(Unicode)
Chapter 8 : ပေဝေ့အမတ်အိမ်တော်
ပေဝေ့အမတ်နှင့်ပတ်သက်ပြီး မုဟန်ကျင်းရဲ့ သတိပေးစကားကြောင့် ကျင်းရှောင် ရင်ထဲနွေးခနဲဖြစ်သွားရကာ သူ့ဝမ်ဖေးကို စနောက်ချင်လာတာကြောင့် -
"အဟင်း..အိမ်ထောင်ခွဲသွားတဲ့သူတချို့ကမိဘအိမ်ကို မလွမ်းကြဖူးကိုး..."
ထိုအခါမုဟန်ကျင်းက ကျင်းရှောင်လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ခံထားရသည့် လက်ကိုဆွဲနှုတ်ကာ ရထားလုံးရဲ့ ပြတင်းပေါက်ဖက်သို့ မျက်နှာမူလိုက်သည်...
လျစ်လျူရှူခံလိုက်ရသော ဝမ်ရယ်က အပြုံးပင်မပျက် ရထားလုံးနံရံကိုကျောမှီလျက်သက်သောင့်သက်သာထိုင်နေရင်း -
"ကိုယ်က မစဉ်းစား မဆင်ခြင်ပဲ သွေးပူပူနဲ့လုပ်တတ် ၊ ပြောတတ်တဲ့ အကျင့်ဆိုးရှိတာကြောင့် ရှေ့လျှောက် ကျွင်းချင်ကပဲ ကိုယ့်ကို ထိန်းကွပ် သတိပေးတာမျိုးလုပ်ပေးပါ ... မဟုတ်ရင် ဆိုးဝါးတာတွေ ကိုယ်လုပ်မိသွားလိမ့်မယ်"
ကျင်းရှောင်ရဲ့ ပွင့်လင်းသောအပြောကြောင့် မုဟန်ကျင်း တွေခနဲဖြစ်သွားပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ... မူဟန်ကျင်းဖက်က ပြန်အလျော့ပေးလိုက်သည်နှင့် ကျင်းရှောင် က မြွေတစ်ကောင်လို တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်ဖြင့် မုဟန်ကျင်းအနားပြေးကပ်လာပြီး ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲသိမ်းပွေ့ဖက်ပစ်သည့်အပြင် မုဟန်ကျင်း ကျော၊လက်မောင်းတွေကို သူ့ခေါင်းကြီးနှင့်တိုးဝှေ့ပွတ်သပ်နေတော့၏ ...
"ကျွင်းချင် ... ပေဝေ့အိမ်တော်အကြောင်း ထပ်ပြောပြအူး .. သိထားမှ ဘယ်လိုငြင်းရမလဲ ကိုယ်ကြိုစဉ်းစားထားလို့ရမှာ..."
တစ်ကိုယ်လုံးကိူ ခေါင်းနှင့်လိုက်ပွတ်ခံနေရတာကြောင့် မုဟန်ကျင်း တောင့်ခဲသွားလျင် ကျင်းရှောင်ရဲ့ ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ဖို့လုပ်တော့ .. ကျင်းရှောင်က အလွယ်တကူပဲ ဖယ်ပေးပြီး အခွင့်အရေးကိုအသုံးချကာ
ချက်ချင်းပဲ မုဟန်ကျင်းရဲ့ ပေါင်ပေါ်ခေါင်းတင်ကာ လှဲအိပ်ချပစ်ပြန်သည်...
"..."
ပေါင်ကိုခေါင်းအုံလိုသဘောထားနေသည့် ကလေးကြီးကို မုဟန်ကျင်း ငုံ့ကြည့်ရင်း ဘာမှမပြောနိုင် ၊ မလုပ်နိုင်တော့ဖူး ..
ESTÁS LEYENDO
ဝမ်ဖေး သည်သာ ပထမ / ဝမ္ေဖး သည္သာ ပထမ
Ficción histórica(Unicode) ဘုရင့်သားတော် လည်းဖြစ် ၊ စစ်ဦးစီးချုပ်လည်းဖြစ်သည့် ကျင်းရှောင်... သူ့အပေါ်အမြဲသစ္စာရှိတဲ့ ဝမ်ဖေးကို ပစ်ပယ်ခဲ့ပြီး သေဆုံးချိန်မှ အမြင်မှန်ရခဲ့သည့်နောက်... second chance အနေနဲ့ သေရာကနေ ပြန်ရှင်လာချိန် ... ကံကြမ္မာကို သူပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့မလား...
