Fotoğraftaki Yansıma

Gidelim

"Şimdi anlat bakalım. Neler oldu?" diye sordu, Bekir Amca.

"Evden ayrıldıktan sonra direkt uçakla İstanbul'a geldik. Uçakta Adin Emir Saral, yakın dostu Miraç ve yakın iki koruması vardı. Tabii bir de pilot ve yardımcı pilot. Yol boyunca laf atıştık. Pek önemli bir şey olmadı. Sadece sinirlerini bozdum."

"Öyleyse buraları geçebilirsin." diyen Fatih'e lafımı böldü diye kaşlarımı çatarak baktım.

"Uçaktan inince onlardan ayrılıp Adin Emir Saral'ın evine gittik."

Babam kaşlarını çatarken "Seni Fethi Korkusuz'un yanına götürmüyor muydu? Niye evine gittiniz?" diye sordu.

"Fethi Korkusuz oradaydı."

"Onu yıllar sonra bizim taraftan gören ilk kişisin. Yıllardır güvendiği birkaç adam haricinde kimseyle görüşmüyordu." dedi, Fatih.

"Evet, biliyorum." dedim.

"Onun karşısına çıktığında ne oldu?" diye sordu, Bekir Amca.

"Çenemi tutamayarak onunla uğraştım. O da tehdit falan savurdu."

"Sana bir şey yapabilirlerdi." diyen Alara ile babam, "Alara haklı. Ya seni öldürselerdi." dedi.

"Zaten bir ara dizlerimin üzerinde oturtulmuştum. Kafama da silah dayanmıştı."

"Ay ben dinleyemem." diyerek ayağa kalkan Bahar ile Fatih'e baktım.

Gözümle Bahar'ı işaret ettiğimde ayağa kalktı ve Bahar'a "Gel, bahçeye çıkalım." dedi.

Bahar ses etmeden Fatih ile odadan çıkınca Alara, "En heyecanlı yerde durdun. Sonra ne oldu?" diye sordu.

"Uçakta olan ufak bir detayı anlatmayı unutmuşum. Uçakta Adin'in silahından mermileri çıkarmıştım."

Adin'in beni öldürmemek için kendisine engeller koyduğunu söylersem herkes neler olduğunu anlardı.

Bekir Amca, "O adam nasıl böyle bir hata yaptı? Normalde onun silahına ulaşmak imkansızdır." deyince "Şans benden yanaydı." dedim.

"Seni öldüremeyince tüh deyip vaz mı geçtiler?" diye soran Alara'ya bu muhteşem sorusu için minnet (!) dolu bakışlarımı gönderdim.

"Tabii ki hayır. Ben o sıra yukarı kaçtım ve Adin ile mücadele ederken babam geldi."

"Güzel kızım benim. Ölümün kıyısından dönmüşsün." 

Babama tebessüm ettim ve "Ama ölmedim. Bu konuyu kapatabiliriz." dedim. 

"O pislik ölene kadar bu konu kapanmayacak." diyen babamın ardından Bekir Amca, "Büyük bir savaş başlattılar. Çok kan akacak gibi duruyor." dedi.

"Bir sorun daha var." dedim.

"Ne oldu?" diye sordu, babam.

"Bora Yükselen." dedim.

Babamın kaşları çatılırken "Beni Mersin'de kaçıran o. Seninle bir derdi varmış, anlayamadım. Hepimizin aslında kim olduğunu biliyordu ve Adin'e söylemekle tehdit etti." dedim.

"Söylememesi için ne yapman gerekti?" diye sordu, babam.

"Senin şirket işlerini anlatmamı istedi ama zaten bir şey olmadan Adin ile olanlar patlak verdi."

"O gün beni bilerek oraya götürdü." diyen babam bazı şeyleri yenice anlıyordu.

"Evet, siz o restauranta girdiğinizde biz Adin ile yemek yiyorduk."

"Tamam, ona da bakarız. Siz şimdi gidin. Kızlar ile ilgilen. Özellikle Bahar bu durumlardan çok etkilendi." diyen babamı onaylayarak ayağa kalktım.

Alara da arkamdan ayağa kalkınca odadan çıktık.

Mutfağa geçtiğimizde bahçenin kapısını açacaktım ki Alara kolumdan tuttu.

Merakla ona baktım.

"Esila seni tam tanımamış olsam da hareketlerinin sebebini çözebiliyorum."

"Ve?"

"O adam seni nasıl öldüremedi? Uçakta o adamın yapabileceklerini öğrendim. Tabancasını alabilmiş olman çok saçma. Orada uydurma bir hikaye anlattın."

Tedirgin olarak "Sessiz ol." dedim.

"Orada aslında ne oldu? O pis adam sana dokundu mu? Başka bir şey mi oldu? Niye anlatmadın?"

"O pis adam ile bir ilişkim var."

Alara'nın ağzı şok içinde açılınca "Karşı taraflardayız. İlişkimiz ortaya çıkarsa katliam çıkar." diye fısıldadım.

"Madem ilişkiniz var. Niye bunları yaptı?"

"Durum biraz karışık ama size her şeyi anlatacağım. Önce Baharların yanına gidelim." 

"Biz yine mi gecelere akıp erkek tavlayamayacağız?" diye soran Alara ile güldüm.

"Üzgünüm ama bu sefer ilişkim sahte değil."

"Neyse onun arkadaşlarına bakarım ben de." diyen Alara ile sırıttım.

"Arkadaşlarına mı Miraç'a mı?"

Alara cevap vermeden bahçe kapısını açtı ve "Baharların yanına gidelim hadi." dedim.