BELA

72. вölüм / Evlenmeden Olmaz mı?

Yazardan...

"Hey, yüzüme bakmıycak mısın?" diye soran Danla Bahar'ı konuşturmaya çalışıyordu on dakikadır.

"Ya özür dilerim dedim ya.. Bahar?"

"Hep böyle nazlı mıdır?" diye sordu Can oturduğu koltukta dikleşip Bahar'a bakarak. Danla ona döndü.

"Sorma Can ya... Bu kızın nazını çekmeyen bir kişi bile yok biliyor musun?" dediğinde Bahar Danla'ya baktı sonunda.

"Abartma istersen?" demişti dakikalar sonra konuşarak.

"Abartmak mı? Hahahah.."

Danla'nın gerçekten gülmesinin ardından Bahar tekrar kollarını bağlayıp cam tarafına çevirdi bakışlarını.

Can kalkıp onun yanına gittiğinde, kızların ikisi de kendisine bakmaya başlamıştı. Yere oturmuştu genç adam. Yüzünde anlamsız bir hüzün vardı. Bahar kollarını açtı ve vücudunu hafiften ona doğru çevirdi, bir şey demesini bekliyor gibi..

"Kimsenin haberinin olmasını istemediğini biliyorum, ben de tesadüfen öğrendim ama rahatsız olduysan bunun için özür dilerim." dedi çocuk Bahar'ın gözlerine bakarak.

O konuşurken, Danla bacaklarını koltuğa çekmiş kendisini izliyordu, Bahar da biraz daha dikkatini verebilmek adına dik oturdu.

"Kendi hemcinsimden utanmama neden olan o nöronları çükündeki varlık adına da özür dilerim. Ayrıca senin bu konuda utanması gereken son kişi olduğunu da bilmeni isterim. Senden önce ülkedeki tüm erkekler utansın bunun adına. Aksine kızım, sen haykırmalısın. Bu oruspu çocuğu bana dokundu diye herkesi ayağa kaldırmalısın. Şimdi bırak herkesi, en yakının öğrendi diye Damla'ya kızıyorsun, ama bana sorarsan Yusuf iyi ki öğrendi. Çünkü ülkemizdeki malûm adaletle bu işin çözülmeyeceğini biliyoruz, değil mi? Bırak da o gidip adaleti sağlasın. Biz bir şey yapamadık, ki ben daha dün gece öğrendim bilsem emin ol el atardım, ama bırak Yusuf senin hakkını savunsun. Tamam mı? Üzülme bile sakın. İznin olmadan sana değen eller kırılsın Bahar. Tüm kadınlar ve kızlar için adalet, o aptalın cezasını çekmesiyle sağlansın ve izin ver bu herkes için bi milat olsun."

Can'ın sözleri hem duygulanmasına neden olmuş, hem de ona hak vermesini sağlamıştı. Bahar gözünden düşen yaşı silmeden kollarını ona sarmıştı teşekkür edercesine.

"Sen nasıl bir şeysin ya.. Niye daha önceden tanışmadık sanki?" dediğinde Can da gülmüştü. Ayrıca kendisi de ağladığı için bu gülüş garip bir ses çıkarmasına sebep olmuştu.

Danla kalkıp yanlarına geldi ve onlara sarıldı.

"Canım Can." diyip çocuğu kafasından öptüğü sırada Can, iki kızın arasında nefes alamadığını fark etti.

"Bir saniye ikinize de yeterim.. Ama böyle olmaz." dediğinde, Bahar da Danla da geri çekildi.

"Affettin mi beni?" diye sordu Danla Bahar'a.

"Küsmedim bile." dedi Bahar elini tutup sıkarak. Gülüşü yüzünde donmuştu sanki. Ama onun aksine gözyaşı durmuyordu.

Kapı çaldı o an.

Can kapıya bakmak üzere ordan uzaklaşırken, Bahar da Danla'ya bir şeyler söylüyordu.

"Sadece başı belaya girerse diye endişelendim. Yoksa Aren umrumda bile değil." demişti.

"Aklıma lise yılları geldi. Enes bokuyla buna benzer bir şey yaşanmıştı da tüm okul duyunca öğrenmiştik. Yusuf gidip onu benzetmiş sonra gelip seni bize savunmuştu... Aptal çocuk çok seviyor seni ya, kıskandım." dedi Danla gülerek anılara düşerken.