Sonradan Gelen Bela: 2.KITAP 🐍✨️🦋🥀

Ölüyorum×Reddedilmek (4×26) 🍃

4.Sezon/ 26.Bölüm/ 141.Bölüm

🍃

"Çok basit, her şey sadece nasıl göründüğünle ilgili. İyi görünürsen insanlar iyi olduğunu düşünür. Üzerine bir yara bandı yapıştır ve ne kadar acıdığını belli etme."

-SOBE-

🍁

"Gerçekte ne olduğunu asla bilemeyiz değil mi? Herkes acılarıyla farklışekillerde baş eder. Çok acı çekiyor ve kimse bunu bilmiyor olabilirdi."

-GOTHIKANA-

🍃

-ASİYE-

Kendimi güçlü hissediyordum. En güçsüz anımda kendimi dünyada ki en güçlü insan gibi hissediyordum. Bedenim olanları en başta kaldıramayıp yere yığılsa da rüyama giren herkes benim içimde ki gücü ortaya çıkarmıştı sanki. Sanki bu Tanrı'nın bana ' Savaş!

Kaybedecek bile olsan savaş!' deme biçimiydi. Yoksa hangi insan umutsuzluğun dibine düştüğü anda kaybettiği herkesi rüyasında görürdü ki? Daha da garibi onları onlara ait en güzel yerde hatırlardı? Çocuklarımdan vazgeçemezdim ama böyle delirip kendi sonumu daha çabuk da getiremezdim. Çocuklarım doğana kadar savaşacaktım, Doruk belki benden nefret edecekti ama.. buna mecburdum.

Tolga söylediklerim üzerine ufak çaplı bir şaşkınlık yaşasa da sonun da iyi olduğuma karar verip basıp gitmişti. Ben ise arabama binip hızla cebimden telefonumu çıkardım, notlar bölüme girip bir Liste başlığı yazdım ' Ö.Ö.Y.L.' Ölmeden önce yapılacaklar listesi. Notlara şifre koyamazdım çünkü biri fark ederse bu onları durduk yere şüphelenmeye iterdi, o yüzden şifreli bir başlık koymayı tercih ettim. Sonra olursa da ; öyle olaylar yaşanacak listesi diyecektim. O yerine yanlışlıkla Ö yazmışım. Gayet basit ve mantıklıydı. Dikiz aynasından kendime baktım. Gözlerim direkt saçlarıma kaydı. Bundan birkaç ay sonra belki de birkaç gün içinde saçlarıma veda etmem gerekecekti biliyorum.

''Biliyor musunuz ufaklıklar?'' dedim hüzünle gülümseyip karnımı okşarken '' Babanızın en çok sevdiği yer saçlarım, hatta saçlarımı benden daha çok seviyor. '' dedim gülerek. Gece ve Işık ise sanki buna gülmüşlercesine tekme atmışlardı '' Bir de manevi kardeşiniz var; Blue. Kendisi bir araba oluyor ama sakın babanıza bunu söylemeyin sizi evlatlıktan reddeder..'' dedim gülerek. Dudaklarımdan tebessüm çıksa da yüreğim de solan çiçekleri hissedebiliyordum '' Sanırım ölmekten daha çok saçlarımın gitmesi babanızı kahredecek, cansız bedenim mi onu daha çok yıkacak yoksa.. keltoş karısı mı bilemiyorum..'' gözlerimden yanaklarıma bir damla yaş süzüldü. '' Ama her ne olursa olsun o hastaneye yatma anım gelene kadar yapmam gereken her şeyi yapacağım; her şeyi.'' Durup derin bir nefes aldım ardından listeyi oluşturmaya başladım.

Ellerim yazdığım beşinci maddede durdu. Bu maddeye kadar yaşar mıydım emin olamadım. Ve bu emin olamamazlık sırtıma bir balyoz yemişim gibi acıttı. Kemiklerimi kırdı, bedenimi iki büklüm etti. Kuzenimin düğününü görmek. Aybike'nin düğünü görmek istiyordum. O her zaman yanımdaydı, hatalarım da karşımda bile dursa yanımdaydı. Ve bir tek onu gelinlikle görememiştik. Berk bunu hak ediyordu. Ben öldükten sonra.. düğün yapmayacaklarına o kadar emindim ki. Yapsalar da hepimizin bir arada olduğu bir mutlu anımız olmayacaktı.

''Bu zamana kadar yüzlerce anı biriktirdik size..'' dedim bakışlarımı karnıma çevirirken '' Neredeyse her yerde, yaptığımız her şeyde resim video çekildik. Sanki.. yok olup gideceğimizi hissetmişiz gibi. Şimdi ise teyzenizin en mutlu olduğu ana dair bir resim olmasını hak ediyorsunuz..'' bakışlarımı hızla dikiz aynasına çevirdim '' Yapalım o zaman..''