ASENA | GERÇEK AİLEM

20. BÖLÜM

Selam gençlik

Iyi akşamlar

Bölüm sonu görüşelim

Hayde bölüme

Olayın üzerinden bir hafta geçmişti, bu bir hafta da Bozkurt ailesi sürekli yanımda olmuş beni hiç yanlız bırakmamıştı . Onların ne demek istediklerini sormak istiyorlardı bunun farkındaydım fakat beni kötü hissettirmek istemiyorlardı.

Bu bir haftada ilk defa ailem varmış gibi hisettmiştim ve bu bana çok iyi gelmişti , annem sürekli üstüme düşmüştü yaralıyım diye bir haftadır onlarda kalıyordum ve annem bana her fırsatta birseyler yedirmeye çalışıyordu .

Bazen zorla da olsa yiyor bazen ise babam beni kurtarıyordu babamın beni kurtarması üzerine annem " aman hemen kurtar kızını babalı kızlı bir oldunuz siz..." diyerek duygu sömürüsü yapıyordu . İkimizde kıyamadığımız için dedigini yapıyorduk .

Tim ise ilk Samet abimin timine alınsamda sonradan askeriyede başka time atmışlardı beni . Samet abiden öğrendiğim kadarıyla hepsi alanında iyiydiniz ama ihanete çok uğramışlar bundan dolayı biraz ön yargıları varmış, şuan ise hep birlikte kahvaltı yapıyorduk Kutay " abla hani futbol maçı yapacaktık yapalım mı ?" Dedi .

Onun bu hali benim yaşayamadığım çocuklugumu gözlerimin önüne getirdi .

Flaşback asena beş yaşındayken yazardan

Minik Asena annesi ve babası onu sevsin diye tüm işleri bitirmişti , odasına giderken pencereden dışarıdaki çocukların futbol oynadığını gördü . Asena top oynamayı çok seviyordu annemgil gelmeden gelirim diye düşünüp dışarı çıktı ve o çocuklar ile top oynamaya başladı .

Asena top oynarken zaman kavramını yitirmişti onun dışarıda çocuklar ile oynadığını gören babası hızla Asena'nın yanına geldi , Asena'nın açık bıraktığı kahverengi uzun saçlarını tutup çekiştirerek yürümeye başladı .

Asena ilk neye uğradığını şaşırdı ardından ise ne olduğunu anladı ama iş işten çoktan gecmişti babası Asenayı o gün bayılana kadar dövdü , bunu görenler duyanlar her zaman olduğu gibi susup sadece izledi .

O günden sonra Asena hiçbir zaman oyun oynamadı sırf dayak yememek için ...

Flaşback son ... Asenadan devam

Aklıma gelen anılarım ile o görüntüler yeniden aklıma gelmişti , ben en son ne zaman oyun oynamıştım. En son ne zaman çocuk olmuştum hatırlamıyorum , karşımda oturan kutaya baktım tekrardan umutve heyecan ile gelecek cevabı bekliyordu ama bir yandan da sanki beni anlamış gibi , sanki bana o soruyu sorduğunda canımı yakmış gibi pişmanlık akıyordu gözlerinden .

Bir gün onlara geçmişimden bahsedecektim ama önce şu tim ile tanışmam gerekiyordu. Sesiz kalmıştım hemde fazlası ile hafif bir tebessüm ettim konuştum " tamam izin günümde oynarız " dedim . Kutay çocuk gibi sevinmişti hata sandalyeden hangi ara kaltı bilmiyorum ama yanıma gelmiş hem tesekür ediyor hemde yüzümün her tarafını öpüyordu.

Bizim bu halimize tüm ev halkı gülerek bakıyordu , kahvaltı böyle geçti. Daha sonra işi olanlar işe gitmek üzere evden çıktı bende Samet abi ile çıktım onun arabası ile gidecektik , ben ön koltuğa oturdum o da yanıma oturdu arabayı çalıştırdı mahalleden çıktıktan bir süre sonra Samet abi konuşmaya başladı " Asena ben duygularımı çok belli edemeyen biriyim , severim ama bu dışarı vuramıyorum bu yüzden de soğuk biri gibi duruyorum . Eger sende öyle düşünüyorsan böyle düşünme ben seni çok sevdim " dedi .

Bir yandan da arabayı sürüyordu . Onu anlıyordum çünkü bende duygularımı belli edemeyen biriydim . Başımı ona çevirip konuştum " seni anlıyorum ben de öyleyim ve öylede düşünmüyorum " dedim . Bunu dediğimde rahatlamış gibi derin nefes aldı ve hafif ama sıcak bir tebessüm etti bana .

Kalan yol sesiz geçmişti ne o konuşmuştu ne de ben . Askeriyeye yaklaşık yarım saatte gelmiştik . Samet abi arabayı park etti aynı anda indik ve Samet abi ile yan yana yürüyorduk.

Bazı askerler soran gözler ile bazıları ise hayranlık ile bakıyorlardı . Samet abi beni albayın odasının önüne getirdi ardından birşey oluse diye odasını tarif edip gitti . Albayın müsait olduğunu öğrenince kapıyı tıkladım icerden gel komutu ile içeri girip tekmil verdim " yüzbaşı Asena kızılarslan Mardin emir ve görüşlerinize hazırdır komutanım " albay ile kısa bir tanışmadan sonra anahtarımı verdi , kapıdaki askere bana odamı göstermesini söyledi .

Timin adı Poyraz'dı , askerden nerede olduklarını öğrendim . Odaya girdim üzerime dolaptan üniformamı giydim saçlarımı sıkı bir şekilde aşağıdan topladım aynada kendime baktım elimdeki mavi bereyide başıma taktım hazırdım artık işte buydum ben , benim kimligim kişiliğim buydu ...

Bölüm sonu .

Bir günde iki bölüm yazarınız size kıyamadı .

Asenanın çocukluğu hakında düsünceleriniz ?

Mustafa kurnaza sövmek serbest ...

Samet ?

Yeni tim ile tanışacak sonraki bölümde ...

Vote verip yorum yapmayı unutmayın.

Seviliyorsunuz

Hazal Sansar