Under the Sky

Part 05

එදින සවස් සවස් කාලයේ පුහුණුවීම් මතක් වන විට නම් මා හට ඇවැසි වූයේ නැවතත් නිවස බලා යාමටයි. නමුත් ඒ සියල්ලට වඩා මාගේ ආත්ම ගරුත්වය වටිනා නිසාවෙන් මම සවස නතර වීමට සිත සාදා ගත්තෙමි.

මම සවස් කාලයේ අනුභව කිරීමට අම්මා විසින් සකසා දුන් ආහාරය ද රැගෙන ලකීෂ් සමඟ ශිෂ්‍යභට කාමරය වෙත පාසල අවසන් වී ගියෙමි. ඒ වන විට පැමිණ සිටියේ කිහිප දෙනෙක් පමණි.

ලකීෂ් පළමු ව ඔහුගේ කෑම පෙට්ටිය එහි සිටි ජ්‍යෙෂ්ඨයන් හට ලබා දුන් හෙයින් මම ද ඔහු අනුගමනය කළෙමි. එම ශිෂ්‍යභට සම්ප්‍රදායන් මා හට පෙනෙන්නට බැරි වූයේ ය.

අප දෙදෙනා ආහාර ගෙන අවසන් වනවාත් සමඟ ම අභිමාන් අයියා හා යශේන් අයියා පැමිණියහ. අභිමාන් අයියා මා වෙතට බැල්මක් හෙලූ නමුදු මම ඉවත බලා ගත්තෙමි. ඇත්තට වශයෙන් ම මට ඔහු ව ශිෂ්‍යභට නීති රීති තරමට ම පෙනෙන්නට බැරි විය. උදෑසන ක්ලාන්ත වීමෙන් අනතුරු ව මා හට ඔහුට මුහුණ දීගත නො හැකි ආකාරයේ ලැජ්ජාවක් දැනීම ද එයට එක් හේතුවක් වූයේ ය.

ඔහු පැමිණි විට ලකීෂ් හිඳ සිටි ආසනයෙන් නැගී සිටිය ද මම නොසෙල්වී සිටියෙමි. එය දුටු ලකීෂ් මා හට වැලමිටෙන් තදින් පහරක් එල්ල කළේ ය. එම නිසාවෙන් මම නැඟී සිටියෙමි.

" සාජන් කෑව ද ? මගේ කෑම එකත් තියනවා... "

විහඟ අයියා විමසූ නමුත් ඔහු එය ප්‍රතික්ෂේප කළේ ය.

" අපි දෙන්නා කාලා ආවේ... ඔයාලා කන්න. "

ඔහු ශිෂ්‍යභට කාමරයේ ඉදිරිපස කොටසේ වූ මේසය අසල පුටුවට බර වෙමින් පැවසුවේ ය. යශේන් අයියාත් ෆයිල් කවරයක් රැගෙන ඒ ආසන්නයේ ම වූ ප්ලාස්ටික් පුටුවක් මේසය අසළට ළං කරගත්තේ ය.

" ඔයා කියන්නේ අපි කවීන්ට එන්න කියමු කියල ද? මට නම් බැහැ ඒකත් එක්ක කෑම්ප් යන්න. දැක්කනේ ගිය පාරත්... ඒකා කන්ට්‍රෝල් කරන්න අමාරුයි. වැඩක් කරන්නෙත් නැහැ. "

" වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ යශේන්. අපිට එක ළමයි මදි... "

යශේන් අයියා ඔහු සතු වූ නෝට් පොතක් වෙත අවධානය යොමු කරමින් යමක් ගණනය කරන්නට වූයේ ය.