ကျွန်တော့် ယောက်ျား ရောဂါသည် (ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ားေရာဂါသည္)

Chapter 67

Chapter 67

စင်အောက်သို့ဆင်းလာပြီးနောက် ကျိဇယ့်ဟွေ့က ကျယ်ယန်ကို မသွားခိုင်းသေးဘဲ ကျန်းမင်နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းများနှင့် မိတ်ဆက်ပေးရန်ခေါ်သွားသည်။ ကျယ်ယန်က ကျိဇယ့်ဟွေ့သည် သူ့အား အဆက်အသွယ်များရအောင် ပြုလုပ်ပေးနေမှန်းသိသဖြင့် ကျိဇယ့်ဟွေ့နှင့်အတူ လိုက်သွားသည်။

ကျိဇယ့်ဟွေ့က ဦးဆောင်မိတ်ဆက်ပေးပြီး ကျန်းမင်က သူ့ကိုချီးကျူးသည်။ ဟွမ်ဝမ်တောင်မှ ကျယ်ယန်၏အသံကို ချီးမွမ်းခဲ့သည်။ စီနီယာအဆိုတော်များ၏စိတ်ထဲ၌ မည်သို့ပင်တွေးနေပါစေ သူတို့အားလုံး ကျယ်ယန်အား အနည်းငယ်ဂရုစိုက်ကြသည်။ ကျယ်ယန်နှင့်စကားပြောသောအခါ သူတို့သည် ကြင်နာပြီး စိတ်ပါဝင်စားနေသည့်အပြင် သူ၏ဖျော်ဖြေမှုအပေါ် ချီးမွမ်းကြသည်။

အသီးသီးနှုတ်ဆက်ပြီးသောအခါ ကျယ်ယန်သည် သူတို့၏ဆုံစည်းမှုကို မနှောက်ယှက်ချင်ကြောင်းရှင်းပြပြီး နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာခဲ့သည်။ သူခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းရုံသာရှိသေးသည်၊ သူ့အားရှန်ယန်က လှမ်းခေါ်သည်။ ကျယ်ယန်လမ်းလျှောက်သွားကာ မေးလိုက်သည်။ "စီနီယာရှန် တစ်ခုခုလိုအပ်လို့လား?"

"ငါမင်းကိုလူအချို့နဲ့မိတ်ဆက်ပေးဖို့ ငါ့စားပွဲဝိုင်းကိုခေါ်သွားမယ်။" ရှန်ယန်က ကျယ်ယန်က ဆက်နေခိုင်းပြီး လမ်းလျှောက်နေရင်းတိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ "ငါမင်းကိုစကား လမ်းကြောင်းပေးမယ်။ မင်းငါ့စကားကို အထိုက်အလျောက်ပြောရုံပဲ။ နားလည်လား?"

ကျယ်ယန်အာရုံစိုက်လိုက်ပြီး ရှန်ယန်က သူ့အား ကောလဟာလတွေနှင့်ပတ်သက်ပြီး ဖြေရှင်းဖို့ကူညီရန်ကြိုးစားနေမှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ သူရိုးသားစွာ ပြောလိုက်သည်။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် စီနီယာရှန်"

ရှန်ယန်ကခေါင်းခါကာ "မင်းငါ့ကိုစီနီယာလို့ခေါ်စရာမလိုပါဘူး။ ငါ့နာမည်ကိုပဲခေါ်ပါ။ မင်းကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ငါဒုက္ခရောက်ခဲ့မှာ။ ငါက မင်းကိုကျေးဇူးတင်သင့်တာပါ။"

ကျယ်ယန်က ချက်ချင်းစကားပြောင်းလိုက်သည်။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ရှန်ကော"