BELA

95. вölüм / Söz Vermiştin

Yazardan...

"Görüşmeye kimsenin vakti olmadı anlıyorum. Ama neden aramadın? Seni arasın diye bir ay turşu gibi kurulmadın mı sen eve? Neden çocuğa dönmüyorsun şu an?"

Can sinirlenmişti. Danla ile okuldalardı ve uzun zaman sonra ilk defa konuşmuşlardı.

"Bilmediğin şeyler var Can." dedi Danla başını eğmiş otururken.. Elindeki anahtarlıkla ilgileniyordu.

"Ne var Damla anlat?"

"Anlatamam."

"Sebep?"

"Çünkü doğru bir şey yapmadım ve anlatmak istemiyorum."

"Gerizekalı seni yargılayacak son insanım ben. Ne oldu?"

Can sinirlenince gerçekten ikna edici oluyordu.

"Başkasıyla, görüştüm." dedi Danla, doğru kelimeleri arıyor gibiydi. Can kaşlarını çattı.

"Kim o başkası?"

"Tanımıyorsun."

"Sen nerden tanıyorsun?"

"Ya sorguya çekme geriliyorum."

"Taksitle anlatma o zaman sen de?"

Ufak diyalogları bitince Danla tekrar bi durdu. Sonra anlatmaya devam etti.

"Benim üst kata taşındı geçen gün. Öyle tanıştık. Çok saçma biliyorum ama gerçekten psikolojim hiç yerinde değildi ki hâlâ değil, birlikte akşam yemeği yedik aynı gün."

Surat ifadesi Danla'ya anlam veremezken konu daha da ilgisini çeken Can yaklaştı masaya.

"Yeni taşındığı için birkaç şeye ihtiyacı vardı, yardımcı oldum. Sonrasında merhametli anıma denk geldi herhalde, çocuğu yemek için eve davet etmiş bulundum."

"Eee?"

"İşte yemek yedik. Bayağı sohbet falan ettik, tatlı bir kişilik bu arada.. Yani çevreme arkadaş diye alsam yadırgamazsınız, öyle."

"Uzatma."

Danla tip tip baktı arkadaşına. Neden bu kadar gergin olduğunu anlamamıştı.

"Tabii ki aramızda bir şey olmadı o gün. İbo'nun aradığını ben sabah fark ettim ama. Ve geri dönmek içimden gelmedi, daha doğrusu çekindim. Sanki ihanet etmişim de o da bunu hissetmiş gibiydi Can..."

"Tamam da canım arkadaşım, siz zaten ayrısınız şu an. Yaptığın hiçbir şey için seni suçlayamaz."

"Saçmalama Can ayrı olmak buna mazeret olabilir mi sence? Başkasını severken biriyle takılmaya başlarsan ihanet etmiş gibi hissedersin zaten. En büyüğünü de kendine edersin hatta. Her neyse İbo beni suçlamaz zaten de, ben kendimi suçlu hissediyorum onu ne yapıcaz?"

"Ne yaptın ki alt tarafı yemek yediniz."

"Hayır. İnanmayacaksın ama hâlâ görüşüyoruz. Dışarda veya evde fark etmeksizin."

Can geri çekilip tüm harflere bastıra bastıra tek bir soru sordu.

"Neden?!"

"Kafa çocuk.. İyi geliyor gibi."

"Şimdi neden İbo'yu aramaya çekindiğini anladım, teşekkürler." diyip ayaklandı genç adam.

"Nereye?"

"Dersim var. Görüşürüz."

"Ya Can ama ya... Hani yargılamayacaktın?"

"Damla dersim-"