Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Kucağımda Eridi Beni Mutlu Eden O Eller (4×31) 🍃

4.Sezon/ 31.Bölüm/146.Bölüm

#Finaleson19Bölüm

🍃

-ASYA-

Şarkımız bittikten sonra sonun da toparlanmaya başlamıştık. Asiye yarın hep beraber dansa gitmemizi teklif ettiğin de tam ağzımı açacaktım ki Asiye'nin bakışları susturdu beni. Son günüydü. Ayrıca Ömer bile hafif hareketlerle dans edebileceğimizi söylemişti. Dans etmeyi özlemiştim ne yalan söyleyeyim. Gerçi yarından sonra pek çok şeyi özleyecektim sanırım.

''Asya..'' sesini duymamla yaslandığım arabamdan doğruldum, Berk çekinerek yanımda duruyordu '' Konuşabilir miyiz?''

''Hayır..'' dedim yavaşça. Yaptığım belki de haksızlıktı. Asiye kardeşimi, eşimi darmaduman edecekken onun yüzüne bakıyordum da Berk'in yüzüne bakmıyordum.

''O zaman ben konuşayım sen dinle olur mu?'' diye sordu masum bakışlarıyla. Eliyle ensesini kaşırken dudağını ısırıyordu, biraz daha böyle bakarsa gülümseyecektim. O yüzden sadece kafamı sallamakla yetindim. '' Bana neden kızdığını ya da kırgın olduğunu anlıyorum..'' dedi elini ensesinden çekerken '' Senin asla bana, birimize bile bile zarar vermeyeceğini bilmem gerekiyordu. Onu söylediğin de.. bilmem gerektiğini inandığını düşünmem gerekiyordu..''

''Onun yerini senin hayatını keyfim istedi diye sikmişim gibi beni kapı dışarı ettin..'' susmayı başaramamıştım. Zaten çok şey için susuyordum sanırım kalbim en azından mevzu benken susmamı istemiyordu. '' Bana bakışını sen görmedin Berk, ben gördüm. Tolga'ya bile öyle bakmadın sen, Kerim'e bile..''

''Yıllar öncesi, yarışmadan sonra Ömer sana annenin senin yüzünden ölmediğini söylediğin de.. aklını nasıl yitirdiğini hatırlıyor musun?'' diye sordu gözlerini yüzüme çevirirken '' Arda'nın silahını aldın ve.. babanı vurmaya gittin, babanı Asya..'' dedi acıyla alayla gülümserken '' Hayatta en çok sevdiğin insanı, sana yıldızları sevdiren adamı, sana annenin açtığı yaraları sarmana yardım eden adamı..'' konunun nereye gittiğini anlamıştım, bu yüzden sanırım yutkunmakta zorlanıyordum. '' On sekiz yıllık babana duyduğun sevgi, güven her şey yok oluverdi. Senden bunu saklamasının mantıklı bir açıklaması olduğunu düşünmedin sadece canının acısıyla babanı vurmaya gittin..''

''Babamı vurmaya gittim..'' yokluğuna, yokluklarına alıştığımı zannediyordum. Ama şimdi o günleri hatırladığım da.. gözlerimin yeniden dolmasına engel olamamıştım.

''Bende o durumdaydım. Asya ben.. kardeşimin ölümüne sebep olduğumu öğrendiğim de ölmek istedim, az kalsın başarıyordum da. Beni hayatta Aybike'nin aşkıyla sizin dostluğunuz tuttu..'' yavaşça yanıma arabaya yaslandı '' O acıyı atlatmak ömrümden otuz yıl aldı sanki tam zayıflamışken tam atlatmaya başlamışken.. sen bir anda 'kardeşin yaşıyor olabilir' dediğin de.. ben sanki yeniden o yangını çıkaran çocuk olmuştum. Kardeşim yaşıyorsa ne olacaktı, yaşamıyorsa ne olacaktı. Sorular, şüpheler, umutlar beynime kalbime akın etti. Canım yandı. Bende şunu düşündüm Asya;'' yavaşça çekine çekine çenemi tutarak yüzümü kendine çevirdi '' Asya, ne olursa olsun, nasıl bir doğru şeyi yapmaya çalışıyor olursa olsun beni böyle bir acıyla şak diye yüzleştirmez, bana bunu nasıl yapar diye düşündüm. Seni tanımamış gibi davrandım evet ama-''

''Aslında beni o kadar iyi tanıyordun ki sana ne olursa olsun bunu yapmayacağımı sanıyordun..'' ve gözümden tutamadığım bir damla yaş aktı. Gerçekten de Asiye'nin hastalığı olmasaydı bunu asla yapmazdım. Aybike'ye güzelce anlatması için zaman verirdim, gücü yetmezse hep beraber alıştıra alıştıra Berk'e anlatırdık.