ASENA | GERÇEK AİLEM

26. BÖLÜM

Biz insanlar kaçarız , kötülüklerden , acılardan,  hatalardan hep kaçarız . Ama en çok geçmişimizden kaçarız , ama hep kaçtıkları iz bizi gün gelir bulur .

Mesela acıdan kaçarız acı bizi gelir bulur , kötülüklerden kaçarız belki en çok kötülüğü biz yapmışızdır , hatalardan kaçarız ama hata yapmadan yaşayamayız . Geçmişimizden kaçarız en kötü şekilde varlığını hatırlatır , ben buradayım der hissettirir . Kaçarız ama en çok kaçtıkları iz ile karşılaşırız .

Hastaneden bir hafta zor yatmıştım ve bu gün eğer hiçbir sıkıntı yoksa çıkacaktım , bu bir haftada tim sürekli yanıma gelmişti . Annemgil zaten kolay kolay gitmemişti yanımdan , ulutaslar ise bir iki kere gelmişlerdi . Yaşadıklarımın hepsi çok komik geliyordu , eskiden yaşama dair sebebi olmayan , yaşamı istemeyen ben artık yaşamak istiyordum . Bu hayata dört elle tutunmak istiyordum nedenini bende bilmiyordum ama öyle hissediyordum.

"Kızım ne düşünüyorsun ?" Diye sordu annem , ona dönüp " hiç öyle dalmışım anne " annem anladım dercesine kafasını salladı . Kapı çaldı annem 'gel' diyince içeri Koray Ulutaş girdi . Annem " gel oğlum " dedi. Koray içeri girip " nasılsın Asena,  eğer hiçbir sıkıntı yoksa bugün çıkabileceksin ?" Diye sordu .

" iyiyim Koray hatta turp gibiyim ne zaman çıkarım? " dedim . Koray sahte bir alınganlık ile "aşk olsun bizden o kadar çabuk mu sıkıldın " dedi , masum çocuklar gibi . Onun bu haline gülüp " yok ben sizden değil , hastaneden sıkıldım . Duvarlar üzerime üzerime geliyor " dedim. Koray da bu sırada dosyalarda birşeyler yapıyordu , bir kaç dakika sonra kafasını kaldırıp annem ile bana baktı " o zaman sevinmelisin taburcu olabilirsin " dedi .

" ohh be sonunda vallah askeriyeyi özledim son bir haftada " dedim sesim ilk sevinçli çıkmasına rağmen sona doğru isyankar çıkmıştı . Annem ile Koray bu halime gülerken gözlerim korayın gülüşüne takıldı çok güzel gülüyordu . Bir dakika lan , ne oluyor bana ? Tövbe tövbe .

Ne olacak salak aşık oluyorsun .

Lan sen yine mi geldin ? Yok aşk falan birdaha üzülmek istemiyorum ben .

Biraz önyargını kırsan ne olacak sanki ölür müsün ?

Evet .

Senle uğraşamam şimdi ben gidiyorum Abdülsıddık ile konuşacam .

Lan o kim ?

Korayın iç sesi aşkom,  çok efendi bir bey .Bay bay

Allahım iç sesim bile üçüzler gibi neydi benim günahım . Ben böyle birisiyim ne olurdu bir bana çekseydi . Annem ile Koray nihayet gülmeyi bitirmişlerdi . Koray'ı acil çagırdıkları için o çıkınca annem bana imalı gözler ile baktı bu halini beni biraz ürkütmüştü. 

" anne hadi ara bizimkilerden birilerini de gelsinler alsınlar bizi " dedim . Yoksa başka türlü bu bakışlardan kurtulamayacaktım . Annem " kaç bakalım kaç " dedi . Uraz'ı aradı sonra benim üzerimi değiştirmeme yardımcı olup eşyaları topladı . Bu sırada da zaten kapı çaldı ve neşeli sesi ile bir adet Uraz ortama girmiş bulundu " selam benim güzel annem ve güzel canım üçüzüm . Nasılsınız? " dedi .

