Fotoğraftaki Yansıma

Eminim

Adin ile otururken merakla ona baktım. 

Uyandığım için neşeliydi ama içten içe onu üzen bir durum vardı.

"Adin."

"Efendim."

"Sorun ne?"

"Sorun yok bebeğim, onu da nereden çıkardın?" diye sorduğunda "Canın bir şeye sıkkın, belli." dedim.

"Sadece günlerdir babanın sana verdiği değere şahit oluyorum ve bu düşünmeme sebep oldu."

"Neyi?" diye sordum, merakla.

"Sorun bende miydi? Babam niye bana hiç iyi davranmadı."

"Adin..."

"Sadece merak ediyorum. Küçük bir çocuğa o kadar sert davranmanın amacı neydi? Niye mutluyken bir kere bile oğlu olduğunu hissettirmedi? Niye sadece sinirli olduğunda aklına geliyordum."

Adin'i teselli edebilecek bir sözüm yoktu.

Kollarımı açtım ve "Gel buraya." dedim.

Cevap vermeden bana sarıldığında saçlarını okşamaya başladım.

"Baba olmak için biyolojik faktörlerden çok daha fazlasına ihtiyaç vardır ve anladığım kadarıyla Fethi Korkusuz'un baba olmasının tek nedeni biyolojik faktörler."

Benden ayrıldığında omzumu işaret ettim.

Omzuma başını yasladıktan sonra "Biliyorum ama kendimi düşünmekten alıkoyamıyorum. Madem sadece iş için bir erkek çocuğu istiyorsun, onun babası olma. Patronu ol. Birisine baba deyip baba şefkati alamamak acıtıyordu." dedi.

Gözünden yaş akarken sadece eliyle oynuyordu. 

"Peki annen? O bu durumda ne yapıyordu?"

"Annem, babamı seviyordu. Babamı öldürdüğüm güne kadar beni de sevdiğini sanıyordum. Meğerse benimle ilgilenip beni büyütmesinin tek sebebi Fethi'nin oğlu olmammış."

"Ama onun da oğlusun!"

"Öyleydi ama babam onun için bir seçimdi. Kendisi severek seçmişti. Beni ise Fethi ile yaptığı için seviyordu. Fethi Korkusuz'un kimsenin bilmediği oğlu! Babamı öldürdüğümde ise benim bir değerim kalmadı."

Ne diyeceğimi şaşırırken Adin titreyen sesiyle anlatmaya devam etti.

"Babamı öldürdüğümde annem korkuyla yanımıza koştu. O sıra evdeydik. Onu düşünerek babamı öldürdüğüm yere girmesini engelledim. Buna dayanamazdı, annemi tanıyordum. O ise bana nefret kusmaya başladı. En sonunda yaptın, diye bağırıyordu."

"Sen babanı öldürmeye raddesine gelene kadar neler yaşadın, hiç mi düşünmüyordu bu kadın?" diye sordum, sinirle.

"Onun için bu önemli değildi. Babamın bırakmadığını bile bile bana niye gitmediğimi soruyordu."

Şu an karşımda olsa kadının üzerine atlayıp Adin'in acısını çıkarırdım.

"Beni terk edip gitmeden önce ona kendi oğlu olduğumu, kocasını mı seçtiğini sordum. Onun bana cevabı ise babamın bir seçim olduğuydu."

Ne cevap vereceğimi düşünürken hasta odasının kapısı tıktıklanınca Adin ayağa kalkıp gözyaşlarını sildi.

Babam içeri girdiğinde hayretle Adin'e baktım. 

Az önce ağlayan kendisi değilmiş gibi birkaç saniyede duygusuz ve sert bir görünüme kavuşmuştu.

"Çıkıp biraz hava alacağım." diyen Adin odadan çıkacaktı ki babam kolundan tuttu ve "Otur şuraya." dedi.

Babam odanın kapısını kapatırken Adin ses etmeden hasta yatağımın yanındaki sandalyeye oturdu. 

"Demek Fethi Korkusuz'un herkesten sır gibi saklanan oğlu sensin."

"Baba bizi mi dinledin?" 

Adin duygularını sadece bana açmıştı, başkasının duymasından rahatsız olmuş olabilirdi.

"Kızımı elin oğluyla yalnız bıraktım. Tabii kapıda durup içeriyi kontrol edecektim."

"Sorun değil." dedi, Adin.

"Fethi Korkusuz'un oğlu benim."

"Ne zaman öldürdün babanı?"

"Dört sene önce. Karısı onu terk ettiği ve güvenliği için evine kapandığından beri ölü."

"Babanı öylece bir yere gömdüğünü düşünmüyorum. Annen buna izin vermezdi." diyen babam ile Adin, "Bu yüzden evimin bodrumunda oturuyor." dedi.

"İskelet olarak." diye ekledim.

"Siz gençler yakında sakladığınız şeyler yüzünden beni kalpten götüreceksin."

Babam derin bir nefes aldı ve "Bu barıştan sonra herkes Fethi Korkusuz'un ortaya çıkmasını isteyecek. Tabii ölü adam dışarıya çıkamayacağı için ayaklanma boy gösterecek." dedi.

"Ayaklananı öldürürüm." diyen Adin ile babam onaylamayarak baktı.

"Bu işin üstünü öyle örtemezsin."

"Ne yapmamı istiyorsunuz?" 

"Aslında kim olduğunu herkese duyuracağız."

Endişeyle "Baba emin misin?" diye sordum.

"Eminim. Sadece bana güvenin."