မိုးကောင်းကင်အားချုပ်ကိုင်ခြင်း

အခန်း ( ၄၀ ) သံသွန်းပညာရှင်

ဝယ်လ်ဖရက်ဒ်သည် လူးကက်စ်ကိုပင် မကြည့်တော့ပေ။ သူသည် ဖရန်ကလင်ထံသို့ လျှောက်သွားကာ သူ၏သားရေအိတ်ထဲမှ လက်သီးဆုပ်အရွယ်ရှိ မီးခိုးရောင်အဆင့် ၄ စွမ်းအင်ကျောက်တုံးကို ထုတ်ယူပြီး ပြောလိုက်သည်။

"မစ္စတာဖရန်ကလင်၊ ငါတို့ အရောင်းဝယ်လုပ်ကြမယ်”

ဖရန်ကလင်သည် လူးကက်စ်ကိုကြည့်ကာ ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ချင်ကျင်းအား ကျေးဇူးတင်သည့်အနေနှင့် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ဤ Oakland သင်တန်းကျောင်း မှကျောင်းသားကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက၊ သူသည် လူးကက်စ် ၏ ပန်းပဲဆိုင်ကို ဖိအားပေးနိုင်ရန် အခွင့်အရေး ရှိလာမည်မဟုတ်ပါ။

အကယ်၍ ဖာဘရီဒစ်၌ ချင်ကျင်းအား နောက်ထပ်ပြောစရာစကားများ မရှိတော့ပြီဟု ထင်ရပါက ဖရန်ကလင်းသည် ချင်ကျင်းအား မကြာသေးမီက ရရှိလိုက်သည့် စွမ်းအင်ကျောက်တုံးကို ပေးလိုက်ကာ ချင်ကျင်း၏ ပါးကို အနမ်းအကြီးစားပေးမိလိုက်မည်ဖြစ်သည်။ ဤသဘောတူညီချက်ကြောင့် အမြတ်အနည်းငယ် ဆုံးရှုံးသွားသော်လည်း လူးကက်စ်၏ ပန်းပဲဆိုင်ကို အနိုင်ယူနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ထိုသို့အနိုင်ရလိုက်ခြင်းသည် သူ့အတွက် ပို၍ခံရသက်သာစေသည်။

ဖာဘရီဒစ်သည်လူတစ်ဦးအား ခုံနှစ်လုံး သွားယူခိုင်းသည် ဖြစ်၍ သူသည် အချိန်တစ်ခု အထိဆက်ရှိနေအုံးမည့် ပုံပေါ်သည်။ ထိုင်ခုံများရောက်လာသည်နှင့် သူသည် ချင်ကျင်းကိုလည်း ထိုင်ရန်ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်လေး.. မင်း ပန်းပဲဆရာအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ရှိလား။"

ချင်ကျင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးတောနေမိသည်။

“ဒီလမ်းကို ဆက်မလျှောက်ချင်ဘူးဆိုရင် ငါဘာလုပ်လို့ရနိုင်မလဲ။ အဲ့ဒီ ဆန်းကြယ်လှတဲ့ အဆုံးမဲ့ကမ္ဘာမှာ နောက်ထပ်လျှို့ဝှက်ချက်များစွာ ရှိနေသေးပုံရတယ်။ လောလောဆယ်တော့ ငါက ရွာကနေတောင် ဘေးကင်းကင်း မထွက်သွားနိုင်သေးဘူး။ ဒီကမ္ဘာကြီးကို စူးစမ်းချင်ရင်တော့ ပန်းပဲဆရာအိုကြီး ဆီမှာ သံသွန်းလုပ်နည်းကို သင်ရမှာပေါ့”