ගංගාධර කොළ පැහැයෙන් වැහුනු තණ තිල්ලක සුදු සේල දරාගෙන කතක් වායු කැපෙන අසිපත් හරඹයක.තනියම නෙවේ. සුදු සේල හැඳගත්තු ජවසම්පන්න තරුණයෙක් එක්ක කරට කර.තරුණයා නම් තරුණියව කෝලමට අරගෙනද මන්දා.
"අධ්‍යාත්ම!!!!!!!"
"කිමෙක්ද මාගේ සොඳුරිය??"
"සටනට අවධානය දෙන්න!"
"මෙතරම් සුන්දර කතක් ඇස් මානයේ තබාගෙන අසිපතකට කෙසේ අවධානය දෙම්ද??"
තරුණියගේ ඉඟ සුඟ ගත හැක මිටින සේ තිවුන ඉන ඇඟිලිතුඩුවලින් මිරිකන ගමන් උන්න අධ්‍යාත්මගෙ පපුවට අසිපත් තුඩ තබා තරුණිය කෝපය මුසු වුන දෑස්වලින් රවා බැලුවත් එයින් අධ්‍යාත්මගෙ විනෝදය වැඩි වුනා මිසක් අඩු උනේ නෑ.
"මට තමුන් සමඟ තරහ යනවා අධ්‍යාත්ම!!!!"
"තරහා ගිය මොහොතට ඔබේ සුන්දරත්වය මෙසේ ඉහළ යන්නේ කෙසේද??...
යාහ්!!!!! ළඳ බොළඳ කතකට වඩා මගේ දේවිය අනර්ඝයි..."
දේවියගේ අතේ තිවුන අසිපත ඇයටත් නොදැනෙන්න තමන්ගෙ අතට හුවමාරු කරගත්තු අධ්‍යාත්ම හිනාවෙවී පැවසුවේ දේවියව තමන්ගෙ තනි අතකට හිර කරගෙන.
"රමණීය මරණයක් අවැසි වී ඇති හැඩයි"
අධ්‍යාත්ම තරුණියගේ පිරුනු පපුවට මුව හොවාගෙන සිපුම් තවරද්දි අමනාපකම් මවා පෑවත් දේවිය සිටියෙ හිනාව සඟවඟෙන.
"රමණයට නම් හිතයි."
"යන්න ඔබේ වෙසඟන ළඟට!"
"නැති තැන අගුණ කීම පහත් ගතියක්.ඇය ඔබේ මිතුරිය නොවෙද??"
"වෛශ්‍යාවක් කෙසේ මාගේ මිතුරියක් වන්නේද??"
"අනේ ඇත්තට? ඇය සිටින විට ඔබට මාව අදෘශ්‍යමාන වී යනවා.එලෙස වන්නේ කෙලෙස???"
අධ්‍යාත්ම ඇයව තණ තිල්ලේ පෙරළගෙන සිරුරට ගොඩවෙන ගමන් අසිපත් පසෙකින් තබා ඇගේ දෙතොලට නැඹුරු වෙන්න ගියත් ඇය දෙතොල් තද කරගත්තෙ අධ්‍යාත්මගෙ ඉවසීම මැන බලන්න.
"මාගේ ආලේ නැතිද දැනුනේ....
කිමද මේ සැර උඩඟුකම්..???"
"මන්දිරේ සියල්ලන්ම පවසනවා.ඔබ ඇයට හිතයිලු."
YOU ARE READING
|| දෑල ||
Historical Fictionගතින් ගත සිතින් සිත එක්කල ආත්මගත ප්‍රේමණීය බැඳීමක පුරාවත 🕊️ ආරම්භය : වෙසක් මස පළමුවැනි දා (2024)
