Yazardan...
"Yanlış duymuşsunuz bence. Çok saçma." Dedi Bahar.
"Ya, üç kere tekrar etmeseydi ben de yanlış anladık dicem ama..." Dedi Duygu da hemen.
"Bunun bir açıklaması vardır illaki." Dedi Yusuf.
"Ya, bunun tek bir açıklaması olabilir kanka." Dedi Berkcan.
Aklında bir şey vardı ve çıkaramıyordu bu düşünceyi ordan.
"Benim ölen kardeşim. Bahar benim ikizimse, Kenanla Aydan'ın çocuğu ortada yok demektir. Ya doğumda onu kaybettiler, ya da... Ya dası yok işte oğlum kesin öyle lan"
Hepsi şaşkınlıkla bakıyorlardı birbirlerine.
"Tebrik ederim şarlok holms." Dedi Yusuf elini sıkarak. Dalga geçiyordu.
"Ulan başka ne olabilir kii?" Dedi Berkcan sinirle.
"Tamam dediğin olabilir ama aslını sormadan bilemeyiz Berkcan saçmalama. Kafanda kuracağına sorsaydın ya orda?" Dedi Yusuf.
"Ne diyecektim Yusuf? Ben sizi dinledim, Bahar benim kardeşimse siz kimsiniz amk mı deseydim?"
Yusuf gözlerini devirirken, Bahar olanlara inanamıyordu.
"Ya lütfen, lütfen bu bari yalan olmasın lütfen... Annem ve babam bari gerçek olsun n'olur yaa." Dedi kendi kendine söylenerek. Ellerini yüzüne kapatmıştı çünkü ağlamak üzereydi yine, bu sefer haklı olarak.
Duygu yaklaşıp sarıldı bi taraftan.
"Ya Bahar yapma böyle... Bak daha belli değil konuşucaz hepsini onlarla." Dedi.
"Neyi kiminle konuşucaz Duygu? Yıllarca söylenmeyen şeylerin aslını bana neden şu an anlatsınlarki? Daha annemin uyandığı haberini almadan başka bir felaketle başbaşa kalıyorum, benim hayatımda bir şeyin düzgün gidebilme ihtimali az önce burda hiç oldu ve ben artık gerçekten çok yoruldum." Dedi Bahar arkadaşına bakıp isyan ederek.
"Her şeyi tek tek kaybetmekten çok yoruldum... Meğer boktan bir hayatım varmış da evcilik oynamışlar benimle. Ya ben n'aptımki? Niye ben yaşıyorum bunları niye benim başıma geliyor her şey?"
Bahar bir yandan ağlarken bir yandan konuşmaya devam ediyordu. Yusuf yanında duruyordu hâlâ, susması için yanaklarına koydu avuçlarını ve gözyaşlarını sildi ordan. Gözlerine bakarak,
"Hiçbir şey belli değil... Şu an bu güzelim yaşların akmasına bir sebep yok Bahar lütfen..." Dedi.
Geri çekildi kız.
"Nasıl yok ya? Dünya kadar sebep sayarım şimdi sana. Bunu geçtim hadi, annemin kaza geçirmesi ve uzun bir süre bilinçsizce uyuyacak olması benim bu yaşlarımın akmasına tek başına da sebep olabilir Yusuf. Ama başka sorunlar da var ne yazık ki ve ben hangisine yanayım artık gerçekten bilmiyorum." Dedi.
"Gerçekten gülebilmen için de bir sebep varken sadece ağlamana neden olan durumları düşünmen kendini kötü hissetmeni sağlıyor. Neden bunları düşünmeyi bırakıp pozitif bir şeylerin olduğunu inatla görmek istemiyorsun?" Dedi Yusuf da.
"Tamam, az önceye kadar gerçekten mutlu hissediyordum, her şeye rağmen. Ama hayatımın gerçekleri gözümün önüne geldikçe onları görmezden gelmem imkânsız. Bahtıma tüküreyim ya." Diyerek, ellerini saçlarından geçirdi ve arkasını dönüp kenara doğru ilerledi Bahar.
Yanındaki Berkcan'la Duygu'ya döndü Yusuf sinirle.
"Ya cidden, sizin aklınızı... Lan söylenir mi bu böyle? Hem de daha kesin bir bok yokken? Kızın halini görmüyor musunuz allah aşkına Berkcan... Duygu sen de tuz biber oldun tebrik ederim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BELA
Fiksi PenggemarRomeo ve Juliet hikayesi, Yusuf ve Bahar için artık sadece bir tiyatro oyunu değildi, her şeyiyle gerçek olmuştu. ✿ ✿ ✿ "Bak bana... Sen deli misin? Ben senden başkasına yar diyebilir miyim sence?" ··· "Beni ne zaman bu kadar etkin altına aldın sen...
