ATALAN TİMİ (TAMAMLANDI)

45. Bölüm

Evvvetttt, geldi yeni bölüm.

Bölüm düzenlendi.

♟️♟️♟️

Boğazımda bir acı ve göğsümde bir sızıyla kendime geldim.

Olduğum yerde fısıltılar duyuyor, gözlerimde bir ağırlık hissedip açamıyordum.

"Artık uyanması gerekmiyor mu?"diyen Mert'in sesini duydum.

"Yavaş yavaş kendine gelir birkaç dakikaya."dedi Alp.

Usulca yutkundum ve gözlerimi açmayı denedim.

"Yutkunmaya başladı, kendine geliyor."diyen Serhat'ın heyecanlı sesini duydum ve usulca gözlerimi açtım.

Odanın içindeki güneş ışığı beni biraz rahatsız etse de kısa sürede toparlamış ve kendime gelip yüzümdeki oksijen maskesini çıkartmıştım.

"Günaydın hanımlar."dedim çatallı çıkan kısık sesimle ve tekrar yutkundum.

"Aklımızı aldın aptal."dedi Mert.

"Su içebilir miyim?"dedim.

Enes usulca yanıma gelmiş, paket bardaktaki suyun paketini açmış ve başımı kaldırıp birkaç yudum içirmişti.

İçtiğim suyun ardından başımı tekrar yastığa koydum ve Enes'e teşekkür ettim.

"İyi misin? Nasıl hissediyorsun? Acın var mı?"dedi Yiğit.

"Güzelim iyisin, çok şükür iyisin."dedi ve alnımdan öptü ardından Alp.

"Sakin olun, ne bu hali hepinizin?"dedim yutkunarak.

"Bizi çok korkuttun."dedi Alp.

"Ne zamandır uyuyorum?"dedim.

"İki günden beri."dedi Serhat.

"Bundan mı korktunuz amına koyayım? Ben seni günlerce yoğun bakımda az mı bekledim aptal. Ödeştik."dedim Alp'e ve gülümsedim.

"Birdaha sana bir şey olursa seni ben öldürürüm. Aklım çıktı."dedi Alp.

"İyiyim ben."dedim ve gülümsedim.

Ardından kafamı usulca çevirip iki timin üzerinde de gözlerimi gezdirdim.

"Hiçbir yere gitmediniz iki gündür öyle değil mi? Eğer giden olduysa şu an kalkar döverim bu arada."dedim gülerek ve yeniden yutkundum.

"Delisin sen."dedi Mert.

"Şu aileye bir bak lan. Bu güzel ailenin içinde akıllı olmak ne mümkün? Hayatımda siz varsınız diye mutluluktan yine deliririm."dedim gülümseyerek.

"Ağrın var mı? Nasıl hissediyorsun?"dedi Yiğit.

"İyiyim yiğidim. Şu an bedenimi hissetmiyorum, uyuşuk galiba."dedim ve güldüm.

"Ben bir albaya haber vereyim."dedi ve gülümseyerek odadan çıktı Yiğit.

İşte o zaman anlamıştım. Bu çocukları ayakta tutma görevi ona düşmüş, benim uyandığımı görünce acısını yaşama sırası ona gelmişti.

Tıpkı benim zor günlerde herkesi ayakta tuttuğum gibi, bu görevi Yiğit üstlenmişti.

"Alp?"dedim.

"Söyle meleğim."dedi Alp elimi tutarak.

"O iti öldürmedim de bana."dedim.

Sonuçta onun ne yapacağını en iyi ben biliyordum.