යුවරජතුමාගෙ අඩි දිගේ ගියත් වටපිට කැටයම් බලන්න ගිහින් මට මෙවිභූව මගෑරුනා.මම බෙල්ල දික් කරන ගමන් එයාව හොයාගන්න වෙහෙසෙද්දි මයෙ බෙල්ල වටේ සලුවක් ඔතලා කෙනෙක් මාව පිටිපස්සට ඇදලා ගත්තා.
කර සලුව ඔතන ගමන් මාව නාන කුටිය ඇතුලට ඇදලා අරගෙන මයෙ සරුවාංගෙටම බැල්මක් දාන ගමන් මයෙ බඳ වටේ අත් යවලා මෙවිභූ හෙමිං මයෙ ඇඟට බර උනේ රෞද්‍ර පෙනුමක් ආරූඪ කරගෙන.
"තමුසෙ හන්දා තමා මම පැරදුනේ."
"දූවිලි ඔයා ගාව.එහාට යන්න."
"බෑහ්!"
මයෙ ඇඟෙත් දූවිලි ගාන ගමන් අව්වට රත් පැහැ ගැන්වෙලා දාඩිය පෙරන මූනින් මා දිහා බලාගෙන ඉන්නෙ ඇස් යටින් ඔරවගෙන.
"මහන්සිද??"
"හ්ම්ම්"
"ඔයා ගොඩක් දක්ෂයි.මට ඔයා ගැන ආඩම්බරයි."
යුවරජතුමාගෙ මූනට වැටිලා තියෙන දාඩියෙන් පෙගුනු කොණ්ඩෙ පිටිපස්සට කරන ගමන් මම හාදුවක් තිව්වෙ රත් වුනු කොපුලකට.
මයෙ බඳ වටේ ඔතාගෙන උන්න අත් හිරකරගන්න ගමන් ඇඟටම ඇලුන මෙවිභූ වෙනතක් බලාගෙන හකු තද කරගෙන ඉන්නෙ මූනට ආව මනමාල හිනාව වහන් කර ගන්න.
නහය හකුලුවලා දබරැඟිල්ලෙන් පිහින ගමන් ඇස් කොනින් මා දිහා බැලුවා.මයෙ මූන දිගේ දුවපු උකුසු ඇස් ඍජුව නතර උනේ නිල් ඇස් එක්ක.මගෙ ඇස් දිහාම බලාගෙන ඉදලා හීන් සීරුවේ දෙතොල් දිහා බැලුවෙ ඉලංදාරි ගැටේ වංගියක් ඉහළ පහළ යවන ගමන්.
"එපා!"
යුවරජතුමාගෙ මූන හපුටු වෙලා ගියා.
"අනේ~"
"ම්හ්ක්!"
"එකපාරක්"
මම ඔලුව දෙපැත්තට කරන ගමන් කට තද කරගත්තෙ සැරසෙන්නෙ මොකටද යන වග තේරුන හන්දා.මෙවිභූ දකුණතින් මයෙ කට දෙපැත්ත මිරිකගෙන මූන හෙල්ලුවෙ උවමනාව ඉටු කරගන්න.
"කී දවසක්ද අප්පා~"
"ම්හ්ක්!"
මයෙ කම්මුල්වලට ඇඟිල්ලෙන් අනින ගමන් ඤරු ඤුරු ගානවා.අද නම් තෙමෙන්නෑ වැස්සට.
YOU ARE READING
|| දෑල ||
Historical Fictionගතින් ගත සිතින් සිත එක්කල ආත්මගත ප්‍රේමණීය බැඳීමක පුරාවත 🕊️ ආරම්භය : වෙසක් මස පළමුවැනි දා (2024)
