BELA

79. вölüм / Serseri

Bahar'dan...

"Kuzum, bari bana ne olduğunu söylesene. Hazır yalnızız bak, hadi. Ona göre yaparız planı da hem.."

Aslında plan zaten hazır ve basitti. Ama ben yine de ne olduğunu öğrenmek istiyordum. Beyza, dün akşam Yusuf'a zorla fotoğraf çektirdiğim aynanın önünde, göz farlarını abartıp dururken bana bir saniyeliğine bakıp tekrar işine döndü. Ruhsuzlaşmıştı adeta.

"Üniversiteden bahsetmek için yanına gittim. Deniz'den konuyu açıp bana ufak bir azar çekmeye başladı, daha ağzımı bile açamadan. Güyâ Necla anneyi arayıp oğlum için darlamışım onu. Bunu da annen mi söyledi yoksa Berkcan mı abarttı bilmiyorum ama, burama kadar geldi artık. Karısı değil kankasıymışım gibi davranması beni yormaya başladı Bahar ya..."

İstemsizce başımı sallamıştım anladım dercesine. Muhtemelen annem abartmıştı... Neyse, konu bu değildi sonuçta. Berkcan'ın her fırsatta bu kıza çıkışmasıydı... Yataktan kalkıp elbisemi düzelttim. Beyza da kalkıp karşıma geçti ve kendi etrafında döndü.

"Nasılım?" diye sorduğunda gülmek istedim. Siyah dar elbisesinin uzun tütüleri vardı.. Ve bir de eldivenleri... Göz altlarını kırmızıya, üstlerini de siyaha boyamıştı hafif bir şekilde. Üstelik gözünde turuncumsu bir lens vardı. Yüzü teninden daha beyazdı. Son olarak dudakları da çok koyu olmayan bir toprak rengindeydi.

"Kelimenin tam anlamıyla, Bella Cullen." dedim gülerek. Swan değildi çünkü bu Bella çoktan vampir olmuşa benziyordu.. Yanında fazla sade kaldığımı hissetmiştim. Ama neyse, bu gece onun gecesiydi.

"Sen de yine Bihter Ziyagil olmuşsun." dedi beni inceleyip.

Gülümsedim.

"Tatlım zaten gerçek Bihter benim, Beren Saat yalnızca oyuncu.."

"Aman sonunuz benzemesin."

"Benzemez merak etme. Ben Behlül'e kavuştum çoktan."
Göz kırptığımda sonunda o da gülmüştü.

"Bu Behlül'ün, bara gideceğimizden haberi var mı peki? Plan için soruyorum yani.."

Kafamı salladım ve tek omzumu kaldırdım aynı Bihter gibi.

"Hallettim. Alenen söylemediğim için nereye gittiğimizi merak edecek ve kesinlikle geleceklerdir."

"O zaman, çıkalım?"

Birlikte odadan çıktığımız sırada Berkcan'ın içeri gelmesini hiç beklemiyorduk açıkçası. Ama zaten bizi çıkarken görmüş olması planı bi tık daha iyiye taşıyordu.

"Nereye böyle?" derken şaşkınca ikimize bakıyordu.

"Eğlenmeye canım." dedim yalandan gülümseyip. Beyza'nın koluna girdim ve uzaklaştık daha fazla soru sormasına izin vermeden.

Biz asansörü beklerken Berkcan'ın bize baktığını görebiliyordum. Deli gibi merak etmişti ve eminim biz gider gitmez Yusuf'un yanına inecekti sormak için.

Şansa Mehtap ve Danla da aynı asansördeydi. Beraber en alt kata indik. Bar zaten otelin içindeydi, giriş katın hemen altında...

***

Yusuf'tan...

Kapı kırılırcasına çalınınca elimdeki kitap suratıma düşmüştü. Ah şu reflekslerim... Doğrulup kalktım yataktan. Bu gelen Bahar olamazdı herhalde, bu şekilde kapı çaldığına göre.

"Yusuf içerde misin?" diye soran Berkcan'ı duyduktan sonra gerçekten yataktan kalktığıma pişman olmuştum. Bezgin bi hareketle kapıyı açıp Berkcan'a baktım.