Fotoğraftaki Yansıma

Yakışmış

"Haber geldi." dedi, babam.

"Buluşma ayarlanmış."

Merakla "Nerede?" diye sordum.

"Sen evde kalıyorsun." diyen babama "Gelmem lazım. Sen de biliyorsun." dedim.

Bekir Amca, itiraz etmeye hazırlanan babama "Kız doğru söylüyor. Olanlardan sonra gelmezse sorun çıkar." dedi.

"Sürekli yanımda olacaksın. Şimdi git hazırlan."

Gülümseyerek "Eşyalarım getirildi mi?" diye sordum.

"Misafir odasında tüm eşyaların." diyen Bekir Amca ile "Öyleyse ben hazırlanmaya gidiyorum." dedim ve koşarak misafir odasına gittim.

Ne giyeceğimi biliyordum.

Eşyalarımın arasından Adin'in hediyesi olan elbiseyi bulduğumda gülümseyerek üstümü değiştirdim.

Adin bunu üzerimde gördüğünde bayılacaktı.

Hazırlanmam biterken odamın kapısı tıktıklanınca "Gel!" dedim.

Bahar ve Alara içeri girince çevremde dönerek "Nasıl olmuşum?" diye sordum.

"Mükemmel. Tek kelimeyle harikasın."

"Alara haklı. Çok güzel olmuşsun."

"Tahmin edin bu tasarım kime ait?"

"Aklımdan milyonlarca yabancı isim geçiyor ama bu elbise birinin bile imzasına benzemiyor." diyen Alara ile gülümsedim.

"Türk bir tasarımcı."

"Merak ettirmeyip söylesene."

"Adin Emir Saral."

"Ciddi olamazsın!"

"Çok ciddiyim!"

"Bu elbiseyi sanki senin için tasarlamış. Bedenine mükemmel uyum sağlamış!"

"Yakıştığını Adin de söylemişti."

"Az bile söylemiş."

Gülümsedim.

"Siz niçin gelmiştiniz?"

"Artık babamın yazlığına geçeceğiz. Onu haber etmeye geldik."

"Bekleyin, sizinle ineyim aşağı."

"Peki."

Çantamı ve telefonumu aldıktan sonra kızlar ile aşağı indim.

Babamların yanına geçtiğimde içeride onlarca erkeğin oturup tartıştıklarını gördüm.

Hepsi bana dönünce "Yanlış bir zamanda mı geldim?" diye sordum.

Babam bana bakanlara sinirli bakışlarını gönderip önlerine dönmelerini sağladıktan sonra "Güzelim üstünü değiştirsen mi?" diye sordu.

Gülümseyerek "Yakışmış sanki." dedim.

"Ve gideceğimiz yerde düzinelerce erkek olacak."

"Benim haricimde de kadınlar olur."

"Bence ne demek istediğimi anladın. Hadi değiştir üstünü."

"Geç kalmıyor muyuz? Çıkalım artık."

Babam benimle baş edemeyeceğini anlayarak ayağa kalkarken "Fatih kızlar evlerine geçecek de, bir baksana." dedim.

"Tabii."

Fatih yanımıza geldiğinde "Kızlar sizi eve bırakmak isterdim ama malum gitmem lazım." dedi.

"Bir taksi tutup kendimiz gideriz. Sen dert etme bunu." dedi, Alara.

"Ben sizi götürecek adamları ayarladım bile. Evinize gittiğinizde çevrede başka adamlar da göreceksiniz. Endişelenmeyin, hepsi benim adamım."

"Sağ ol." dedi, Alara.

"Gelin sizi götürecek arabaya götüreyim." diyen Fatih ile Bahar, "Biz gideriz. Sen nerede olduğunu söyle yeter." dedi.

"Bahar..."

Bahar, Fatih'e bakmayınca Fatih, "Bunu bana yapma." dedi.

"Ne yapıyorum?"

"Uzak duruyorsun."

"Eskiden arkadaşımın nişanlısıydın. Aramızda sadece bundan ibaret bir ilişki vardı. Şimdi arkadaşımın nişanlısı değilsin, niye sana yakın olayım?"

"Beni gerçekten sadece arkadaşının nişanlısı olarak mı görüyordun?"

"Evet."

"Öyleyse haklısın. Size arabaya kadar eşlik etmem saçma."

Bahar, Fatih'e baktığında Fatih, "Araba dışarı çıkıp sağa dönünce üçüncü araç. Yanında iki adamım bekliyor. Sizi gördüklerinde adım atarlar zaten."

Bahar bir şey demeden giderken Alara teşekkür etti ve Bahar'ın peşinden gittim.

Fatih'e cevabını bilsem de başka diyecek sözüm olmadığı için "İyi misin?" diye sordum.

"Haklı kız. Niye yakın olsun bana?"

"Sadece öğrendikleri yüzünden kendisine gelemedi. Yoksa seni sevdiğine eminim."

"Gidelim mi?" diye sordu sadece.

Bu konu hakkında şu an konuşmak istemiyordu.

"Gidelim."

Birlikte evden çıktığımızda Baharların bindiği araç önümüzden geçip gitti.

"İstersen konuşurum." dedim.

"Yok, sağ ol."

"Sen bilirsin."

Fatih bir şey demeden arabasına bindiğinde yanına oturdum ve kemerimi bağladım.

Fatih babamların arabalarına binmesini beklerken bana baktı ve "Bugün gerçekten çok güzel olmuşsun." dedi.

"Teşekkürler. Sen de fena değilsin nişanlım."

"Nişanlım demesini biliyorsun, yüzüğün nerede?"

"Seni aldatırken çıkarmıştım." dedim, gülerek.

Fatih bunu sadece şaka sanarak gülerken Adin için çıkardığım yüzüğü düşünüyordum.