayıp bana yaklaşırdı.

Gözlerimi doldurduktan sonra telefonumu çıkardım ve Adin'i aradım.

"Alo. Eyşan?"

"Adin." dedim, titrek bir sesle.

"İyi misin? Sesin kötü geliyor."

Klozetin kapağını kapatıp üzerine otururken "Evimde birileri var." dedim.

"Ne demek birileri var?"

"Eve yeni geldim ve içeriden tıkırtılar geldi. Ben de gizlice baktım. Elinde silah olan üç adam var. Senin arkadaşların ise lütfen evimden gitsinler, korkuyorum."

"Benimle alakaları yok. Sen şimdi odanda mısın? Neredesin?"

"Kendimi banyoya kilitledim ve hemen seni aradım."

"Onlara yakalanmadan evden çıkamaz mısın?" diye sorunca "Onlar kapıya daha yakın." dedim.

"Şimdi sakin olmanı istiyorum."

"Nasıl sakin olayım Adin? Evimde silahlı adamlar var." dedim, ağlarken.

Acaba oyunculuk mu düşünsem?

Fena rol yapmıyordum.

"Seni sadece öldürmek istemedikleri kesin. Ben şimdi yola çıktım. Bana konum at, geliyorum."

"Peki." diyerek konumumu ona attım.

"Eğer seninle evde ilgilenirlerse ben yetişirim ama seni kaçırmayı hedefliyorlarsa yetişemem."

"Adin beni korkutuyorsun. Niye beni kaçırsınlar? Benden ne istiyorlar?"

"Muhtemelen benim peşimdeydi bu adamlar. Dün gece bizi arka odaya giderken gördüler. Seninle bana ulaşmak istiyorlar."

Gülmemek için kendimi tuttum.

Dünya senin etrafında dönmüyor Adin Bey.

"Ama bizim hiçbir alakamız yok!"

"Sessiz ol, bağırma."

"Adin."

Ağlamamı sıklaştırırken Adin, "Özür dilerim, geliyorum. Sadece sakin ol. Sana hiçbir şey yapamazlar." dedi.

"Öylesine söylüyorsun!"

"Kimse beni karşısına almak istemez."

Ayak sesleri yaklaşıyordu.

"Adin, korkuyorum. Geliyorlar."

"Şimdi telefonu seni duyabileceğim bir yere bırak. Adamlar içeriye girince onları bulmama yardım edecek fiziksel görünüşlerini bağırmanı istiyorum."

"Ne görürsem mi?" diye sordum.

"Yara izi, dövme varsa önceliğin bunlar olsun. Yoksa yaş, boy, göz ve saç rengi gibi özelliklerini bağır."

"Tamam." derken kapı tıktıklanmaya başlandı.

"Geldiler."

"Olabildiğimce hız yapıyorum. Onları kızdırma ve makul isteklerini karşı çıkmadan uygula."

"Tamam." diye fısıldadım.

"Eyşan."

"Efendim."

"Özür dilerim."

Buna ne cevap vereceğimi bilmiyordum.

"Geldiğinde konuşuruz." diyerek konuşmadan kaçtım.

Rolüm gereği tabancamı kullanamazdım.

Tabancamı banyo dolabına koyduktan sonra telefonu kapının arkasında asışı olan bornozun cebine koydum.

Kapıyı zorlamaya başlamışlardı.

Kapıya kurşun sıkarak açtıklarında yumruklarımı sıktım.

İçeri giren üç adamı hızla inceledim.

Uzun kollu, boyunlarını kapatan kıyafetler giyiniyorlardı.

Bedenlerinde bir iz varsa da kapatmaya çalışıyorlardı.

"Üçü de otuzlu yaşlarında! Birincisi kirli sakallı, mavi gözlü ve bir seksene yakın!"

En arkadaki adam beni yakalamaları için arkadaşlarına işaret verince kendimi savunmaya başladım.

"İkincisi, bir yetmiş beş, bıyıklı, uzun burunlu, siyah saçlı!"

Bana yaklaşan adama tekme attım ve son adamı da tarif etmeye başladım.

"Bir seksen, kahve gözlü, gözünün altından çenesine kadar bir yara izi var!"