Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Kesit 🌌

‘’Onu değil kendimi terk ettim ben..’’ dedim ufak bir çocuk gibi başımı bacaklarımın arasına gömerken ‘’ Yanında kalsaydım hayatta kalamazdım abla. Sadece bir iki gün onunla aynı evde yaşadım, nefesini kontrol edip durdum. Ellerimle saçlarını kestim abla. Yeniden yaşayamazdım anlıyor musun? Ben aptal biri değilim. Doktor bu şartlar da ayakta kalabileceğine inansa yanında olmaz mıydım? Yıllarca baba olmanın hayalini kurdum. Çocuklarımı gitarın üstüne koyup gitar çalmayı hayal ettim..’’ dememle Asya’nın da gözleri dolmuştu. ‘’ Asiye yorgunluktan uyuya kaldığın da çocukları alıp ayaklarımda sallamayı hayal ettim. Ben istemez miyim onlara sahip olmayı. Ama yok! Bir hakkımız var ve Asiye onu yanlış seçti..’’

‘’Kime göre?’’ diye sordu Asya kararlılıkla ben ise şaşkınlıkla ona bakıyordum ‘’ Sen hiç çocuk kaybetmedin Doruk. Bedeninden alındığı zaman ki boşluğu hissetmedin. Sen sadece aşk acısını ve kardeş acısını çektin ve onda öldüğünü zannettin. Evlat acısını bilmiyorsun..'' demesiyle yüzüme bin tokat yemişim gibi hissettim. '' Asiye bunca zaman bu acıdan kaçtı, yaşayacak bile olsa o acıyı yaşamaktan kaçtı. Sonra.. seni seçti evet. Bizi seçti evet. Ama sonra sende onun kollarında ölümle burun buruna geldin Doruk..’’

‘’Ama ölmedim!’’

‘’Ama ölebilirdin! Asiye’nin senden önce ölmesini istemiyorsun çünkü o acıyla başa çıkamayacağını düşünüyorsun. Asiye’de bunu düşünüyor, çocuklarından vazgeçip yaşadığın da.. seni kaybetmekten korkuyor. Sen bu bencilce düşünceye sahip olabiliyorsun da o olduğunda mı bencil oluyor?’’