Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Özel Bölüm/9 (PARALEL EVREN) 🌌🕊

⚕️Evet tüm çiftlerimiz hayatlarında ki en büyük savaşı verirken, en büyük yarayla ve çaresizlikle karşı karşıya gelmiş ' birbirlerini severek hata mı yaptıklarını' düşünürken bende onların şüphelerine kulak verdim. Bu bölüm özel bölüm niteliğindedir; diğer özel bölümlerden tek fark bu bölüm ''PARALEL EVREN'' şeklinde yazılmıştır. Ya çiftlerimiz en baştan başka şekilde oluşsaydı?

⚕️Birbirleri için doğru kişiler miydi, altın onlu gerçekten birbirinin hayatını değiştirdi mi, yaşadıkları aşklar doğru aşk mı? Her bir sorunun cevabı bu bölümün içinde.

⚕️Ayrıca bölümü okuduktan sonra ' ellerine sağlık çok güzel olmuş' yazana kadar iki üç cümle şeklinde bölümle alakalı düşüncelerinizi yazsanız daha mutlu olurum. Şimdi sizi tamamen bambaşka aşkların olduğu bölümle bırakıyorum.

🪷

-ASYA-

Bugün önemli bir gündü! Bugün hayatım boyunca en heyecan duyduğum andı belki de. Sabahın yedisinde kalkmış duşumu almış, kahvaltımı yapmış, üzerimi değiştirmiştim. Saat dokuza gelirken kapım çalmaya başladı. Bardağımı komodinin üzerine koyarak koşarak kapıya doğru gittim, kapıyı açtığım da aşık olduğum adamı gördüm. Ve kendimi kollarının arasına attım. Sıcacık dudakları dudaklarımla temas ederken geri geri giderek salona varmıştık. Kalçam koltuğun kenarına çarpınca ikimiz de gülümseyerek birbirimizden ayrıldık.

''Seni özledim..'' dedi Arda bir tutam saçımı kulağımın arkasına sıkıştırırken

''Ben seni özlemedim..''

''Özlemediğin insanı böyle öpüyorsan özlediğin insanı nasıl öpersin merak ediyorum..'' dedi Arda alayla gülerek

''Odamıza çıkalım göstereyim..'' dedim kollarımı boynuna dolarken. Arda'ya aşıktım, o benim her şeyimdi. Karanlığımdı. Griliğimde. Aydınlığımdı.

''Önce kazanmamız gereken bir iddia var..'' dedi kendini benden çekerken '' Hazır mısın?''

''Hadi ama ben her zaman hazırım..'' dedim kendimden emin bir şekilde. '' Bir aksilik çıkmayacak değil mi?''

''Güzergahtan ayrılmazsanız hayır, amcamı zor olsa da ikna ettim..'' şimdi eminlik Arda'ya geçmişti. ''Emniyet Müdürünün yeğeni olmanın ayrıcalıkları..''

''Hadi o zaman çıkalım..'' dedim komodinin üzerinden telefonumu alırken, Arda ellerini tekrar belime dolamıştı. Arabaya bindiğimiz zaman bakışlarımı ona çevirdim '' Yanımda olmak zorunda değilsin..''

''Saçmalama yürüyerek mi geleyim alana?''

''Aptal..'' dedim dikiz aynasını düzeltirken '' Şu andan bahsetmiyorum az sonra olacak yarışmadan bahsediyorum..''

''Hadi ama hayatımın en güzel anları o zamanlar..''

''Ölüme gidiyoruz biliyorsun dimi?''

''Hayat demek bu zaten, sıkıcı bir hayat isteseydim seni seçmezdim..''

Haklıydı. Lisede iken beraber okumuştuk. O benim ilk aşkımdı bende onun. Ne yaparsak yapalım her zaman yan yanaydık. Arda sırf bana çarpıp özür dilemeyen bir çocuğu okulun tuvaletinde komalık etmişti. Ben mi ne yapmıştım? Teşekkür etmiştim. Veya başka sınıftan bir kız Arda'ya yürümeye cesaret edince onu kızlarla kıstırarak üzerindekileri çıkarmış ve tamamen iç çamaşırlarıyla okul da gezmesine izin vermiştik. Arda' da beni öpmüştü. Sınırımız yoktu. Asla da olmayacaktı.

''Geldik..'' dedim arabadan inerken. Yarış yerine gelmiştik. Sabah on da başlayacaktı. Trafiğin en yoğun olduğu caddede başlayacaktık, daha sonra da bakım altında(!) olan caddeye sapacak ve oradan devam edecektik.