|| දෑල ||

පරිච්ඡේදය 60

සෙංකඩගල යන්න රෙදි මල්ලත් කරේ එල්ලගෙන මම අව්වෙන් හිටගත්තා.නියං කාක්කගෙ රාජාභිෂේකයට යන්න එපැයි.

වලිසිංහ රජතුමත් ආරාධනා කරා.දියත ආරාධනා පත්‍රයක් එවලා.මෙවිභූත් ආරාධනා කරා.පරම්පරා තුනම ආරාධනා කරපු එකම ආරාධතියා විදියට නොගිහින් හොඳ නෑනෙ.

උරපත්ත ගාවට දිග තෙත බේරෙන කොණ්ඩෙ මම ඩිංගක් අව්වට අල්ලාන ඉදියෙ තෙත හිදෙන්න.කුර ඝට්ටනය කරන ගමන් සිහින් හේෂාරාවයක් නගන සුදු අශ්වයා දිහා මම ඔලුව උස්සලා බැලුවා.

මේ තරුණ අස්සයට නසරාණි දාංගලයක් තියෙන්නෙ.හිස ගසන ගමන් කුර වලින් පොළවට තට්ටු දදා එහෙට කැරකෙනවා.මෙහෙට කැරකෙනවා.මම තෙත කොණ්ඩෙත් වන වන අස්සයා ගාවට ගියා.

මේ තරම් පිවිතුරු ශ්වේත වර්ණයක් තියෙන සුදු අශ්වයෙක් මම දැකලම නෑ.සුදු-අළු පාටට හුරු උන් උන්නට සුදුම එකෙක් දැකලම නෑ.එහෙම උන් නෑ කියලයි මම හිතන් උන්නෙ.

අල්ලන්නත් හිතයි.එකපාර පස්ස හරවලා විසි වෙලා යන්න පයින් පාරක් ගහයිද දන්නෑ.

'ගහන්න එපා හොඳේ' කියලා සිතින් සිතාගෙන මම දකුණත උඩට කරාම අශ්වයගෙ කුලප්පුව වැඩි උන හන්දා මම අත අහකට ගන්නයි ගියෙ-

ඒත් මයෙ බඳ වටේ එතුන වමත හන්දා මම ගල් පිළිමයක් උනා.මයෙ දකුණත උඩින් පටලැව්නෙ ගූරුළු රාජ නිල් ගල් මුද්ද දාපු දකුණත.

මම හුස්ම ගන්නෙවත් නැතුව ඉන්නැද්දි එයා පැටලැවුනු දකුණත් වලින් මයෙ අත ඉස්සරහට කරා.සුදු අශ්වයා හිස ඉදිරියට ගෙනත් නළල මයෙ අතේ ගෑව්වා.සිනිඳුයි.

"අන්සතු අයට මනමාලකම් දාන්න එපා මේඝායු."

දාංගලේ නතර කරලා ස්වාමියාගෙ කටහඬ ඇහෙන පැත්තට කන් හැරෙව්වා.කීකරු එකෙක්.

"ඔයාගෙමද??"

"මගෙමයි"

මෙවිභූ ඈතට උනේ මයෙ බෙල්ල පාමුලින් ඉහළට හුස්මක් ඇදලා ගන්න ගමන්.

"සුවඳයි"

එයා මා දිහාම බලා ඉන්නැද්දි මම ඇසිපිය නොගහා සුදු අශ්වයා දිහාම බලා උන්නා.මයෙ ඇඟේ ගලන රක්ත රුධිර ධාරාවේ පීඩනය එන්න එන්නම වැඩි වෙනවද මන්දා.