ÖLÜM MELEĞİ

43. Bölüm

2 Gün sonra

Ellie de Louis de sessizdi. İkisi de işin içinden çıkamıyorlardı. Louis zehir şişesini ortadan kaldırtmıştı ve olayın üzerini kapatmıştı. Ellie ise annesini hasta gördüğünden çok üzgün olduğunu söylemiş kendini odaya kapatmıştı. İki genç de tabiri caizse ortada hayalet gibi dolanıyor. Louisin durumunu yaşadıklarının ağır gelmeye başladığına yoruyorlar Ellieninkinide biraz genel ruh haline biraz da annesinin rahatsızlığına bağlıyorlardı başka ne yapabilirlerdi ki? Son gidip gelmesi ardından yaşadığı sinir krizinin büyüklüğünü bildiğinden Maeve dokunulmaması için uyarıda bulunmuştu herkese. Louisin ne denli ağladığını ve üzüldüğünü bildiğinden Eathan da pek yanaşılmamasını ve kendini toparlayacak zaman tanınmasını tavsiye etmişti. Hala kendini suçluyor olmalıydı ve son zamanlarda yaşananlar gerçekten ağır şeylerdi.

Louis

Aklım bir gidip bir gelmeye başlamış gibiydi. Kafam karımın odasının altındaki kuş suluğunda neden bir zehir olduğunu düşünmekten çatlayacak vaziyetteydi ve kafamı dinlersem şayet işlerin ne duruma geleceğini kestiremiyordum. Ortada öylece dolanıyor ne yaptığımı bilmiyordum. Ellie benden farksız görünüyordu. Odasına çekilmiş dışarı çıkmıyor zorla yemek yiyor ve güllerin yanından ayrılmıyordu. Geceleri yan yana geldiğimiz vakit birbirimize sıkıca sarılıp yatakta öylece duruyorduk. Bir iki basit cümleden öteye geçmemiştik lakin ben konuşmaktan korkar vaziyetteydim. Ağzımı açsam onu kaybedecekmişim gibiydi ve yapacağım ikinci hata ile geri dönüşü olmayacaktı. Öte yandan babam saraydan dönmüş kral ile konuştuğunu dile getirmişti Döndüğünde ise genel düşünce aynıydı. Kim İskoç dükallık varisini içine katacak bir girişimde bulunmaya cesaret ederdi ki... Birde Ellienin peşi sıra babama getirdiği mektup vardı.

"Her ne olursa olsun ömrümün sonuna kadar ve sonrasında içimden asla atamayacağım tek pişmanlık yitip giden dostluğumuz"

Yazıyordu mektupta. Babamın hayatta oluşuna sevinişi ve yardım için kabul etmesek bile elinden geleni yapacağı konusunda da pek çok şey zırvalamıştı. İnandırıcı mıydı hayır... Babam da pek önemsemişe benzemiyordu. Okuyup öylece masaya atmış ve piposunu tüttürmek üzere ayrılmıştı. Esasen bebeğimizin kaybı yüzünden tarafıma gelecek hakaretlere hazırlıklıydım lakin Ellie bu konudan hiç bahsetmemiş olabilirdi. Annesinin hasta oluşuna bağlıyordum bu konuyu. Peki annesi hastayken Billin öldürülmüş olması dahası kendisine kim bilir ne yapacakken yakalamış olmasından bahsetmesi normal miydi. Hızla olumsuz manada kafa sallarken. Benden bir koruma görmediği için Quintona gizlice şikayet ettiğini düşünmeye çalışıyordum. Peki ya o arada madenlerden kim bahsetmişti? Kendi kendime Cumbrio dükünün de bu maden işine el atmış olabileceğini kafama yerleştirmeye çalışıyordum. Sonuçta topraklarımız sınır komşusuydu ve dedem elbet Cumbrio ya yakın başlatmıştı kazıyı ki düşüncesinde haklıydı. Maden yatağı sınırda bizim topraklarımızda da verimliydi. Acı bir şekilde öğrenmiş olsak da öğrenmiştik... Amcamın meselesine geldiğimde ise... İşte orada işler karışmaktaydı. Üstü kapanmış ve oldukça mantıklı gerekçeler ile kaza süsü verilmiş bu olayın deşildiğini bilen bir tanrı kulu yoktu. Ailem dışında bilen iki kişi vardı biri Ellie diğeri ise Elliottu. Lakin bunu Elliota söyleyende yanıma gönderen de Lord Sinclairdi... Karımı, kızımı emanet ederim demişti adamı kendisine yollarken Ian Sinclairin güveni öyle kolay kolay sağlanmazdı bunu herkes çok iyi bilirdi. Kaldı ki o da samimiyetine güveniyordu adamın... Geriye Ellie kalıyordu eh birde Marry... Pekala Ellie kısa bir an da olsa duyduğu bu bilgiyi Marrye iletmiş olsundu o da Quintona iletsindi lakin benim karım ne diye iki cümleden fazlasını duymadığı bu durumu aklına getirip de dadısına söylemiş olsundu. Benim aşık olduğum kadın madem babasına birşeyler anlatacaktı neden ona davranış şeklimden kırıp döktüğümden bir gün olsun bahsetmemişti de ticareti madeni benimle ilgili her tür bilgiyi ortaya sersindi...