Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Nefret Ettim Senli Cümlelerden(38×3) 🍃

4.Sezon/39.Bölüm/3.Kısım/ 153.Bölüm

#FinaleSon13Bölüm

🍃🍃

-TOLGA-

Başım ağrıyordu. İki gündür yapmadığım telefon görüşmesi kalmamıştı. Kendi hayatım için bile bu kadar çaba sarf etmemiştim sanırım. Çalışma masasında oturmuş viskimi içerken kulağıma yapışmış telefonumla konuşuyordum. Kapım bir anda açılınca hızla masanın önünde duran silahı elime alarak doğrulttum.

''Allah cezanı vermesin!'' dedim Asiye'yi görünce. Silahı indirirken Asiye ise hızla odamda ki koltuğa uzanıp ayaklarını uzattı '' Konuşma iyi geçmemiş sanırım?''

''Mucize oldu ya!'' dedi sinirle '' o kadar büyük bir mucize oldu ki inanamazsın!'' sesinde ki kinayeyi algılamamak imkansızdı. Telefonumu kapatarak yerimden kalkıp karşısında ki koltuğa oturdum '' Anlamıyor! Ne dersem diyeyim anlamıyor! Ben onu anlıyorum ama anladığımı belli edemiyorum!''

''Yakında çözeceğim..''

''Bir an önce kıçını kurtarmak zorundasın!'' dedi bakışlarını bana çevirirken '' Ve bir an önce kardeşimi kurtarmalısın!''

''Elimden geleni yapıyorum..'' dedi samimiyetle. '' Ama Emel'i elinde tutanlarda dün ki adamlar değil üzgünüm, bulmam zaman alacak..''

''Sen onu bulana kadar ya ben öleceğim ya Doruk seni öldürecek!'' dedi gülümsememi sağlarken. Benim için korkuyordu. '' Veya ne bileyim Sıla'ya söyle en azından..''

''Sıla'yı bu işe sokmak istemiyorum Asiye, olabildiğince dünyamdan uzak tutmaya çalışıyorum. Birbirimize bir söz verdik ve o sözü tuttuğun sürece sorun yok.''

''Özür dilerim..'' dedi yavaşça yerinden doğrulurken '' Benim yüzümden katlanmak zorunda olduğun bu şeyler yüzünden özür dilerim..''

''Bunlar benim kefaretim Asiye..'' dedim yavaşça ellerini tutarken '' Yaptığım onca kötülüğü senin, Oğulcan'ın, Emel'in canını kurtarmak telafi edecekse ben bu riske razıyım...''

''Sıla iyi ki hayatına girmiş..'' dedi gülümseyerek, sıcacık bir gülümsemeyle bende ona karşılık verdim '' Teklifi ne zaman yapacaksın?''

''Bu akşam..'' dedim heyecanla. Ardından yerimden kalkıp masama gittim, çekmeceyi açıp içinden yüzük kutusunu çıkardım '' Tabi ondan önce yapmam gereken bir iş var malum..''

''Ya sözlerini tutmazlarsa?''

''O zaman her iki tarafın da kaybedeceği bir savaşı başlatırlar, o kadar aptal olamazlar..'' dedim göz kırparak. Ardından kapının kırılacakmış gibi çalınmasını duyduk. Ve Doruğun ' Tolga aç kapıyı!' diye bağırmasını.

''Zamanı geldi galiba..'' dedi Asiye korkuyla '' Ya direkt seni vurmaya kalkarsa? Ya polislerle geldiyse?''

''Doruk aptal değil, benim böyle bir şeyi yapacağımı tanımadığı birinin sözüne inanıp yargıya varmaz..'' dedim derin bir nefes alıp gömleğimi düzeltirken '' Önce bana soracaktır. Sonrası sende..''

''Hepimizin kaderi benim elimde..'' dedi kafasını sallarken. Ardından son bir kez havayı içime çektim ve odadan çıktım.

Merdivenlerden inerken kendimi hazırlamaya çalışıyordum. Ben Tolga Madenci idim. Yıllarca kendini ölü gösteren adamdım. Aybike'nin hayatına girdiğim de Kerim'in sağ kolu olduğunu saklayan adamdım. Altın onlunun içinden geçen en büyük korkularıydım. Şimdi son bir korku olacaktım. Akıllı davranacaktım. Kapının önüne gelip gülümsememi yüzüme taktım ardından kapıyı açtım.