Eğer ben Uraz'ı biraz tanıdıysam birşey saklama olanağı çok yüksekti aynısını annemde düşünmüş olacak ki benim aksime sesli dile getirdi " yine ne bok yedin de başına belayı aldın acaba ?" Uraz " aşk olsun anne ben ne zaman başımı belaya soktum ? " diye sordu .

Annem " geçen mutfağı darmadağın edip sonra , beni mutfağa sokmadan mutfak eşyası almaya götüren kimdi ?" Diye sordu . Uraz savunma moduna geçip " ama ne güzel oldu bayağıdır değiştirmek istiyordun hem " diye kendini savundu . Ben keyifle onların atılmasını izliyordum .

Ahhh birde çekirdek olacaktı şimdi var ya offf ne izlenirdi o zaman

Sen yine mi geldin ya gitsene sen bir rahat bırak beni ya

Of iyi be gidiyok

Bay bay canım

İç sesim ile kavgama son verip Uraz ile annemin atılmasına odaklandım " hadi onu geçtim , geçen Samet abinin arabasını çizdirip karakola gelip resmen beni nezarethaneye atın içeride abimi almayın diye bir anlamadığın kaldı " dedi . Uraz " can güvenliğim tehlikedeydi ve en azından beni öldürmeye kalksa biri olsun elinden alabilir diye umudum vardı " dedi . Annem ona ' sen akıllanmazsın' bakışı atıp devam etti .

" Arazın başında bardak kırıp baba Araz bana vurdu diye gelmen? " dedi annem sorarcasına . Uraz bunada tak diye cevap verdi " şakalaşırken olan birşeydi o ve üstelik sonradan başıma gelecek birşeydi " dedi. ( bu arada bu yaşanmış bir olay )

Annem artık diyecek birsey bulamayıp " yürü hadi gidelim yardım et kızıma " dedi . Uraz " ona kızım bana lan ohh hayat sana güzel be Asena resmen evlatlıgım ben " diyerek söylene söylene geldi . Şaka yaptığının farkındaydım ama yine de ' hayat sana güzel ' diyince yaşadıklarım aklıma geldi.

Annem Uraz'ın kafasına hafif bir sille vurup " söylenmeden söylenmeden geliyor terlik " dedi . Uraz koluma girip dikkatlice beni kaldırdı bir yandan da hâlâ söyleniyordu 'şiddet görüyorum ben bu ailede ya evlatlık mıyım ben ' annem Uraz'ın ismini ikaz edince Uraz anında sustu . Önce odadan sonra da hastaneden çıkmıştık ki karşımda onu geçmişimi görünce adımlarım durdu .

Mahmut Kurnaz yüzünde pis bir sırıtış ile karşımda duruyordu , ben konuşmadan konuşmaya başladı " oooo bizim minik asenacık da buradaymış . Bakıyorum sahiplenmişsin aileni " dedi . Sabrımı taşıran bir yere gittiğinin farkındaydım yinede sakın kalmaya özen göstererek " ne istiyorsun s*ktir olup gitsene ?" Dedim Mahmut'un yüzünde pis sırıtma büyüdü " acaba bu ailenin senin küçükken t*cize uğradı-" cümlesini tamamlamadan Urazın kollarından kurtulup Mahmut'a saldırdım .(burada aklıma mahmut yerine bir an mamut geldi jsjdj)

Ne kadar dövdüm bilmiyorum ama en son Koray beni çekmiş ve ben Korayın kollarına yığıldım . Sonrası karanlık ...

Bölüm sonucunu

Biliyorum çok geç gelen bir bölümdü ama ilham sıkıntısı çekiyorum ilham gelmiyor .

Vote verip yorum yapmayı unutmayın

Mahmut Kurnaza sövmek serbest başlayabilirsiniz

Bölüm hakkında düşünceleriniz .

Uraz ?

Deniz hanım ?

Koray ?

Mahmut ?

Sonraki bölümde görüşürüz.