Isa Lang.. Ikaw Ra Man (BOOK 1)

LXVII - Enduring

"Celestine."

"AJ?" hindi ako makapaniwala sa nakita ko.

AJ is wearing Arthur's tshirt. My favorite tshirt of him. The black tshirt with the musical notes on it. At iyon lang ang suot niya. Wala siyang suot na skirt o shorts man lang.

"Ahm-Nandito pala kay---

"What the f*ck are you doing here?" I asked looking surprised and disgust at the same time.

Kung ano ano na ang pumapasok na imahe sa utak ko. Hindi kona alam ang gagawin.

"Celestine ano kasi naginuman kami kagabi nina Arthur tapos---

"Tapos ano? Hulaan ko, Nalasing ka rin tapos dumiretso kayo dito sa condo unit as a friend ganoon ba?"

"Ha?--Hin---"

"AJ sino ba---

Vienne gasped too at what she saw.

It was Arthur wearing his boxer shorts only. Wala siyang suot na pang itaas na damit.

Hindi kona alam ang gagawin sa mga nakita. Hindi kona alam ang sasabihin pa.
Napaluhod nalang ako sa kinatatayuan ko at humagulgol na ng iyak. I'm a f*cking mess right now.

"Celes, anong ginagawa mo rito?"
He asked

I tried so hard to stop myself from crying.
I have to let him explain... I don't want to jump into conclusions. I tried to stop myself from thinking unimagineable things.

"Nagtext at tumawag ako kahapon pero hindi ka sumasagot. Pumunta kami dito para pasyalan ka at para dalhan ka ng muffins." Pilit kong kinakalma ang sa sarili ko.

"Celes, We need to talk."

"I think so too. Pero We can talk about it next time since you have another company." I answered

Please Arthur, Tell me na mali ang naiisip ko. Tell me that Everything is fine..

Yun ang mga katagang hindi ko masabi sakaniya pero hinihiling kong marinig niya ang nasa isip ko at sabihin niya sa akin.

"Celes, I'm sorry." He answered back

Natigilan ako sa sinabi niya.
Bakit siya nag sosorry?

"Bakit ka nagsosorry? Dahil ba nandito si AJ? Maiintindihan ko naman kung---

"Nagkamali ako."

Those words broke my heart in a million pieces. Those words are trying to break my sanity right now.

"W-hat?" Nauutal kong tanong habang nangingilid na ulit ang luha sa aking mga mata.

"Sorry Celes---

"Stop. Alam kong mali ang naiisip ko please." I cried

"Celes."

"Just tell me Its all in my head. Na mali ang naiisip ko. Parang awa mona Chinggo."

Napapikit siya nang tawagin ko siya sa palayaw niya. Unti unti na akong nadadala ng aking emosyon.

"Patawarin mo ako Celes."

Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kaniya.

"PUCHA NAMAN Arthur bakit???? Bakit mo nagawa ito sa akin? Kaya ba hindi kana nagpapakita sa akin ha? kasi may iba kanang pinag kaka busy-han? Ano to? Hindi lang pala music video ang ginagawa ninyo? Nakaka diri kayo!"

"Celes ---

"I f*cking trusted you! Alam mo naman hindi ba na ito yung pinaka- kinakatakutan kong gawin mo?
I stayed with you! I f*cking understood and supported you pero eto lang pala ang gagawin mo? P*tangina Gagaguhin mo rin pala ako!!!"

"Sorry Celes."

Natigilan ako sa sinabi ni Arthur.
SORRY CELES... nanghihingi nanaman siya ng sorry sa akin.

"S-sorry?" Nauutal kong tanong

"I'm sorry kung sa ganitong paraan mopa malalaman." He answered

"Oh my god." Halos napatakip si Vienne sa kaniyang bibig.

"Bro." Mahinang tawag naman ni Adie sakaniya

"So totoo nga pala lahat?
Hindi lang pala bali-balita yung mga issue sainyo?"
I asked and he remained silent.

I f*cking cried heavily.
I sobbed and sobbed praying to
take away the pain.
He cheated on me.
It was crystal clear.
He apologized easily like it was nothing.

"Kaya ba hindi na tayo katulad ng dati ha? Kaya ba sinasabi mo sa akin noon na i let go ka nalang basta basta? Kaya ba lumalayo kana sa akin dahil dito?" I asked but he remained silent while looking down.

"Celes umalis na tayo kumalma ka mun--"

"Sumagot ka! Hindi mo na ba ako mahal?" I asked pleadingly

"Minahal mo ba talaga ako Arthur?" Mahina kong tanong.

Hindi na siya sumasagot. Tahimik lang siyang nakayuko habang si AJ naman ay tahimik lamang sa isang gilid.

"Tangina naman. Tanginang buhay to." Natatawa kong sabi

"Bessy." Umiiyak na tawag ni Vienne sa akin.

"Pero grabe no? Bakit ngayon pa?
Bakit ngayon mopa nagawa sa akin ito?" I f*cking asked while crying

"Bakit ngayon pa Chinggo, Bakit ngayon pang kailangang kailangan kita?" Pinipilit kong tumawa habang pinipigilan na ang paghikbi at pag iyak.

Marahan siyang tumingin sa akin.
Puno ng tanong ang kaniyang mga mata sa huli kong nasabi.

Pabagsak kong ibinaba sa may dining table ang muffins na ibinake ko para sakaniya pati na rin ang susi ng condo unit niya na ibinigay niya noon sa akin.

"Celes...." Mahina niyang tawag sa pangalan ko.

Biglang bumigat na para sa akin ang pagtawag niya sa aking pangalan.
Ang dating pagbigkas niya sa aking pangalan na puno ng saya at tamis ay napalitan ng pait at sakit.

Marahan akong naglakad papalapit sa kaniya. Diretso lang ang tingin niya sa akin. Kita ko sa mga mata niya ang pagpatak ng isang luha sa kaniyang mata.

Why is he crying? Awang awa na ba siya sa akin? Is he crying out of f*cking pity?

Dahan dahan kong hinubad ang singsing na ibinigay niya sa akin nung araw na niyaya niya akong magpakasal sakaniya.

"Celes---" naiiyak niyang pagtawag sa akin.

Nginitian ko siya ng mapait habang tumutulo pa rin ang mga luha sa aking mga mata bago ako tuluyang tumalikod at lumabas na ng pintuan. Naramdaman ko namang sinundan ako ni Vienne.

Nang makalabas na kami at nang makapasok na ng elevator ay mabilis kong niyakap si Vienne. Umiyak ako muli habang hinahagod niya ang aking likuran.

"Shhhh....Iiyak mo lang bessy,
Nandito lang ako para saiyo. Umuwi na tayo sainyo at hinihintay kana ng Papa mo. Hindi kita iiwan." She hugged me tightly trying to share her comfort for me.

I cried whole heartedly. I tried to endure the pain but my emotion betrayed me just like Arthur din. Ang sakit na mismo ang kumawala sa akin.. hindi kona nakontrol ang samu't saring emosyon na aking naramdaman."