Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MULTİMEDYA :Tom. Paylaştım mı hatırlamıyorum ama Tom'u kafamda böyle kurmuştum.
Öncelikle hayırlı bayramlar sevgili okurlarım.. Gününüz güzel geceniz mükemmel olsun.
Bölüm şarkısı : Panic! At the Disco - House of Memories
Bana doğru eğildi ve bir kolunu belime doladı. Diğer elini tuttum ve beni herkesin ortasına götürmesine izin verdim.
Kolunu sıkıca bana dolayınca tenimin altında bir karıncalanma başlamıştı. Düşmemek için Potter'a ayak uydururken belimi tutarak bana destek oluyordu.
Büyücülerin hepsi durmuş bizi izliyordu. Adel ve Brendon beni ve Potter'ı görünce gülmeye başladılar. Arenanın her yerinde kırmızı ve beyaz güller dizilmişti. Sanki birileri özenle bizim için hazırlamış gibiydi.
"Burası sanki bilerek böyle güzelleştirilmiş," dedim gülerek.
Kusursuz gülümsemesi dudaklarına yayılınca onun yaptığını anlamıştım. "Nişanlı olduğumuzu duruşmada söyledin, şimdi herkese bunu kanıtlayıp onları susturmak için güzel bir gösteri." dedi.
"Yani bunları benim için yapmadın?" dedim dudağımı büzerek. Uzanıp alt dudağımı öpünce arenada çığlıklar kopmuştu. Benim kalbimde atan çığlıkların yanında bir hiçti tabi.
Susturmak için iyi bir yöntem.
Herkes dans etmeye başladı. Ben ise afallamıştım. Potter'ın beni yönlendirmesi dışında konuşamadım ilk saniyeler. Dans pistinin ortasında yalnız ikimiz duruyorduk. Diğer dans edenler geniş pistin kenarlarında bir daire şeklinde danslarını sergiliyorlardı. Biz ortalarındaydık. Sanki bize ayrılmış bir dans pisti gibi.
"Bu kadar büyücüyü kendine hayran bırakmayı nasıl başarıyorsun?" diye fısıldadım kulağına.
"Seni görmüyorlar güzelim, görseler bana hayran olmak yerine senin karşında diz çökerlerdi. " dedi.
Kalbim ağzımda atıyordu. "Bu sen misin? Bana böyle şefkatli davranan sen misin?"
"Başka birini mi isterdin?"diye sordu gülümseyerek. Ah beni o gülüşün arasına gömsünler. Olmaz mı?
"Hayır, sadece sen."
"Uzun bir gece olacak."dedi ve beni etrafında döndürdü. Beni zarif kırılgan bir gül gibi dikkatle yönlendiriyordu. Ama hayır, asıl o benim için en zarif duyguları içeren sevgili nişanlımdı. Bu an her an bozulacak ve benden uzaklaşıp gidecek diye ödüm kopuyordu.
Sanki birisi 'Olivia uyan rüya görüyorsun' diyecek diye korkudan ölüyordum.. Korku içinde gözlerini izledim.. Fark etti. Korktuğumu fark etti.
"Sakin ol gitmeyeceğim!"diye fısıldadı dudaklarıma.. Karnımın üstünde alevler başlamıştı.
