Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Altın Dörtlü v Erenler(4×49) 🍃

4.Sezon/ 49.Bölüm/ 164.Bölüm

#FinaleSon1/2Bölüm

🍃

-ASİYE-

Gözlerimi açtım. Yine. Ne kadar büyük bir yüktü bu böyle. Gözlerimi açıp duruyordum ama Asya ve Doruk artık asla gözlerini açamayacaklardı. Koridordan bizimkilerin sesleri geliyordu, yavaşça kolumda ki seruma baktım. Bitmişti. Yerimden doğrularak serumu çıkardım. Ardından yataktan kalkarak kapıyı açtım.

''Uyandın mı?'' diye sordu Aybike gülümsemeye çalışarak.

''Ne..tartışıyordunuz?'' diye sordum karşımda ki gruba bakarken. Abim, Süsen, Aybike ve Oğulcan vardı.

''Boş ver..'' dedi Aybike bana doğru bir adım atarken '' Hadi odaya geçeli—''

''Gece ve Işık huysuzluk yapıyormuş..'' dedi Süsen birden bunu söylemesi üzerine tüm gözler ona döndü '' Kusura bakmayın ama onlar daha bebek ve annelerine ihtiyacı var! Onları görmeyi isteyip istememek Asiye'nin hakkı sizin kararınız değil!''

''Berk evde..'' dedi Aybike bakışlarını yeniden bana çevirirken '' Getir dersen—''

''Hayır..'' dedim birden. Ancak kimse şaşırmamıştı. '' Şu an onları göremem şu an yapamam..''

''Asiye onlar senin—''

''Süsen!'' dedim içimde kalan güçle '' Onların anneleri olduğumu biliyorum! Küçücük olduklarını da biliyorum. Ama onlara baktığım da.. Doruğu göreceğim ve daha ben bile Doruğun ölümünü kaldıramadım!'' Doruğun ölümünü. '' Biraz zamana ihtiyacım var..''

''Tamam ben giderim..'' dedi Aybike elimi tutarken '' Sende odana geç dinlen tamam mı? Daha ameliyattan çıkalı bir gün bile olmadı kendini bu kadar yormamalısın..''

''Tamam..'' dedim başımı sallarken ardından odaya geri döndüm. Arkamda kalan grup ise Süsen'e söylenmekle meşguldü. Odaya girdim ama.. nefes alamadığımı düşünüyordum. Tam yatağa yatacaktım ki komodinin üzerinde duran bir şişeyi gördüm. Üzerinde de bir not vardı. Yavaşça notu elime aldım.

''Hamilesin ve içkiyi çok kullanırsan emziremezsin ama belki bugün buna ihtiyacın var..'' Tolga'nın adı yazmasa da bunu onun bıraktığını biliyordum.

İhtimalleri düşündüm. Her zaman başımıza bir şey geldiğin de herkes kendini içkiye bırakmıştı. İçki içersem emziremezdim fakat zaten şu an çocuklarımı görmek istemiyordum. Ameliyattan yeni çıkmıştım bana dokunur muydu bilmiyorum. Ama.. bu acıyla bugünü çıkaramazdım. Ne olacaksa olsun.

Şişeyi elime alarak cama doğru yürüdüm. Camı açtıktan sonra pencereye oturdum. Ayaklarım öylece havada sallanıyordu. Bakışlarım yere kaydı. Onuncu kattaydık atlasam.. değil beni kurtarmak cesedim bile paramparça olabilirdi. Ama bir sözüm vardı. Akif'i öldürmeden ölmeyecektim. Derin bir nefes aldım ve içkimden bir yudum içtim. Sonra bir yudum daha. Bırakmam gerekiyordu biliyorum ama bırakamazdım.

Ancak aptal değildim. Pencerede otururken içemezdim dengem şaşabilirdi. O yüzden kendimi içeriye attım. O sırada kapı açılıp içeri hemşire girdi. Bana bağırmasını, yatağa yatırmasını ve elimdekini hızla almasını bekledim.

''Elindekini görmedim..'' dedi kapıyı kapatırken ardından bana yaklaştı '' Ne istiyorsun?''

''N-nne?'' diye sordum şaşkınlıkla

''Tolga'nın emri ne istersen yapmana izin vereceğimi söyledim..'' demesiyle güldüm. Burada da kurtarmıştı Tolga beni '' Ama ameliyattan yeni çıktın içki sana zarar verir..''