When Miss Nobody meets her Prince ✩COMPLETED✩

[Fourty-seven]

K O N I C H I W A

Chapter 47

Prince POV

"Hey, Hon are you listening to me?"  and with a snap infront of me, nawala ang iniisip ko.

"I'm sorry, I was not listening a while ago, may iniisip lang ako." Paumanhin ko.

Nandito kami ngayon sa Korean Restaurant for our dinner na sinet ni Mommy with my fiancée Belle. Belle is my fiancée since I got woke up when I had a coma two months ago. I just woke up na walang maalala and my Mom told me that Belle is my fiancée for a year now, pero parang hindi ko maramdam ang dapat na maramdam para sa kanya.

My Mom told me na ikakasal na dapat kami the next month before the accident happened, ako ang matindi ang tama kaya I went to coma. And then when I woke up, two ladies were sitting beside me. And it happened to be my Mom and my fiancée daw.

Hindi na ako nagtanong kay Dad at sa mga pinsan kong bumibisita dati dahil ayoko munang dagdagan ang mga sinabi ni Mom. Gusto ko ako mismo ang makaalala. Gusto ko ako mismo ang makasagot sa mga tanong ko.

"Hon, Mommy Kharia was asking if when can we continue our wedding ceremony. How about next month? Next next month?"  sunod sunod niyang tanong.

"Can we just not talk about it for a moment. Alam mo naman ang sitwasyon ko diba? Naiintindihan mo naman ang gusto kong mangyari diba?"  tanging saad ko.

"Oh-okay. Kung yan ang gusto mo. but, can we atleast prepare for our wedding?"  hirit niyang tanong ulit.

"Ikaw ang bahala, pero hindi mo ako maasahan jan dahil wala akong alam sa mga ganya."  Sabi ko nalang

"Okay. I can ask for a little help to Mommy Kharia."  Sabi niya ulit.

We finished our dinner then I drove her home saka ko naisipang umuwi sa mansion. Minsan lang ako  umuwi dito dahil hindi ko feel ang tumira dito at sabi ni Mom na hindi naman talaga ako dito nakatira nong nandito pa ako.

"Ano? Talagang desperado ang babaeng yun 'noh? Hindi na nadala sa lahat ng nangyari sa buhay nila. At talagang bumalik pa dito para landiin ulit ang anak ko. wala siyang mapapala dito dahil ako na mismo ang gagawa ulit para layuan siya ng anak ko." galit na galit na saad ni Mom sa telepono.

"Mom sinong kaaway nyo jan sa telepono?"  tanong ko agad ng makarating ako sa kinaroonan niya saka hinalikan siya sa pisngi.

Binaba naman agad niya ang telepono "Ah-wala lang yun anak. Yung isa sa mga amiga ko."  saad naman ni Mom na medyo hindi mapakali.

"Bakit parang narinig ko atang may pinag-uusapan kayo tungkol sa'kin?"  tanong ko ulit. Parang may tinatago kasi si Mom eh.

"Ah, yun ba. Wala yun, may ano lang. Gusto nilang ipakilala ko daw yung anak niya sayo. Wait have you had your dinner with Belle? How about your wedding, kailan nyo itutuloy yun?" sunod sunod na tanong ni Mom.

"Mom, I want to have my memories back first before we have our wedding sana." Saad ko nalang.

"Pero mas lalo ka niyang matutulungan sa mga alaala mo kung magkasama na kayo sa raw-araw. Kung mag-asawa na kayo."  Sabi ni Mom. Umupo ako sa sofa at umupo din si Mom sa sofa na sana harapan ko.

"But Mom,I'm not yet ready. I don't know what do to. Gusto ko nang bumalik ang alaala ko. I feel like I'm missing something, I feel like I lost something. And I feel like I'm now where to be found." Tanging saad ko.

"I don't know what to say son."  Saad din ni Mom.

Tumayo na ako sa kinauupuan ko "Okay! Tama na ang drama, babalik din ang alaala ko, hintay-hintay lang."  saad ko saka ngumiti. Una na ako Mom."  Paalam ko.

"Wait.. Prince, tutal nandito ka naman na. Sasabihin ko na ang nalalaman ko tungkol sa bago mong secretary."  Sabi ni Mom kaya napatingin ako sa kanya.

"Anong tungkol kay Jess? Parte ba siya sa nawala kong alaala?" sunod-sunod kong tanong.

"Oo, parte siya ng nawala mong alaala. The bad memory I supposed."  Panimula niya.

"What? Sinasabi ko na nga ba eh." Saad ko nalang.

"She-she was your fling. She was the reason why you and Belle arguing and had an accident." Sabi ni Mom. "Dikit siya ng dikit sa'yo dahil mayaman ka at alam niyang marami siyang makukuha sa'yo kapag kayo ang nagkatuluyan. She's a gold-digger."  Dag dag pa niya

"What?"  hindi ako makapaniwala sa mga sinabi ni Mom.

"Aah!"  napahawak ako sa ulo ko ng biglang sumakit ito.

"Iho, are you allright?"  tanong ni Mom saka lumapit sa'kin.

"I'm okay Mom. I'm just tired. I'm going home, I want to have a rest. Thanks for the information by the way. Bye." Saad ko nalang saka dire-diretsong lumabas na ng mansion.

Bakit ganun? Should I get angry to her? Pero bakit mukhang hindi naman ganun ang nararamdaman ko kapag magkasama at nakikita ko siya.

Pero ano yung sinabi niya kanina sa'kin? 'Thank you Prince, alam ko namang mabait ka kaya kita mahal eh.'? Anong ibig niyang sabihin? May nakaraan ba talaga kami?

Pero sabi ni Mom the bad memory. Only to find out, tomorrow. Mag-uusap naman kami bukas eh.

----

A/N: Hello! Mag-uupdate ulit bukas kapag may time. Promise! Pasensya na late update, kakatapos lang kasi ng duty eh. Anyway, ilang chapter nalang matatapos na, konting push ko pa 'to.

mayiieee14