Secret.(Place+Plans)=?

Yine ve Yeniden

5 gün sonra Hyunjin'in hastanedeki tedavisi tamamlanmıştı ve bugün taburcu oluyordu. Hepsinde çocuksu bir heyecan ve mutluluk vardı. Sonunda Hyunjin tamamen iyileşmişti ve tekrardan aralarına dönüyordu. Daha sevindirici bir şey olabilir miydi? Hastaneden çıkış işlemleri de halledilmişti ve Hyunjin tesisten korumalar eşliğinde arabaya bindirilmişti. Yanında Chan ve Minho vardı, diğerleri de heyecanla Hyunjin'i bekliyordu tesiste. Onun gelişini kutlamak için toplantı odasında küçük bir sürpriz hazırlamışlardı. Etrafı süslemiş ve bir pasta alıp üstüne mum koymuşlardı.

Gerçekten de küçük çocuk gibiydiler.

Hyunjin de arabaya bindiğinde çok heyecanlıydı. Bir an önce tekrardan tesisteki hayatına dönmek istiyordu.

Evet, bazen şikayet ediyorlardı ama yine de bu tesis dışındaki bir hayat onların huzurunu kaçırıyordu. Onlar bu sınırlar içerisinde yaşamaya alışmışlardı ve bu sınırları geçtikleri anda bütün hayat planları raydan çıkıyordu.

Araba tesisin önünde durduğunda Hyunjin, Minho ve Chan'ın yardımıyla indi ve üçü beraber tesise doğru ilerledi. Hyunjin, odasına gitmeyi beklerken Minho'nun asansörde farklı katın düğmesine basması ile şaşkınlıkla Minho'ya dönmüştü:

"Odam o katta değil ki."

"Bu inanılmaz bilgi için teşekkürler."

"Chan, görüyor musun? Yeni çıktım hastaneden ama bana nasıl davranıyor?"

"Minho, biraz nezaket gösterelim bu küçük bebeğe."

"Küçük bebek mi?!"

Bu sırada asansör durmuştu ve kapıları açılmıştı. Tam bu sırada Chan elleri ile Hyunjin'in gözlerini kapattı.

"Chan, ne oluyor?"

"Sabırlı ol bakalım biraz."

Hyunjin'i dikkatlice toplantı odasının kapısına getirdiler. Chan, Minho'ya gözüyle kapıyı işaret etti ve bunun üzerine Minho kapıyı açtı. Eş zamanlı olarak Chan da ellerini çekti Hyunjin'in gözlerinden.

Bir anda Jisung ve Jeongin'in patlattığı konfetiler ile Hyunjin yerinde sıçradı. Hepsi birden alkışlamaya başlamıştı. Hyunjin o an gerçekten evine döndüğünü hissetti. Yarasını unutmuştu bile. Arkadaşları koşarak ona gelmişti sarılmak için.

"Çocuklar, dikkatli olun." diye uyarıda bulundu Chan da. Hyunjin'in yarası için söylemişti.

"Sorun olmaz ki." dedi Hyunjin de.

Tekrardan o sıcak grup sarılmasından birini gerçekleştirmişlerdi.

Seviyoruz böyle anları.

Sonrasında hepsi içeri girip pastanın başına geçti. Heyecandan toplantı odasının kapısını kapatmayı bile unutmuşlardı ve sesleri neredeyse tüm tesiste yankılanıyordu. Jisung da tripoda yerleştirdiği kameradan videoyu başlattıktan sonra yanlarına döndü ve hepsi beraber alkışlar ile Hyunjin'in pastayı kesişini izlediler. Ardından pastayı tabaklara koydular ve genelde hep ciddi meseleler konuştukları toplantı masasında yemeye başladılar. Bir yandan da Hyunjin'e onu ne kadar özlediklerini ve diğer şeyleri anlatıyorlardı. Hyunjin de onları Gözlerindeki ışıltılarla dinliyordu.

Aynı ışıltılar Felix'in gözlerinde de vardı ve Hyunjin bu ışıltılara bakınca iyi hissediyordu. Felix sadece sevimlice gülümsüyor ama hiçbir şey diyemiyordu. Hyunjin'in tekrar dönmüş olmasına inanamıyordu ve küçük çaplı bir şoktaydı. Onsuz günler, aylar geçireceğini sanmıştı ve şimdi onu karşısında görmek dilinin tutulmasına sebep oluyordu.