BU BÖLÜM KENDİNİ YALNIZ HİSSEDEN KİŞİLERE İTHFEN YAZILMIŞTIR. BÖLÜM ŞARKISI İNDİLA EGO. MEDYA UMAY.
BERFU’NUN AĞZINDAN
Ağaçların tepesindeki kuşlara ve yeni açan çiçeklere baktım. Yaz geliyordu. Umay ile nişanlanalı nerede ise beş aya yaklaşmıştı. Bu sürede ne mi yaptık? Umay, sürekli Amerika’ya gitmek zorunda kalmıştı ancak proje çok başarılı bir şekilde sona yaklaşıyordu. Ben mi ben ise iyi bir üniversite kazanmak için deliler gibi çalışıyordum. Asel, ile bu süre boyunca nerede ise hiç konuşmamıştık çünkü Asel’in ne benden ne de Melek’ten kalır yanı yoktu o da ders çalışmaktan bir hal olmuştu. İlkbahar; en sevdiğim mevsimdi. İsmimin anlamı kar tanesi olsa da ben kıştan nefret ederdim, SOĞUKTAN NEFRET EDERDİM.Kış hüzünler mevsimiydi, mesela ölü sayısı artardı çünkü insanlar donarak ölürlerdi ya da açlıktan ölen insan sayısı artardı. Kışın insanların işi durulur masraf artardı. Evsizler ve yalnızlar için en berbat mevsimdi kış, çünkü sokaklarda kimse olmazdı ve yalnızlık bir kat daha binerdi omuzlarına.
Ben ilkbaharı severdim kuşlar tekrar gelirlerdi, çiçekler açardı ve insanlar sokaklara dökülürdü. Yavaş adımlarla eve ilerliyordum etrafımda ki korumaları saymazsak sokakta yalnızdım.Eve gelince direk odama geçip ders çalışmaya başladım aklıma o gelince kalemi testin üzerine bırakmıştım. Sınava iki haftam kalmıştı ve Umay Amerika’ya gideli yaklaşık üç hafta olmuştu. Yarın Amerika’dan dönüyordu ve sanırım ailesinin yanına uğradıktan sonra yanıma gelecekti. Onun yanında fazla gözükemiyordum çünkü Umay’ın Amerika’da ki başarılı projesinden sonra düşmanları ikiye katlanmıştı. Umay sürekli benim hakkımda tehditler alıyordu. Benden uzaklaşmaya başlamıştı ancak bu sadece öteki insanların gördükleriydi. Umay ile birbirimizi daha iyi anlamaya başlamıştık ve daha iyi tanıyorduk.
Eğer gerçekten seviyorsanız sevgi zamanla azalmaz aksine artardı Umay ve bende de böyle olmuştu zaten. Saate bakınca geç olduğunu anladım ve yarın onu görmenin heyecanı ile uykuya daldım. Sabah gözlerimi babaannemin sesi ile açtım, benim için her gün gerçekleşen bu rutin ile alt kata indim. Üzerime sarı diz kapaklarımda biten bir elbise giymiştim ve saçlarımı örmüştüm. Bu gün onun geleceğini bildiğim için okula gitmeyecektim.
Hafif bir kahvaltı yapıp masanın toplanması için Lale ablaya yardım ettim. Umay ile ilk buraya geldiğimde, o sarışın güzel çalışan şimdi benim için vazgeçilemez biri olmuştu. Orta yaşlı bir bayandı bir kez evlenmiş ancak işler yolunda gitmeyince burada işe girmişti. Üniversite mezunuydu ve zeki bir kadındı. Umay onu sırf üniversite mezunu diye işe almıştı ancak ben bu kadını üniversite mezunu olduğu için değil en iyi sırdaşlarımdan biri olduğu ve için arkadaşım olduğu için seviyordum.
Saate baktığımda on bire geliyordu. Uçağı inmiş olmalıydı. Umay’ı şu üç hafta da ne kadar özlediğimi soracak olursanız BOĞULMAK ÜZERE OLAN BİRİNİN NEFES ALMAYI ÖZLEDİĞİ KADAR ÖZLEMİŞTİM ONU.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOĞUK
Romanzi rosa / ChickLitKim olduğumu bilmiyorum, kim olduğunu bilmiyorum. Nerdeyiz, ne yapıyoruz bilmiyorum. Artık bunun ne kadar oyun ne kadar gerçek olduğunu bilmiyorum. "Bu oyunu oynayacağız ikimizde kârlı çıkacağız" demişti. Sahte bir nişan gerçek...