Fotoğraftaki Yansıma

Olduracağız

"Bora aradı."

Adin yüzümü elleri arasına aldı ve "Ne söyledi de seni böyle ağlattı. Söyle bana, aynılarını ona yaşatayım." dedi.

"Bahar ve Alara'nın evine girmiş."

"Kedilerim evdeydi!" diye korkuyla öne atılan Bahar ile gözlerimi yumdum. 

"Kedilerime dokunmadı, değil mi?" diye sorduğunda ona doğruları söyleyemeyeceğimi fark ettim.

"Adam kafayı yemiş. Kedileri giderken yanında götürdü."

"Kedilerimden ne istiyor?" diye soran Bahar'ın gözleri dolmuştu.

"Sırf canı sıkıldığı için kedileri farklı bir şehirde serbest bırakacak."

"Kedilerimi bir daha görmeyecek miyim?" diye sorduğunda "Özür dilerim." dedim. 

Bahar ağlayarak Fatih'e baktığında Fatih dayanamayarak ona sarıldı ve "Gel bahçeye çıkalım." dedi.

"Kedilerim."

Bahar hıçkırarak ağlarken "Yavru kedimin gözüne damla yapıyordum. Ne olacak ona?" diye sordu. 

"Gel, bir bardak su da içersin." diyerek Bahar'ı götüren Fatih ile Adin, "Kedilere zarar verdi, değil mi?" diye sordu. 

Gözyaşlarımı tutamazken başımla onu onayladım. 

"Yalvardım ona, yapmaması için istediği her şeyi verebileceğimi söyledim. O ise birer birer hepsini öldürdü. Yavru kedi, o dokunmadan korkusundan öldü."

Alara şok içinde ağzını kapatırken "Alara ve Bahar burada kalsın. Biz eve gidelim, olur mu?" diye sordum.

"Sen de gelmeyeceksin." diyen Adin'e "Lütfen." dedim. 

"Bebeğim duyması bile seni nasıl etkiledi. Evi görmene izin veremem." 

"Hayvanlardan ne istedi?" diye soran Alara ile Miraç, "Kaşınıyor şerefsiz." dedi.

Onlara baktım ve "Bana söz verin, o adamı bana bırakacaksınız." dedim. 

"O adamı döve döve öldüreceğim. Ellerimle hissedeceğim." 

"Fatih'in ayarladığı adamları da mı öldürdü?" diye soran Alara'ya "Öldürmüştür muhtemelen. Bırakmaz o." dedim. 

"Haldun Abi vardı. Sonra Tuncer, İsmail, Ömer..."

"Üzgünüm Alara."

Alara ne yapacağını bilemezken Miraç, "Kapatın şu konuyu. Ben eve adam gönderip cesetleri toplarım. Evi de temizletirim." dedi.

"Sakın Bahar'a gerçekleri söylemeyin. Şu an sandığı gerçekler bile onu haftalarca etkiler." diyen Alara'nın ardından "Bahar'ı hastanelerden toplarız." dedim. 

"Kimse bir şey demez, endişelenmeyin." dedi, Adin. 

"Ateş açanı buldunuz mu?" diye sordum, merakla.

"İndirdik adamı."

"Yarın cenaze de var. Yatıp dinlenmemiz lazım." dedim, sıkıntıyla. 

"Hepimiz burada kalacağız. Bu gece başka kimseye zarar gelsin istemiyorum." diyen Adin ile Alara, "Lütfen nerede kalacağımı gösterin. Dayanamıyorum, uyumak istiyorum." dedi.

"Gel ben sana kalacağın yeri göstereyim."  diyen Miraç ile Alara, "Önce senin şu koluna bakalım." dedi.

"Sadece düşünce sıyrıldı. Sorun yok."

"Miraç çok doluyum. Sende patlarım."

"İlk yardım çantası banyodaydı değil mi?" diye soran Miraç ile Adin, "Orada." dedi. 

Miraç ve Alara bodrumdan çıktığında Adin yanıma oturdu. 

"O adamı bulup öldüreceğiz."

"Kedileri öldürdü Adin. Kedileri. Bunu hangi insan yapar?" 

Adin sinirle bir nefes verdi. 

"Bilmiyorum bebeğim. O adamın zihnini çözemiyorum." 

Gözümden tekrar yaş akarken "Birimize daha zarar gelecek diye korkuyorum." dedim. 

"Güvenliği arttıracağım."

"Babam söylersek kabul etmez ama o şu an Bekir Amca'da kalıyor. Oraya da adam yerleştirir misin?"

"Hallederim, aklın kalmasın."

Bana baktı ve "Bana bak güzelim." dedi.

Ona döndüğümde akan gözyaşımı eliyle sildi ve "Sen üzülüp ağladıkça benim canım acıyor. Lütfen ağlama." dedi.

"Elimde değil Adin. O manyağın yaptığını aklım almıyor." 

Adin ayağa kalktı ve elini bana uzatırken "Kalk hadi, uyuyalım." dedi.

Elini tutup ayağa kalktıktan sonra elini bırakmadan bodrumdan çıktım.

Merdivenlere yönelirken bahçedeki Bahar'a baktım. 

Fatih'in omzuna yaslanmış ağlıyordu. 

"Toparlanması uzun sürecek." dedim. 

"Yardımcı oluruz." 

"İşe yarar mı dersin?" diye sorduğumda "Umut ediyorum." dedi.

Bakışlarımı Bahar'dan çektim ve merdivenlerden çıkmaya başladım. 

"Uyuyup her şeyi unutmak istiyorum." 

"Her şeyi geride bıraktığımız güzel günler de gelecek. O zaman unutmak için uyuman gerekmeyecek."

"Umarım Adin, umarım olur o günler."

"Olduracağız."