BELA

83. вölüм / Acıdan Sızan Kalp Ağrısı

Yazardan...

Araba durana kadar ağzını açmamış olan Berkcan, sağa çektikten sonra da bir süre Beyza'nın yüzüne bakamamıştı.
Bir şey konuşacağını anlamış olan kız ise merakla bekliyordu ne söyleyeceğini.

"Beni tanıyorsun." diye sonunda söze girebildiğinde, yoğun stres sebebiyle azalmaya başlayan saçlarına atmıştı elini Berkcan.

Beyza bakışlarını elindeki çantadan alıp ona çevirdi. Belli belirsiz bir gülümseme ile evet anlamında başını sallamıştı. Kendisine bakmasa da bunu gördüğünü biliyordu Berkcan'ın.

"Her zaman, akıllı ortamlardaki uçuk ben olmuşumdur. Şaklaban, dikkate alınmayan veya güvenilmeyen..."

Bu şekilde devam ederek nereye çıkacağını merak ediyordu genç kız. Farkında olmadan ojelerini soyuyor, parmaklarına tırnaklarını geçiriyordu sabırsızca.

"Ve, öyle olmayı seviyordum." dedi Berkcan başını usulca sallarken. Bir an dışarı bakıp tekrar direksiyondaki ellerine döndü bakışları ve devam etti.

"Evlenmemiz gerektiğini söylediklerinde, bir anda büyümem gerektiğini fark ettim. Üstelik, baba olacaktım ve büyük bir sorumluluk almam gerekecekti."

Beyza dayanamadı ve araya girdi.

"Ve o sorumluluğu aldın da.. Bunları şu an neden anlatıyorsun Berkcan anlamıyorum? Çok mu içtin?"

Berkcan ilk defa kendisine döndü. Bakışları susması gerektiğini söyler gibiydi. Beyza da aralanan dudaklarını kapattı bunun üzerine.

"Aldım evet. Deniz beni büyüttü. Sen de öyle... Ve bunun için teşekkür ederim. Hayatımın sonuna kadar ergen olarak kalacağımı falan düşünürdüm, siz ikiniz bunu aşmamı sağladınız. Ama.."

Ama dedikten sonra derin bir nefes almış ve gözlerini kapatarak devam etmişti.

"Ama biz her ne kadar büyüdüğümüzü sansak da, daha 20 yaşındayız Beyza. Üstelik sen değilsin bile..."

Elini tuttu kızın. Şimdi ikisi de birleşen parmaklarına bakıyordu.

"Biz çok erken büyüdük be güzelim.."

"Ne demeye getiriyorsun cidden, anlayamıyorum. Açık konuş artık." dedi Beyza sinirlenerek.

"Ben büyümeye biraz ara vermek istiyorum."

Bakışları birbirine değdiği an ellerini çekti Beyza elektrik çarpmış gibi. Gözleri hızla dolarken, ne diyeceğini şaşırmıştı.

"Ayrılmak istiyosun..?"

Berkcan buna cevap vermedi ve sadece kızın saçlarını okşadı nazikçe.

"Özür dilerim." diye sessizce mırıldandığında, gözyaşı dudağının içinden girip tuzlu tadını diline bırakmıştı. Kızın yüzüne değil saçlarına bakıyordu çünkü gözlerinde ne göreceğini bilmiyordu.

"Hayır.." dedi Beyza onun aksine sesli bir şekilde. Yutkunarak devam ettiğinde hâlâ ağlıyordu.

"Özür dileme. Haklısın tabii ki, gençliğini yaşamak senin de hakkın..." derken sesi titrediğinden, başını cam tarafına çevirmişti istemsizce. Berkcan havada kalan elini yavaşça indirip tekrar onun ellerini tuttu.

Ne diyeceğini nasıl özür dileyeceğini asla bilmiyordu. Sadece içinden geldiği için eğilip ufak bir öpücük bıraktı kızın narin ellerine.

Ne diyebilirdi ki? Aslında olgunlaşmayı çok sevdiğini ve hayatından memnun olduğunu, oğluyla beraber büyüdüğü ve gencecik eşiyle birlikte gençliğini en güzel şekilde yaşadığı için çok mutlu olduğunu Beyza'ya nasıl anlatabilirdi bundan sonra?