Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Bir Yıl (4×40) 🍃

4. Sezon/ 40. Bölüm/ 155. Bölüm

✨️Not; Arkadaşlar yavaş yavaş finale doğru gidiyoruz. Bu hikaye benim için çok özel hır noktada sırf hak ettiği sonu alabilmesi için devam ediyorum. Sizlerden de karşılığında bir kaç yorum beklemem çok mu? Çok güzel olmuş vs gibi düz bir yorum yerine bir kaç düşüncenizi yazsanız olmaz mı?? ✨️

🍃

-3 SAAT ÖNCESİ-

-ASİYE-

Ameliyathaneye giderken korku artık yoktu bedenimde. Doruk ile kurduğumuz hayaller beni dünyaya bağlamıştı. Doruk elimi o kadar sıkı tutuyordu ki hangimizin daha çok güç uyguladığını bilemiyordum. Ameliyathanenin kapısı açılıp beni içeri götürürken ellerimle karnımı okşadım. Doktorum gülümseyerek yanıma geldi.

''Nasılsın?'' diye sordu gülümseyerek ben ise samimi bir şekilde gülümsedim.

''Bugünden önce sorsaydınız öleceğime emindim ama bugün yaşayacağımı biliyorum..'' dedim elimi uzatırken doktorum da yavaşça ellerimi tuttu. '' Çocuklarımı da yaşatın tamam mı?''

''Elimden geleni yapacağım..'' dedi gülümseyerek '' Şimdi ondan geriye saymanı istiyorum..'' dedim ağzıma narkoz maskesini yaklaştırırlarken.

''On..'' dedim gözlerimi kapatırken. Doruğun dudakları geldi aklıma. Her zaman sıcak, nazik, sevgi doluydu. Şehvet anlarımız da bile bana dokunmaktan bunca yıldan sonra bile korkmadın, hala bana zarar vermekten korkuyorsun. Geri dönemezsem seni ne kadar sevdiğimi unutma olur mu..

''Dokuz..'' dedim gözlerim hafifçe kapanmaya başlarken. Ömer'in bana sıkıca sarılmasını anımsadım. Aramız da yaş olmamasına rağmen her zaman beni abim gibi koruduğun için, en kötü kararlarımda yanımda durduğun için, benim hatam yüzünden kızını kaybettiğin özür dilerim. Geri dönemezsem dünyada ki en şanslı kardeş olduğumu unutma olur mu..

''Sekiz..'' dedim ruhumun yavaşça uyumaya başladığını hissederken. Aybike'm canım kuzenim. Canım kardeşim. Çocukluğum. Seninle beraber büyüdüm ben, seninle beraber savaştım bunca yıl. Benim yüzümden Berk'e yaşattığın acıdan dolayı özür dilerim. Geri dönemezsem beni affet olur mu..

''Ye-di..'' diyebildim tamamen kendimi boşluğa bırakmadan önce. Oğulcan. Emel. Abim. Oğulcan benim yüzümden Harika'yı zamanında terk ettiğin için özür dilerim. Bunu yapmasaydın belki Harika ile çoktan mutlu bir yuvan olacaktı. Özür dilerim. Emel. Canım kardeşim. Yanında olamadığım her yıl için özür dilerim. Yaşadıkların için özür dilerim. Abim. Sana asla söyleyemedim belki ama babam kadar mükemmel biri oldun. Geri dönemezsem hayatınıza devam edin olur mu..

🍃

Kendimi bir anda bir hastanede buldum. Doktorlar bana bir şey söylüyordu ama onları duymuyordum. Doruk yanımda durmuş heyecanla ellerimi tutuyordu. Gözlerinde korku vardı ama bedeninde ki o heyecana engel olamıyordu. Ben ise karşımda ki aynaya bakıyordum. Saçlarım kesilmemişti, hatta daha da uzamıştı.

''Testleriniz gayet temiz çıktı Asiye Hanım..'' dedi doktorum gülümseyerek. Doruk ' Oley be!' diyerek ayağa fırlarken ben hala nerede olduğumu, ne olduğunu çözmeye çalışıyordum. '' Bir hastalığınız bulunmamakta, baş dönmeleriniz kanamalarınız tamamen hamilelik stresinden..'' dediğin de nerede olduğumu anladım. Hastalığımı öğrendiğim odada idim. Başka bir evrende idim. Hastalığımdan şüphelendiğim de tek başıma savaşmaya gelmemiştim Doruk ile beraberdim.