Secret.(Place+Plans)=?

Moral İçin İki Kupa Kahve

Felix, karşısında Hyunjin'i görünce şaşırdı. Neden bu saatte gelmişti ki? Halbuki böyle geç saatte biten görevlerden sonra Hyunjin hemen uyurdu. Neden şimdi onun kapısındaydı?

"Hyunjin? Uyumadın mı daha?"

"Hayır, senin yanına gelmek istedim."

"Öyle mi?"

"Evet, iyi ki uyumuyorsun."

"Uyusam da fark etmezdi ki. Yedek kartla girerdin, üstümü örterdin, saçımı okşayıp çıkardın."

"Her böyle konuştuğunda bunların gizliden gizliye hoşuna gittiğini düşünmeye başlıyorum."

"Dur desem duracak mısın ki?"

Hyunjin biraz yüzüne yaklaştı ve gülümseyerek:

"Bilmem, dene bakalım. Durdurabilecek misin beni?"

"Seni durdurabilecek tek kişi olduğumu ikimiz de biliyoruz bence." dedi Felix de hiç bozuntuya vermeden. O da Hyunjin gibi sırıtıyordu şimdi.

"Vay canına, birileri oynama stilini değiştirmiş. Her zaman beni şaşırtmaya devam ediyorsunuz Lee Felix."

"Klasik Lee Felix işte."

"Ben Lee Felix'in her halini beğeniyorum gerçi."

Felix cidden onun sözlerine karşı normal tepki vermeyi denemişti ve bu ana kadar bunu gayet güzel yapmıştı ama bu son cümleyi cidden beklemiyordu. İstemsizce şaşkınlık ile gözleri açıldı ve hiçbir şey diyemeden Hyunjin'in yüzüne bakakaldı.

"Hm, yine kazandım galiba." dedi sırıtarak Hyunjin ve odanın içerisine doğru adımladı.

"Başladı bizim mesai." dedi Felix de o içeri geçtikten sonra kapıyı kapatırken.

Hyunjin direkt geçip iki kişilik yatağa oturmuştu.

"Televizyon mu izliyordun?"

"Evet, keyfimi bozdun ama." dedi Felix de yanına otururken.

"Hwang Hyunjin bu cümleyi duymamış gibi yapacak."

"Peki öyle olsun bakalım." dedi Felix de ve yan tarafında olan komodinin üstünden içinde cips bulunan geniş tabağı yatağın üstüne koydu.

"Hwang Hyunjin cips yesin bari."

"Aa, bak bu olur."

Hyunjin lafa nasıl gireceğini bilmiyordu aslında. Felix'in biraz durgun olduğunun farkındaydı ama yine de lafı açıp moralini bozmak istemiyordu. Buraya onunla konuşup kafasını rahatlatmaya gelmişti ama daha çok rahatsız eder diye endişeliydi.

Kafasını çevirip solunda oturan Felix'e baktığında onun yorgun gözlerle televizyona baktığını gördü.

Artık zamanı gelmişti.

Yatağın üstünde, ikisinin arasında duran uzaktan kumandayı aldı ve televizyonu kapattı. Bunun üzerine:

"Ne diyeceksin bakalım?" dedi Felix.

"Saklayamadım sanırım."

Felix onun yüzüne baktı ve kafasını geriye, yatak başlığına yasladı. Hafifçe gülümserken konuştu:

"Seni tanıyorum çünkü."

Hyunjin de onun gözlerine bakarken onun gibi başını arkaya yasladı.

"Ben de seni tanıyorum ve canının sıkkın olduğunun farkındayım."

"Saklayamadım sanırım."

Ve ikisi de gülüştüler.