BELA

5. вölüм / Olay Büyüdü

Artık neye ağladığını bile unutan Bahar, kendi kendine kızıyordu her dakika. Burnunu sildiği peçeteler önünde bir yığın oluşturmuştu neredeyse.

"Kızım yeter ne ağladın bee..." Diyerek isyan etti Duygu. Elinde iki kahveyle odaya girmişti. Geldiğinden beri doğru dürüst bir şey anlatamayan Bahar'ı, olayı bilmeden sakinleştirmekle uğraşıyordu. Kahve iyi gelecekti biliyordu...

"Yürü terasa çıkalım, oksijen solu biraz. Gözyaşlarınla yaşaman için önce yüzgece falan sahip olmalısın..." Diyerek dalga geçmişti bir de. Espiri yeteneğini Berkcan'dan almıştı Duygu. Cam kapıyı açtı ve içeri rüzgar girdi.

Bahar bir şey demeden sildi gözlerini. Kızardıklarına emindi şu an. Bir an, nasıl eve döneceğini düşündü. Annesi kesin anlardı bir şeyler olduğunu. Sharlock Holmes gibi kadın maşallah...

"Şimdi biraz mola ver ağlamana... Ve bana anlat artık doğru düzgün şu olayı..." Dedi Duygu.

Bahar, terasın köşesinde yerde bir yığın halinde duran yumuşak puf yastıklara attı kendini. Kararan gökyüzüne baktı. Yıldızları izledi birkaç dakika sessiz kalıp. Bu sırada Duygu, ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordu. Ya da, buluşma sırasında ne olmuş olabileceğini...

Geldiğinden beri yalnızca Enes'le buluştuğunu anlamıştı anlattıklarından. Bahar'ın bu kadar ağlayabileceği ne yapmış olabilirdi ki bu çocuk? Aklına kötü kötü şeyler gelse de, Bahar'ın kendine gelmesini bekledi iyi bir kanki olarak...

"Bahar..." Dedi sessizliği bozup. Sabrı dolmuştu artık, sormalıydı. Bahar ona döndü. Soran gözlerine baktı bir süre. Ağlaması kesilmişti sonunda.

"Duygu varya ben tam bir aptalım." Dedi avuç içlerine gözünü silip, burnunu çekerek.
Duygu, sonunda anlatmaya başlayacağını anlayıp, oturuşunu düzeltti ve dikkat kesildi.

"Ne diye gidiyorsam, salak kafam ya, yemin ederim benden aptalı mezarda." Dedi Bahar biraz daha kendine kızarak.

"Eee kızım, ne oldu peki neden bu kadar aptal olduğunu düşünüyorsun şu an?" Dedi Duygu dayanamayıp sorarak.

Bahar bir nefes aldı. Söylemekte asla tereddüt etmiyordu, sadece dili varmıyordu onu demeye.

"Bir şey mi yaptı sana? Ya Bahar çıldırtmasana insanı konuuş!" Deyince Duygu, Bahar yüzüne bakmadan söyledi.

"Öptü..." Dedi. Buna karşılık,

"nE..!?" Diye bir tepki koymuştu Duygu.

"Nasıl ya? Ne demek öptü? Bildiğin, dudaktan?" Dedi idrak etmeye çalışır gibi. Bahar başını sallayınca elini alnına koydu Duygu. Şaşkındı.

"Ya, o kim köpek de böyle bir şeye cesaret edebiliyor ya? Öptü ne demek.. şerefsize bakar mısın.." dedi.

"Duygu, lütfen sadece ikimiz bilicez. Başka kimseye söylemek yok. Ben, haddini bildirdim zaten. Bir daha da yanıma yaklaşırsa asla acımam." Dedi Bahar. Kendine gelmişti biraz.

"N'aptın?" Dedi Duygu merakla.

"Tokadı suratına geçirdim." Dedi Bahar.

"Ooh, iyi yapmışsın. Az bile. Ya Bahar, ben bunu ilk gördüğüm yerde gebertirim yalnız onu napcaz?" Diye sordu Duygu ciddiyetle.
Bahar istemsizce güldü.

"Görmezden gelicez tabii ki... Artık muhattap olmak yok." Dedi Bahar.

"Sen, iyi misin şu an peki?" Dedi Duygu elini uzatarak. Bahar gülümseyerek tuttu elini.

"İyiyim. Sadece, biliyorsun, ilk öpücüğün bendeki değerini. Hırsız gibi gelip çaldı işte gerizekalı... Onun dışında, gittiğim için kendime kızgınım. Ondan biraz fazla tepki gösterdim sanırım." Diye açıklama gereği duydu Bahar.