ATALAN TİMİ (TAMAMLANDI)

VEDA

Evet canlarım, bu defa gerçekten bitti. Artık yeni bölüm yok. :(

Sanırım Atalan timinin ardından kısa bir süre ara verebilirim emin değilim.

Verdiğiniz bütün destekler, güzel mesajlar için sizlere minnettarım.

Bu kitabı en başından beri gerçek bir hikaye gibi ve ailenizin üyeleri gibi kabul etmeniz beni çok gururlandırıyor.

İyi veya kötü bu kitapta yaşadığım ve bana destek olduğunuz her şey için minnettarım.

#atalantimisonsuz

Sizleri çok seviyorum, keyifli okumalar.

Bölüm düzenlendi.

♟️♟️♟️

"Bir gün bana kalkıp ikimizde evleneceğiz, asker çocuklar yetiştireceğiz desen delirmiş derdim sana. Bir zamanlar yalnızlıktan dert yanan o küçük kıza dön bir bak. Kocaman bir ailen var artık."dedi Selim gülümseyerek.

"Büyüdük Selim, yaşlandık."dedim.

"Hilaal, sen yine ağlıyor musun?"dedi arkamdan gelen Mert.

"Aşk olsun, ben duygusal bir insan mıyım?"dedim.

"Valla hatun, ne yalan söyleyeyim çocuklardan sonra sen bir değiştin."dedi Alp gülümseyerek ve yanıma gelip yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Asena aradı mı? Ne yapmış? Yeni timiyle tanışmış mı?"dedim.

"Güzelim, sakin ol. Aramadı daha."dedi Alp elimi tutup üstünü öperek.

"Sen ne anlarsın odun adam, anneyim ben anne."dedim.

"Ben neyim hanım? Bostan korkuluğu mu? Bende merak ediyorum ama kızın aynı sen gibi anasını satayım, tırsıyorum çocuktan. Şimdi arayacağım dayanamadın mı diyecek. Zaten konu görev olunca içinden Hilal çıkıyor kızın."dedi Alp oflayarak.

"Ulan benim gibi asker bulmuşsun daha ne istiyorsun?"dedim.

"Ben senden başka hiçbir şey istemiyorum güzelim."dedi Alp gülümseyerek.

"Lan, şu vıcık vıcık ilişkinizi ötede yaşayın."dedi Selim.

"Bana mı dedin?"dedi Alp ona dönerek.

"Haa, yok enişte sana der miyim. Şey oldu ondan dedim, sokaktan iki velet geçti."dedi Selim.

"Bırakın didişmeyi artık."dedi ardından yanımıza gelen Akif abi.

Evet yine bizim evdeydik. Hep birlikte salonda oturmuş Asena'dan gelecek haberi bekliyorduk.

Çocukların neredeyse hepsi şu an iş başındaydı. Bizde büyükler olarak el ele baş başa vermiş Asena'dan gelecek bir haber bekliyorduk.

Bu nasıl bir duyguydu biliyor musunuz?

Issız bir sokaktan kocaman bir meydana çıkmış ve güzel bir zafer kutlamasına katılmıştım adeta.

Evet evet, benim hayatımı bu özetlerdi.

Hani yarınım yok diye düşünürdüm ya hep, ben en güzel yarınları yaşamıştım.

Bir gün biri gelip bana deseydi ki böyle güzel günler göreceksin, asla inanmazdım sahiden.

Çok sevdiğimi kaybetmiştim.

Serhat'ı, Yiğit'i, Batuhan'ı ve daha nicelerini ama yinede bu güne şükür demeyi öğrenmiştim.

Biz bu göreve başlarken bunları bilerek etmiştik o yeminleri, yada ailemizi kurareken bir gün şehit olabileceğimizi hep anlatmıştık sevdiklerimize.