|| දෑල ||

පරිච්ඡේදය 39

දළඳා හාමුදුරුවන්ට පාද නමස්කාර කරලා අපි මේ ගෙදර එන ගමන්. අඩි දෙකක් ගියේ නෑ පොඩි ඇටයා මහන්සි කියලා ගලක් උඩ ඉඳ ගත්තා.

තවලම් බූරුවෝ දෙන්නෙක් වාගේ කදමලු උස්සං යන මායි දියතයිත් ඌ ගාවින් ඈදි ගත්තා. ගප්පියා මේ ටික දොහේම මයෙන් සේරම වැඩ කරවා ගත්තා.මං දාසයෙක් වාගේ අනේ. අසාධාරණ ලෝකයක් මේක.

දියතටත් වැඩ රාජකාරි එමට.ඒ තියද්දිත් දියත~ ගාපු ගමන් දුවන් එනවා. ඕකා අපේ ගමට වෙලා කකා බිබී උන්නනෙ.දැන් රාජකාරි අහස උසට ගොඩ ගැහිලා. තාරාවෝ ඉගිලෙති වාගේ එහෙට දුවනවා.මෙහෙට දුවනවා.

ඔය කීවට කරන රාජකාරියකුත් නෑ. අණ දිදී එහේ මෙහෙ ඇවිදිනවා විතරයි.

ගල උඩ උන්න ගප්පියා සරම් ගැටේ අස්සේ ගහන් උන්න ගැට ගොඩාක් දාපු රතු නූලක් එලියට ගත්තා.

"කමිසෙ උස්සහන්"

"ඔය මොකද්ද??"

"ආදරෙන් දෙන දේ පුරස්න නාහා ගනින් සැමියෝ"

"ඉනේ ගැට ගහන්නේ??"

"අහවල් එකේ ගැට ගහන්න බැරි හන්දා"

"අතේ ගැට ගහපංකෝ ඉතින් පේන තැනකින්."

"බලන්ඩ ඕනි නම් රෙද්ද උස්සල බලපං!"

දියතයා අපේ සමයං දිහා කම්මුලේ අතත් ගහන් බලා ඉන්නවා. නිද්‍රාසීලි මූණක්. තනිකඩ උනාම ඔහොම තමයි. පැලියාව.

"උබ ඕක ගලවල අහු උනොත් දිගට ගොතලා ඕකෙන්ම එල්ලනවා බාල්කෙ."

"එහෙම ගලවනවද මැණික මං"

මං ගප්පියාට විරිත්තුවා. ඌත් ඔමරි හිනාවක් දාලා බඩට හාච්චියකුත් තියලා ඈත් උනේ.අනේ මයෙ පිස්සු කොල්ලා.

"ඔය රෙද්ද උස්සන්න "

"මං!!!???"

දියතයා ඌ දිහාවට උගෙම ඇගිල්ල දික් කරාන දිස්ටියක් ගහලා වාගේ ඇස් ලොකු කරන් ඉන්නේ. ගප්පියා උගෙත් ඉනේ ගැට දාපු රතු නූලක් ගැට ගැහුවා.

"ගැලෙව්වොත් උබේ තනිකඩ අදෝනාව අහ අහ ඉන්න පිල්ලියක් එවනවා."

"පිල්ලියක් හරි කමක් නෑ. ලස්සනයිනම්..... මෙහ්! උබ මටත් මනාපයිද??"