Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Altın Dörtlü Tamamen Bitti(4×50) 🍃

4.Sezon/ 50.Bölüm/ 165.Bölüm

#FinaleSon1Bölüm

🍃🍃

-YAZARIN AĞZINDAN-

Asiye'nin bedeni yavaşça Kadir'in kollarına doğru süzüldükten sonra Kadir Asiye'yi odasına götürmüştü. Kardeşinin yanında dururken kendini güçlü tutmaya çalışıyordu. O bu kadar acıya, drama, kayba alışık değildi ki. Her seferinde olan oluyor Kadir sonradan öğreniyordu. Fakat bu sefer iki ölümde gözlerinin önünde olmuştu. Kadir yavaşça yatağın ucuna otururken Asiye'nin elini bir an olsun bırakmıyordu.

''Ben.. ne yapacağımı bilmiyorum Süsen..'' dedi titreyen sesiyle '' İki kardeşim de eşlerini kaybetti, hangisine elimi uzatırsam uzatayım yetmiyor, aynı anda da ulaşamıyorum onlara..'' burnunu çekti '' Ömer yine bir şekilde ayakta durmaya çalışıyor ama Asiye.. gözlerimin önünde eriyor..''

''Onlardan vazgeçmeyeceğiz..'' dedi Süsen iğneyi masanın üzerine koydu '' Kabus gördü ve bu onu tetikledi sanırım. Uyandığı zaman Harika'yı görürse yine kendine gelecektir..''

''Hiçbir zaman kendinde değil ki..'' dedi alayla '' Benim kardeşim eskiden cırcır konuşurdu, Doruk bile çenesinin düşüklüğünden yakınırdı biliyorum şimdi.. cümle bile kurmuyor..'' korkuyordu, panikti, hayatın da ilk kez kardeşlerinin yarasının kanamasına şahitlik ediyor ama onu nasıl durduracağını bilmiyordu '' Gözlerinin içi gülerdi, fıldır fıldır dönerdi.. şimdi sadece öylece donuk gözlerle karşıya bakıyor. Neşesi soldu, umudu öldü. Benim kardeşim normal değil..''

''Olacak..'' dedi Süsen başını Kadir'in omzuna yerleştirirken '' Sadece zamana ihtiyaçları var, o Asiye Eren Atakul. Her zaman ayağa kalkmanın yolunu bulur..'' yavaşça kendini geri çekti '' Ama öncesinde kendine geldiğin de yeniden delirmesine engel olmalıyız..''

''Nasıl?'' diye sordu Kadir bakışlarını Süsen'e çevirirken, Süsen ise Kadir'in yanağına bir öpücük yerleştirdi..

🍃

Yorganı başına çekmiş nefesinin yüzüne vücuduna doğru süzülmesine izin veriyordu Harika. Bedenini kaplayan sıcağı, nefesinin kesilmeye başlamasını umursamamaya uğraşıyordu. İnsan kendi kendini boğamazdı bunu biliyordu eninde sonunda kafasını o yorganın içinden çıkaracaktı. Ama bunu olabildiğince geciktirmeye çalışıyordu. Oğulcan ile olan konuşmasından sonra tek bildiği bunu yapmaktı. Döngüye girmişti sanki.

Fiziken nefesinin azalmaya başlaması ruhen nefessiz kalmasının önüne geçiyor diyeydi belki de, fiziken bedenini saran sıcaklığın ruhen içten içte onu yakmasının önüne geçiyor diyeydi belki de, yorganın içinde hareketsiz kalmak öldükten sonra tabuta girip hareketsiz kalmanın provası gibi geliyordu belki de.. belki de.. belki de.. Harika bunu neden yaptığını bilmiyordu ama yapmaktan vazgeçmiyordu.

Doktoru günde en az iki kez gelip onunla konuşmaya çalışsa da Harika hazır olmadığını iletiyordu. Ama biliyordu ki birkaç günde tedavi görmeye başlamazsa onu taburcu etmek durumunda kalacaklardı. Yani hastanede kalmak istiyorsa 'delirmiş' gibi rol yapmak zorundaydı, bundan haftalar öncesi gerçeğini yaşadığı şeyin şimdi rolünü yapmalıydı.

''HARİKA!'' sesini duyduğun da hızla yorganı yüzünden çekti. Bütün hava önce yüzüne oradan vücuduna doğru esti. Soğul bir rüzgarın saunadan çıktıktan sonra bedeninize esmesi gibi. '' HARİKA CAMDAN BAK!'' Sonun da gerçekten delirdiğini zannediyordu. Gaipten ses duyuyor olmalıydı. Süsen'in sesini duyuyor olamazdı '' HARİKA HEMEN CAMDAN BAK!'' ama hiçte hayal gibi değildi. Hızla yatağından kalkarak cama gitti ve camı açtı.