Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Biri Daha Gitti Kaldı Bir(4×47) 🍃

4.. Sezon/ 47.Bölüm/162.Bölüm

#FinaleSon3Bölüm

🍃🍃

-DORUK-

Güneş gözlerime vuruyordu. Gözlerim açılmak için benle savaş veriyordu ama kalbimi acıtan bir şey vardı. Sanki.. yüreğimin üzerinde bir kaya parçası vardı nefes almaya çalıştıkça göğüs kafesim vücuduma batıyordu. Hani.. Asiye bana 'Buz kütlesi' diyordu ya kendimi öyle hissediyordum. Buz kesmiş gibi. Vücudumdan kan değil de buz akıyordu sanki. Yutkunduğum da boğazımdan aşağı tükürük değil de buz parçası iniyor gibi. Yaşıyor ama ölmüş gibi.

''Doruk..'' sesini duymamla bir şey olduğunu anlamıştım. Ne olduğunu da çok iyi biliyordum. '' Kardeşim..'' Berk'in sesiydi. Ağlamaktan sesi kısılmıştı sanırım. '' Gözlerini açmanın vakti geldi hadi aç gözlerini..''

''Han..gisi..''diyebildim sadece. Gözlerimi açmadım. Gözlerimi sıkı sıkı kapatıyordum. Biliyorum gözlerimi açmamak gerçeği değiştirmeyecekti ama sonuç da görmek istemiyordum. Berk ise sessizliğini koruyordu. '' Hangisi..Berk..''

''İkisi de..'' dediği anda safra kesemden ağzıma doğru bir kusmuk yükseldi. Gözlerimi hızlı açsam da midemden gelen kusmuğu geri yollayamadım. Üzerime kusarken Berk yerinden kıpırdasa da onu elimle durdurdum. '' Doruk..''

''Ne zaman..'' dedim nefes almaya çalışırken. Aslında beynimde tek bir ses vardı; kendini pencereden at. Odadan çık kantine git ve bıçakla kendini. Ama ben Asiye'me bir söz vermiştim. Benim için savaşırsa bende çocuklarımız için savaşacağımı söylemiştim.

''Dört hafta oluyor..'' demesiyle şaşkınlıkla bakışlarımı Berk'e çevirdim '' Dört haftadır komadasın.. doktorlar umudunu kesmişti senden ama ben kesmedim..''

''Cenazeyi..kaçırdım mı?'' dedim boğazıma oturan bir yumruyla. '' Ne ablama.. ne sevdiğim kadına veda edemedim mi?''

''Doruk yaşaman mucizeydi. Kurşun kalbine saplanmış..''

''Asya gibi..'' diyebildim gözümden akan yaşla '' Diğerleri..ne durumda? Ömer? Harika?''

''Ömer ilk gün dağıldı onu toparlamak çok zordu. Harika ise hastaneye geri yattı. ''

''Arda..geldi mi?''

''Dışarıda seni bekliyor ama görmek istemezsen—''

''İçeri gelsin..''

''Doruk—''

''Ablam benim yüzümden öldü Berk! Sevdiğim kadın öldü! Sence Arda'nın bana daha büyük bir acı vermesi mümkün mü?'' diye sordum acıyla. Berk kafasını sallayarak ayağa kalktığı sırada onu bileğinden tuttum. '' Sonra sen..''

''Ne..ben?'' diye sordu şaşkınlıkla.

''Sonra sen üzerimden geçeceksin. Buradan giderken ' ne ölüme ne ölüne' dedin Berk. Şimdi.. acı çekiyorum diye öfkeni içine atmanı istemiyorum..''

''Doruk—''

''Anlamıyor musun? Hayatta kalabilmem için sıfırdan başlamam gerek! Benden her gün nefret ettiğini ama beni üzmemek için sustuğunu bilerek yaşayamam. Daha sonrada Ömer. Emin ol şu an kendimi camdan atmıyorsam hiçbiriniz beni yok edemezsiniz..''

Berk kafasını sallayarak odadan çıkarken bende derin bir nefes aldım. Ablamı kaybetmiştim. Artık beni koruyacak, beni benden bile koruyacak bir ablam yoktu. Benim yüzümden ölmüştü. Ömer sevdiği kadını benim yüzümden kaybetmişti. Harika benim yüzümden çocukluk dostunu kaybetmişti. Sevdiğim kadını kaybetmiştim. Her zaman yanımda olan, kalbimi ısıtan, bana sevmeyi öğreten kadın ölmüştü. Olgunlaşmak için çok geç kalmıştım. Bundan iki üç gün öncesi Asiye'ye o sözü vermemiş olsaydım çoktan bende yanına gitmiştim. Gel gelelim ona bir söz vermiştim.